Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, μιλώντας στους υπεύθυνους των τομέων πολιτικής του κόμματος, κάλεσε τον Πρωθυπουργό «να πάρει τις αποφάσεις του», λέγοντας πως το δίλημμα είναι «αλλαγές και Ευρώπη ή έξοδος και εθνική τραγωδία».

«Η χώρα δεν αλλάζει αν στα σημαντικά δεν υπάρξουν πλειοψηφίες του 51%» είπε, λέγοντας πως το «μέλλον του τόπου είναι στα χέρια του πρωθυπουργού και μίας ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας».

«Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Αλλαγές και παραμονή της χώρας στην Ευρώπη ή έξοδος και εθνική τραγωδία. Αυτό είναι το δίλημμα», τόνισε ο επικεφαλής του Ποταμιού προσθέτοντας ότι «ένα κράτος δικαίου, με δυναμική οικονομία και κοινωνική προστασία, μια χώρα ευρωπαϊκή, είναι η εντολή. Και όχι μια χώρα που τσαλαβουτάει σε ιδεοληψίες και εθνικισμούς με σκυφτούς πολίτες που αναζητούν τριτοκοσμικά στηρίγματα».

Ο επικεφαλής του Ποταμιού επέκρινε την κυβέρνηση για τη σύμπραξη της με τους ΑΝΕΛ και για το διπλό πρόσωπο, όπως είπε, που εμφανίζει στις συζητήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και στο τρόπο που πολιτεύεται στο εσωτερικό της χώρας.

Αναφορικά με την τακτική της κυβέρνησης και τη λίστα των μεταρρυθμίσεων για τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους ο κ. Θεοδωράκης είπε ότι «οι υπουργοί όμως μπορεί να είναι λαλίστατοι και κάποιοι από αυτούς κομματικά πολυπράγμονες, αλλά έναν κατάλογο μεταρρυθμίσεων δεν έχουν καταφέρει ακόμη να συντάξουν. Γιατί άλλο οι προεκλογικές ρητορείες και άλλο η κυβερνητική πολιτική».

«Κάποιοι δεν μπορούν και κάποιοι άλλοι δε θέλουν. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αναγκασμένος να μεταμορφώνεται από ενθουσιώδης Ευρωπαίος στο Βερολίνο σε διαχειριστή ενός αποπνικτικού εσωκομματικού και κυβερνητικού περιβάλλοντος που κυριαρχείται από πρόσωπα και ιδεοληψίες του παρελθόντος» είπε.

«Ο πρωθυπουργός δηλώνει: «Ρήξη με τα συμφέροντα, λύση με την Ευρώπη». Μόνο που τα δικά σας στελέχη κ.Τσίπρα μιλάνε για ρήξη με την Ευρώπη» συνέχισε.

«Η λύση για τη χώρα είναι η ρήξη με τα συμφέροντα, τις συντεχνίες και αυτούς που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή μας πορεία» τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Ολόκληρη η ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη είχε ως εξής:

«Έχουν περάσει 2 μήνες από την κυβερνητική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και αν κάτι πρέπει να τους αναγνωρίσουμε είναι ότι δεν έχουμε πλήξη ούτε μια μέρα.

Κάθε υπουργός έχει να σου διηγηθεί μια δική του επαναστατική θεωρία – που δεν είναι πάντα η ίδια με αυτήν που σου διηγήθηκε την προηγούμενη μέρα – όλα τα θέματα είναι ανοιχτά και όλα τα σενάρια παίζουν.

Η ιστορία μπορεί να κατήργησε τα ΚΚ Eσωτερικού – Eξωτερικού, η κυβέρνηση όμως απέκτησε και τμήμα εσωτερικού και τμήμα εξωτερικού.

Το θλιβερό είναι ότι πολλές φορές τα ίδια πρόσωπα ενσαρκώνουν τους αντίθετους ρόλους.

Συμπαθητικοί φιλοευρωπαϊστές στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, εθνολαϊκιστές και σταλινικοί στην Αθήνα.

Μπορούμε όμως να λέμε άλλα πράγματα στο εσωτερικό κι άλλα στο εξωτερικό; Ναι, αλλά στην εποχή του τηλέγραφου – όχι στην εποχή του ίντερνετ.

Μπορούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα χρέους με χρηματοδότηση από τις γερμανικές επανορθώσεις;

Εδώ απάντησε ο κ. Τσίπρας. «Δεν είναι υλικές οι απαιτήσεις μας από την Γερμανία».

Δεν έχει δίκιο βέβαια. Υπάρχουν και υλικές απαιτήσεις. Το κατοχικό δάνειο ας πούμε είναι και παραμένει μια υλική απαίτηση. Όπως και οι αποζημιώσεις στο Δίστομο, τα Καλάβρυτα, στην Κάντανο…

Αλλά έτσι είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, από το ένα άκρο στο άλλο.

Δεν θα κάνουμε το λιμάνι Chinatown, λέει ο αρμόδιος υπουργός και έπρεπε να πάει ο Δραγασάκης στο Πεκίνο για να μάθουμε ότι ευχαρίστως θα το κάνουμε Chinatown αρκεί να μας βοηθήσουν λίγο οι Κινέζοι με 200 εκατομμύρια σε έντοκα.

Και μετά, εκτός από τη νόμιμη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, υπάρχουν και οι κυβερνήσεις του βουνού. Της οπλαρχηγού Ζωής, του αρχηγού των ατάκτων Λαφαζάνη, του στρατηλάτη Καμμένου. Μια κυβέρνηση που δεn γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η ακροδεξιά.

Έτσι, μετά από 9 εβδομάδες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η Βουλή έχει ψηφίσει ένα νομοσχέδιο, η οικονομία έχει μείνει χωρίς ρευστό, τα στρώματα έχουν πιο πολλά λεφτά από τις τράπεζες, κανείς δεν επενδύει, τα «κόκκινα» δάνεια έχουν αυξηθεί κατά 1,2 δις τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, μαζί με τους ανέργους.

Και κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης περνούν σιγά σιγά από τη δημιουργική ασάφεια, στην καταστροφική σαφήνεια.

Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας και η καγκελάριος Μέρκελ ξαναέβαλαν το τρένο στις ράγες μετά από εγκάρδιες συνομιλίες και ένα πολύωρο δείπνο.

Η συμφωνία ήταν να υποβάλουμε έναν κατάλογο με μεταρρυθμίσεις που θα μας έφερναν σε μια συνεννόηση με την Ευρωζώνη και θα απελευθέρωναν και τις χρηματοδοτικές ροές. Την ίδια συμφωνία που κάναμε και στις 20 του Φλεβάρη. Τα ίδια που υποσχεθήκαμε και στην συνάντηση κορυφής στις 12 του Φλεβάρη.

Οι υπουργοί όμως μπορεί να είναι λαλίστατοι και κάποιοι από αυτούς κομματικά πολυπράγμονες αλλά έναν κατάλογο μεταρρυθμίσεων δεν έχουν καταφέρει ακόμη να συντάξουν. Γιατί άλλο οι προεκλογικές ρητορείες και άλλο η κυβερνητική πολιτική. Άλλο η Κουμουνδούρου και άλλο το Μαξίμου. Κάποιοι δεν μπορούν και κάποιοι άλλοι δεν θέλουν. Έτσι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αναγκασμένος να μεταμορφώνεται από ενθουσιώδης Ευρωπαίος στο Βερολίνο σε διαχειριστή ενός αποπνικτικού εσωκομματικού και κυβερνητικού περιβάλλοντος που κυριαρχείται από πρόσωπα και ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Η συνύπαρξη ακροδεξιών λαϊκιστών και σταλινικών λαϊκιστών επηρεάζει όλο και πιο αποφασιστικά τις επιλογές αυτής της κυβέρνησης.

Ο αληθινός στρατός φεύγει και αυτοί χαριεντίζονται στις πλατείες κοιτώντας τους ΟΥΚάδες. Γιατί ο αληθινός στρατός κύριοι της κυβέρνησης – αυτός που θα δώσει τη μάχη για τη μεγάλη Ελλάδα της ανάπτυξης και της δικαιοσύνης – είναι οι 200.000 νέοι που έφυγαν για να αναζητήσουν δουλειές στο εξωτερικό. Αυτός είναι ο αληθινός στρατός μιας χώρας που καταρρέει.

Και δεν μπορώ να μην το πω… Εμείς που έχουμε υπηρετήσει στον αληθινό στρατό – και έχουμε δει τις ειδικές δυνάμεις στα χαρακώματα του Έβρου – δεν κρεμάει το σαγόνι μας, με τις παρελάσεις στο Σύνταγμα. Οι φουσκωμένες γαλοπούλες όμως του κυβερνητικού στρατοπέδου που δεν έχουν υπηρετήσει στο στρατό ή έχουν υπηρετήσει στα σπίτια τους, φαίνεται να εκστασιάζονται με το χακί.

Θέλω να είμαι σαφής. Τα περιθώρια ανοχής έχουν εξαντληθεί. Επί δυο μήνες παρακολουθούμε έναν επικίνδυνο κατήφορο μιας κυβέρνησης χωρίς πρόγραμμα και χωρίς σχέδιο. Οι πολίτες ψήφισαν για να απαλλαγούν από το παλιό χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και τους προέκυψε μια κυβέρνηση, που τον τόνο δίνουν εθνολαϊκιστές πολιτικοί των σπηλαίων.

Ποια είναι τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης αυτούς τους δυο μήνες; Πού χάθηκε το περίφημο εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας; Πώς είναι δυνατόν η πολυετής δημαγωγία-σημαία περί ανθρωπιστικής κρίσης να βολεύτηκε με 200 εκατ. Ευρώ; Δηλαδή μόλις 200 ευρώ το χρόνο για καθένα από τους ένα εκατομμύριο πολίτες, οι οποίοι βιώνουν την έσχατη φτώχεια;

Σε τι διαφέρει από τους προηγούμενους αυτή η κυβέρνηση, που αντιμετωπίζει τον κρατικό μηχανισμό ως εκλογικό λάφυρο, που βάζει αποτυχημένους πολιτευτές στις γενικές γραμματείες και τα παιδιά του κόμματος συμβούλους στα υπουργεία; Ποια είναι μέχρι σήμερα η σύγκρουση με τα συμφέροντα, που είναι το νέο ήθος; Η ταρίφα 12% στην αντιμνημονιακή δημαγωγία;

Στη Βουλή η κυβέρνηση μετά σε μια δυο εβδομάδα άρχισε να κάνει όλα εκείνα για τα οποία κατηγορούσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Σχέδια νόμου ψευδεπίγραφα γεμάτα με άσχετες προσθήκες και τροπολογίες και από προχθές η πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Φοβάμαι ότι τώρα που διαπιστώνουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι στα μεγάλα θέματα – τη διαπραγμάτευση, στην οικονομία, τη διαφθορά – οι ιδεοληψίες τους θα ξεσπάσουν στην παιδεία, τα δικαιώματα, τις ελευθερίες στα ΜΜΕ, τον πολιτισμό.

Ήδη διαλύουν τα πρότυπα σχολεία και θεωρούν πράξη μεταρρύθμισης την εκδίωξη των φημισμένων καθηγητών που ήρθαν από τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου εθελοντικά να μας βοηθήσουν. «Δεν τους χρειαζόμαστε. Εμείς έχουμε τους αιώνιους φοιτητές – αυτοί μας ψηφίζουν».

Οι υπουργοί τους κάνουν αγωγές εκατομμυρίων σε όσους τους κάνουν κριτική και όλο και πιο συχνά οι επιτελάρχες του Μαξίμου συστήνουν στους δημοσιογράφους να είναι προσεκτικοί γιατί μπορούν να θεωρηθούν προδότες. Λες και δεν τα μαθαίνουμε… Τι συμβαίνει σύντροφοι και μοιάζετε σιγά σιγά στο χθες; Ένα χθες που αυτός ο τόπος θέλει να αφήσει πίσω του;

Γιατί δεν φέρνετε τη σύμβαση της 20ης Φεβρουαρίου, την οποία εγκαλείτε τους Ευρωπαίους να σεβαστούν, για ψήφιση στη Βουλή;

Γιατί δεν προωθήσατε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα σε μια χώρα που λέτε ότι πλήττεται από «ανθρωπιστική κρίση»;

Γιατί δεν θέλετε ένα ισχυρό αυτοδιοίκητο οργανισμό είσπραξης εσόδων που είναι το σοβαρότερο εργαλείο κατά της φοροδιαφυγής;

Γιατί δεν προχωρήσατε στη διασταύρωση οφειλετών με υψηλούς τόκους επομένως και υψηλές καταθέσεις, οι οποίοι χρωστούν και δεν πληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους;

Γιατί δεν ενεργοποιήσατε από την πρώτη ημέρα τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό με αποτέλεσμα να μην εισπραχθούν ένα δις φόροι;

Να σας πω εγώ το γιατί.

Είναι δύσκολο να περάσετε από τη πολυετή δημαγωγία του «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω» στο «πληρώνω γιατί είναι εθνικό καθήκον».

Γιατί δεν ξεκινάτε από την κατάργηση της έκτακτης φορολογίας π.χ. στους ελεύθερους επαγγελματίες και το τέλος επιτηδεύματος με παράλληλη ριζική αναδιάρθρωση του καθεστώτος του ΦΠΑ με στόχο περισσότερα έσοδα και δίκαιη κατάταξη προϊόντων και υπηρεσιών;

Γιατί δεν συζητάτε με τους εταίρους τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και αποτελεσματικού οργανισμού για τη διαχείριση του τεράστιου ιδιωτικού χρέους ώστε να επαναλειτουργήσουν οι τράπεζες για την πραγματική οικονομία, να αναδιαρθρωθεί ο παραγωγικός ιστός και να μπούνε λεφτά στα δημόσια ταμεία;

Ο κ. Βαρουφάκης που κατάλαβε τι προτείναμε είπε στην Βουλή ότι συμφωνεί μαζί μας, γιατί λοιπόν δεν προχωράτε;

Γιατί δεν παίρνετε άμεσα μέτρα για την μείωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε μια χώρα που κάθε εργαζόμενος πρέπει να συντηρεί εκτός από τον εαυτό του και δύο μη εργαζόμενους;

Γιατί δεν τολμάτε να βάλετε τάξη στο τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό τοπίο κάτι που, εκτός των άλλων θα προσκομίσει και έσοδα στα κρατικά ταμεία;

Γιατί δεν επιστρέφετε άμεσα το ΦΠΑ τουλάχιστον στις εξαγωγικές επιχειρήσεις;

Γιατί καθυστερείτε τις ήδη δρομολογημένες αποκρατικοποιήσεις σε μια χώρα με 1,3 εκατ. ανέργους ενώ παράλληλα δεν εισπράττονται περίπου 3 δις ευρώ;

Αν υπάρχει οσμή σκανδάλου πείτε το και εκκαθαρίστε το. Αν όχι γιατί δεν προχωρείτε; Από αδιαφορία; Ή περιμένετε να στήσετε δικούς σας μηχανισμούς

ή προτεραιότητα έχουν οι πελάτες που έχουν υπογράψει ιδιωτικά συμφωνητικά με τους υπουργούς σας;

Γιατί δεν προχωράτε σε αξιολόγηση των δομών και των λειτουργιών του δημοσίου ώστε να βελτιωθούν οι υπηρεσίες του, να κατανεμηθεί ορθολογικά το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό, να εξοικονομηθούν πόροι μέσα από την κατάργηση περιττών λειτουργιών;

Γιατί δεν προχωράτε στον ανασχεδιασμό του νοσοκομειακού χάρτη με κλείσιμο μικρών, παλαιών και, τελικά, επικίνδυνων «νοσοκομείων» και ενίσχυση με προσωπικό και υποδομές των υπολοίπων εξοικονομώντας δαπάνες λειτουργίας και συντήρησης, αξιοποιώντας προσωπικό και εξοπλισμό, καλύτερα και αποδοτικότερα;

Τι σας λέει το ΕΣΠΑ και η έξυπνη εξειδίκευση που επιτάσσει. Θα ασχοληθεί κανείς σας; Πώς θα ενισχύσουμε τις Ομάδες Παραγωγών ώστε να γίνουν πρότυπες, σύγχρονες μορφές αποδοτικών και καθετοποιημένων αγροτικών επιχειρήσεων;

Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο με δεκάδες ακόμη «γιατί». Από τον χώρο της οικονομίας και της παραγωγής γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα. Είναι τα «γιατί» που συνιστούν τις παραλήψεις σας. Είναι τα «γιατί» που σηματοδοτούν τις προτεραιότητες μας. Μέτρα που θα προετοίμαζαν τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα. Γιατί η κοινωνία έχει ανάγκη μια εξωστρεφή και παραγωγική Ελλάδα. Δεν έχει ανάγκη την απομόνωση αλλά τη συνεργασία με τους εταίρους της στην Ευρώπη και την ευρωζώνη και μετά με όλους τους λαούς της περιοχής.

Όταν λες και ξαναλές «θα το κάνουμε Κούγκι», σε θεωρούν Κούγκι – και συνασπίζονται όλοι εναντίον σου. Κάπως έτσι χάθηκαν οι σύμμαχοι μας.

Όταν λες ότι θα στείλεις τζιχαντιστές στο Βερολίνο, είναι επόμενο να θυμώνουν και οι Αμερικανοί και οι Σκανδιναβοί και όλοι όσοι έχουν σώας τας φρένας; Και καλά κάνατε κ. Τσίπρα που δεν απαντήσατε όταν σας ρωτήσανε για την αποστολή τζιχαντιστών στη συνέντευξη τύπου με την κυρία Μέρκελ γιατί τι να λέγατε; Μην τον παίρνετε και πολύ στα σοβαρά όπως λέτε στους συμβούλους σας;

Οι τουρκικές φρεγάτες και τα αεροπλάνα παραβιάζουν τα σύνορά μας και οι υπουργοί σας φαντασιώνονται συμμαχία με το ξανθό ορθόδοξο γένος. Ο κ. Λαφαζάνης πηγαίνει στη Μόσχα καταγγέλλοντας πριν τη «γερμανική Ευρώπη» με την οποία θα πρέπει να έρθουμε σε ρήξη. Σε κανονικές συνθήκες οι απόψεις αυτές θα έβρισκαν βήμα μόνο σε περιθωριακές μεταμεσονύκτιες εκπομπές και τώρα εμφανίζονται ως μέρος κυβερνητικής πολιτικής. Θα μου επιτρέψετε όμως εδώ μια αναφορά και στους απέναντι.

Καταγγέλλουν τον κ. Τσίπρα γιατί έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και αν δεν την έριχνε τώρα θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια. Έλεος παιδιά δεν τα έχουμε ξεχάσει όλα. Ο Παπανδρέου έριξε τον Καραμανλή. Ο Σαμαράς έριξε τον Παπανδρέου. Ας μην κάνουμε λοιπόν πως ξαφνιαζόμαστε με τους βερμπαλισμούς του ΣΥΡΙΖΑ – ότι μπορεί μόνος του – όλοι μπορούσατε μόνοι σας.

Να επιστρέψουμε όμως στην μεγάλη εικόνα. Γιατί όλα δείχνουν ότι είμαστε μπροστά σε ένα νέο αδιέξοδο. Ρήξη; Αν οι πολίτες ήθελαν ρήξη με την Ευρώπη θα είχαν ψηφίσει ΚΚΕ απαντά στους υπουργούς ένας ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και έχει δίκιο. Αν και η ρήξη που προτείνει το ΚΚΕ είναι μια τίμια ρήξη χωρίς ιδιωτικά συμφωνητικά του12%. Σε σημερινή συνέντευξή του σε κυριακάτικο φύλο ο πρωθυπουργός δηλώνει: «Ρήξη με τα συμφέροντα, λύση με την Ευρώπη». Μπράβο. Ακριβώς τα ίδια είπα στα Χανιά την 25η Μαρτίου.

Μόνο που τα δικά σας στελέχη κ.Τσίπρα μιλάνε για ρήξη με την Ευρώπη. Και εσείς είστε που πρέπει να το πάρετε απόφαση ή μάλλον να πάρετε τις αποφάσεις σας.

Δεν έχουμε άλλο χρόνο. Η λύση για τη χώρα είναι η ρήξη με τα συμφέροντα, τις συντεχνίες και αυτούς που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή μας πορεία. Το τελευταίο σχέδιο όσων επιδιώκουν τη χρεοκοπία μέσα και έξω από την Ελλάδα είναι η θεωρία της «βελούδινης μετάβασης». Το «χρυσό αλεξίπτωτο».

Θα πάρουμε 20-30 δις και θα φύγουμε από το ευρώ. Μην ανησυχείτε και δεν θα πονέσει. Πρόκειται για ένα ύπουλο σχέδιο μέσα από το οποίο προσπαθούν να ξεγελάσουν την κοινή γνώμη και να εξουδετερώσουν το πλειοψηφικό ρεύμα για παραμονή στο ευρώ.

Ζούμε – γράφει ένας φίλος οικονομολόγος στο facebook- τη σημαντικότερη κρίση στις σχέσεις μας με την Ευρώπη από τη συμφωνία σύνδεσης του 1961 (μετά φυσικά από την παρένθεση της δικτατορίας).

Η ρήξη που τόσο χαρωπά προαναγγέλλεται από φανατικούς ιδεολόγους και «αγανακτισμένους οικονομολόγους» μπορεί αυτή τη φορά να είναι οριστική. Μαθητευόμενοι μάγοι με μεγαλοαστική ανατροφή φαντασιώνονται ηρωισμούς και εμφυλίους που “δυστυχώς” δεν πρόλαβαν να ζήσουν, αλλά με back up έτοιμες δουλειές (και καταθέσεις) στο εξωτερικό. «Το θέμα είναι τι θα γίνει με τους υπόλοιπους. Τα παιδιά μας τα πιο ταλαντούχα, τα πιο ριψοκίνδυνα – θα πάρουν τον δρόμο της μετανάστευσης – γράφει ο φίλος. Όσο για τους ασύγκριτα περισσότερους, εκείνους που θα μείνουν στην Ελλάδα, ας προετοιμαστούν καλά. Και ας φροντίσουν να μην είναι άνεργοι, να μην είναι φτωχοί, και να μην έχουν ανάγκη από φάρμακα».

Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Αλλαγές και παραμονή της χώρας στην Ευρώπη ή έξοδος και εθνική τραγωδία. Αυτό είναι το δίλημμα. Ένα κράτος δικαίου, με δυναμική οικονομία και κοινωνική προστασία, μια χώρα ευρωπαϊκή, είναι η εντολή. Και όχι ή μια χώρα που τσαλαβουτάει σε ιδεοληψίες και εθνικισμούς με σκυφτούς πολίτες που αναζητούν τριτοκοσμικά στηρίγματα .

Ας αποφασίσει, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός. Στα χέρια του είναι η ευθύνη για το μέλλον του τόπου. Στα χέρια τα δικά του και στα χέρια μιας ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Γιατί αυτή η χώρα δεν αλλάζει αν στα σημαντικά θέματα δεν υπάρξουν πλειοψηφίες του 51%. Το φιάσκο με τους διαπραγματευτικούς ερασιτεχνισμούς το αποδεικνύει.

Η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας θα έπρεπε όπως είχαμε πει να είναι εθνική και όχι κομματική υπόθεση. Οι λίγοι δυστυχώς, σοβαροί άνθρωποι που υπάρχουν στην κυβέρνηση να ξέρουν ότι πολλές φορές πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο δυσάρεστο και το καταστροφικό. Να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία ή να είμαστε αρεστοί στους κομματικούς στρατούς, αυτό πρέπει να αποφασίσουν και πρέπει να το αποφασίσουν τώρα. Εμείς έχουμε αποφασίσει»