Τον Μάιο του 2012 ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφθεί το Παρίσι. Είχε επιδιώξει τότε μια συνάντηση με τους κυβερνώντες Σοσιαλιστές. Μη λαμβάνοντας απάντηση, είχε αρκεστεί σε μια συνέντευξη Τύπου και ένα μίτινγκ με τους συμμάχους του στο Μέτωπο της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν και Σία. Στη γαλλική σοσιαλιστική οικογένεια κάποιοι δεν γνώριζαν καν τον Αλέξη Τσίπρα μέχρι πριν από λίγους μήνες. Την Κυριακή, ωστόσο, ο Φρανσουά Ολάντ έγινε ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που συνεχάρη τον νικητή των εκλογών. Και την επομένη έγινε ο πρώτος που επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του, προσκαλώντας τον να «επισκεφθεί γρήγορα το Παρίσι».

Η πρόθεση του γάλλου προέδρου είναι ξεκάθαρη και οι όροι που χρησιμοποιούν συνεργάτες του σχεδόν ταυτόσημοι: θέλει να παίξει ρόλο «διαιτητή», «διαμεσολαβητή», «γεφυροποιού» ανάμεσα στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Διότι ο Φρανσουά Ολάντ και το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα βλέπουν στο πρόσωπο του έλληνα Πρωθυπουργού «ένα αντίβαρο» στην Ανγκελα Μέρκελ. Και μια ευκαιρία να ανακτήσει η Γαλλία το χαμένο βάρος της στην ευρωπαϊκή σκηνή.

«Εξετάζοντας αυτά που προτείνει συγκεκριμένα ο Τσίπρας» επιμένει σύμβουλος του γάλλου προέδρου στη «Liberation», «βλέπουμε ότι είναι πράγματα με τα οποία συμφωνούμε: μεταρρύθμιση του κράτους, πάταξη της φοροδιαφυγής, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη». Το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά τον «επαναπροσανατολισμό» της Ευρώπης: «Ολα όσα λέει ο Τσίπρας είναι προς την ίδια κατεύθυνση με τη δική μας». «Η πολιτική εξόδου από την κρίση εναποτίθεται στην υποστήριξη της ανάπτυξης και όχι στη λιτότητα» επιβεβαιώνει την ταύτιση της «κατεύθυνσης» ο Αρλέμ Ντεζίρ, υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Σε ό,τι αφορά ωστόσο την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, ο γάλλος πρόεδρος υπενθύμισε προχθές πως «έχουν αναληφθεί δεσμεύσεις και πρέπει να τηρηθούν». Ηταν μια προφανής προσπάθεια καθησυχασμού του Βερολίνου και ένας οιωνός μακρών και δύσκολων διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθήνας, Βερολίνου και Βρυξελλών.

Ο Φρανσουά Ολάντ πρόκειται να δειπνήσει την Παρασκευή στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο με τη γερμανίδα καγκελάριο. Στο κόμμα του υπάρχουν πολλοί που ελπίζουν να τον δουν να επανορθώνει τώρα για τη «χαμένη ευκαιρία» του 2012: λίγο αφότου εξελέγη, είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την προεκλογική δέσμευσή του για επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας. «Η Ανγκελα Μέρκελ δεν καταλαβαίνει παρά μόνο τη λογική της ισχύος. Ο Ολάντ πρέπει να τρυπώσει σε αυτό το άνοιγμα» επισημαίνει ο ευρωβουλευτής Εμανιέλ Μορέλ, εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας των Σοσιαλιστών. «Εχασε το σχέδιο ανάκαμψης του 2012, έχασε τον Ματέο Ρέντσι πέρυσι, δεν μπορεί να χάσει και τον Τσίπρα» προειδοποιεί από την πλευρά του ο οικολόγος ευρωβουλευτής Γιανίκ Ζαντό.

«Σχιζοφρένεια». Ως Σοσιαλιστής αντάρτης, βέβαια, ο Εμανιέλ Μορέλ θεωρεί ότι θα «είναι δύσκολο να χαιρετίζεις την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στην Ελλάδα και κατόπιν να ψηφίζεις τον νόμο Μακρόν» –το πακέτο μεταρρυθμίσεων που προωθεί το Παρίσι ώστε να αποφύγει τις κυρώσεις λόγω μη συμμόρφωσης με τους ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες, προτείνοντας μεταξύ των άλλων σημαντική ενίσχυση της κυριακάτικης εργασίας, άνοιγμα πολλών κλειστών επαγγελμάτων και διευκόλυνση των απολύσεων. «Είναι σχιζοφρένεια» επιμένει ο Μορέλ.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του κόμματος των Σοσιαλιστών στη Γαλλία Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς δικαιολογεί την «κλειστή πόρτα» που είχε βρει Αλέξης Τσίπρας τον Μάιο του 2012 ως εξής: «Τότε βρισκόμασταν σε μια άλλη κατάσταση. Ο Τσίπρας δεν ήταν αυτός που είναι σήμερα. Ηθελε να βγει από το ευρώ!».