Αναζήτηση
Η νύχτα της 9ης Μαρτίου 2012 ήταν σίγουρα μία από τις πολλές δραματικές που έχω βιώσει κατά την περίοδο του πραγματικού οικονομικού πολέμου στο υπουργείο Οικονομικών. Ηταν η βραδιά κατά την οποία ολοκληρώθηκε το PSI, το κούρεμα του ελληνικού χρέους, τότε που με αγωνία περιμέναμε να δούμε αν θα κερδίσουμε το ακατόρθωτο για πολλούς στοίχημα και θα συγκροτήσουμε τις αναγκαίες πλειοψηφίες προκειμένου να ενεργοποιηθούν τα λεγόμενα CACs, οι ρήτρες συλλογικής δράσης για κάθε διαφορετική έκδοση ομολόγων που κυκλοφορούσαν στη διεθνή αγορά.
Είχαμε μαζευτεί από νωρίς στο γραφείο μου στην αντιπροεδρία, στον 8ο όροφο του κτιρίου της οδού Ζαλοκώστα, με τον Γιώργο Ζανιά και τους συνεργάτες μου, όλοι μας εξουθενωμένοι έπειτα από ημέρες αϋπνίας. Τα τηλέφωνα είχαν πάρει φωτιά με τους ξένους συμβούλους.
Ημασταν καρφωμένοι στο iPad και παρακολουθούσαμε τις πάμπολλες ψηφιακές γενικές συνελεύσεις των κομιστών που γίνονταν με ηλεκτρονικό τρόπο ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Ο Πέτρος Χριστοδούλου παρακολουθούσε και ήλεγχε την διαδικασία στα γραφεία του ΟΔΔΗΧ.
Επρόκειτο για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα δηλώσεων των κομιστών των ομολόγων και αυτό που παρακολουθούσαμε ήταν η συγκέντρωση των αναγκαίων πλειοψηφιών ώστε να είναι υποχρεωτική η συμμετοχή και για τη τυχόν μειοψηφία, γιατί από αυτό θα εξαρτιόταν η επιτυχία ή η αποτυχία όλης της επιχείρησης.
Ξέραμε ότι αν υπάρξει οποιοδήποτε ατύχημα θα έπρεπε να εφαρμοστούν αμέσως έκτακτα μέτρα σε σχέση με τη λειτουργία των τραπεζών, τα οποία τα είχαμε επεξεργαστεί σε συνεργασία με τον Γιώργο Προβόπουλο, διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.
Σε συνεχή επικοινωνία ήμουν και με τον Τσαρλς Νταλλάρα, ο οποίος λίγο καιρό νωρίτερα είχε πάθε το σοκ της ζωής του όταν του ανακοίνωσα για πρώτη φορά ότι πηγαίνουμε για κούρεμα πάνω από 50%. Και η πιο δυσάρεστη στιγμή του ήταν όταν στο παρά πέντε του είπα ότι προσθέσαμε άλλο ένα 3,5% και πήγαμε στο 53,5%.
Οι ώρες περνούσαν και βλέπαμε σιγά σιγά να ανεβαίνει το ποσοστό της εθελοντικής συμμετοχής, και όσο ανέβαινε τόσο παίρναμε θάρρος. Τις πρωινές ώρες πλέον είχαμε φτάσει σε ένα απίστευτο 94%, η μεγαλύτερη συμμετοχή που έχει καταγραφεί σε παρόμοια διαδικασία.
Οταν την άλλη ημέρα το μεσημέρι συνεδρίασε το Eurogroup σε τηλεδιάσκεψη για να ενημερωθεί ήταν διάχυτες η απορία και η δυσπιστία, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι θα έχουμε ένα τόσο εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
