Αναζήτηση
Παρά το γεγονός ότι οι περσινές της εκτιμήσεις για το δημοσιονομικό κενό του 2014 διαψεύσθηκαν, η τρόικα επανήλθε και φέτος στο ίδιο μοτίβο, απειλώντας να οδηγήσει τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο.
Συγκεκριμένα, οι τροϊκανοί εκτιμούν ότι το δημοσιονομικό κενό το 2015 θα φτάσει τα 2,5 δισ. ευρώ περίπου και ζητούν ισόποσα μέτρα. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι δεν θα υπάρξει καθόλου δημοσιονομικό κενό.
Πριν από έναν χρόνο ο Πολ Τόμσεν εκτιμούσε ότι το κενό του 2014 θα ήταν 2 δισ. ευρώ. Υποστήριζε, δηλαδή, ότι για να επιτευχθεί ο στόχος του προϋπολογισμού για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ ή 3 δισ. ευρώ, θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα 2 δισ. ευρώ. Τελικά, δεν ελήφθη κανένα πρόσθετο μέτρο και παρ’ όλα αυτά ο στόχος του προϋπολογισμού θα ξεπεραστεί και το πρωτογενές πλεόνασμα θα φτάσει το 1,8% του ΑΕΠ ή τα 3,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις. Χρειάστηκαν, όμως, επτά μήνες διαπραγματεύσεων, με τον τότε υπουργό Γιάννη Στουρνάρα να επιμένει ότι η λήψη μέτρων ήταν περιττή και θα επιβράδυνε την ανάπτυξη. Η συμφωνία έκλεισε τελικά τον περασμένο Απρίλιο.
Δεν υπάρχει χρόνος. Αυτή τη φορά, όμως, το χρονικό περιθώριο δεν είναι τόσο μεγάλο, καθώς το Μνημόνιο λήγει στο τέλος του χρόνου. Ο Γκίκας Χαρδούβελης έστειλε την Κυριακή αναλυτικά στοιχεία στους τροϊκανούς, εξηγώντας πού βασίζει την εκτίμησή του ότι δεν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα. Μεταξύ άλλων, φέρεται να υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη θα αποφέρει μεγαλύτερα έσοδα, ο ΕΝΦΙΑ θα έχει εισπραξιμότητα πάνω από 80% (από 70% που υποστηρίζει η τρόικα) και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων θα ενισχύσει τα ταμεία του Δημοσίου.
Ολα αυτά τα επιχειρήματα μπήκαν χθες, σύμφωνα με πληροφορίες, σε εξαντλητικό βαθμό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Βίλας Σαΐντ στο Παρίσι.
Ωστόσο, η τρόικα έχει τις δικές της ανησυχίες και δεν πτοείται από την άστοχη περσινή της εκτίμηση. Το Ασφαλιστικό είναι το μεγάλο αγκάθι που επικαλείται. Κυρίως όμως, όπως εκτιμούν αναλυτές, θέλει να είναι σίγουρη ότι η Ελλάδα δεν θα ξεφύγει στα δημοσιονομικά της από τη στιγμή που θα βγει εκτός Μνημονίου. Γι’ αυτό και κλιμακώνει τις απαιτήσεις της, αν και γνωρίζει ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αναλάβει το πολιτικό κόστος νέων μέτρων.
