Αναζήτηση
Ηταν Ιούλιος του 1997 όταν στο νυχτερινό κέντρο Γοργόνες και Μάγκες (το σημερινό Ποσειδώνιο) ο Κώστας Καραμανλής εμφανίστηκε να τραγουδά με πολιτικό νόημα στην Ντόρα Μπακογιάννη, που καθόταν δίπλα του, «είδα κι έπαθα κυρά μου να σε φέρω στα νερά μου». Προηγουμένως, όπως έγραφε και ο «Μικροπολιτικός» της εποχής στα «ΝΕΑ», ο τότε πρόεδρος της ΝΔ είχε κάνει παραγγελιά το τραγούδι του Καζαντζίδη «το μερτικό μου απ’ τη χαρά μού το ‘χουν πάρει άλλοι». Ηταν το τραπέζι που έλιωσε τον πάγο ανάμεσα στους δύο πολιτικούς και είχε ως (μακρο)αποτέλεσμα την ανάδειξη της Μπακογιάννη στους κορυφαίους υπουργούς των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Εκείνη την εποχή η Ντόρα είχε στηρίξει την υποψηφιότητα Σουφλιά για το τιμόνι της ΝΔ και πριν από τη συνάντηση στα μπουζούκια μια υπόγεια κόντρα «στοίχειωνε» τη σχέση των δύο κορυφαίων στελεχών. Αυτή ενίοτε εκφραζόταν με δηλώσεις της Μπακογιάννη και άλλοτε με τη διακριτική δυσφορία του Καραμανλή προς το πρόσωπό της.
Τραπέζια, τραπεζώματα και κοινωνικές έξοδοι έχουν τη δική τους ιστορία στη ΝΔ. Εχουν παρελθόν, παρόν –το αποδεικνύει το χθεσινό μεσημεριανό γεύμα Σαμαρά και Καραμανλή στο Milos του Χίλτον –και κατά πάσα πιθανότητα έχουν και μέλλον. Με εξαίρεση όμως τα καλοκαιρινά μπουζούκια του 1997, τα περισσότερα τραπεζώματα στη ΝΔ δεν έχουν στεφθεί με επιτυχία.
Δύο χρόνια μετά το νυχτερινό ξεφάντωμα και έναν χρόνο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2000 ακολούθησε το θρυλικό γεύμα Αβραμόπουλου – Καραμανλή στον Διόνυσο. Η θέα του εστιατορίου στον ιερό βράχο της Ακρόπολης αποδείχθηκε πως δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσει την έκβαση της συζήτησης. Ο τότε δήμαρχος Αθηναίων αρνήθηκε να προσφέρει τη στήριξή του στο κόμμα και να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές. Είπε ότι ήθελε να παραμείνει στον δήμο και να λειτουργήσει χωρίς κομματική ταυτότητα. Το 2001, βέβαια, ίδρυσε το Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών (ΚΕΠ), το οποίο διέλυσε έναν χρόνο αργότερα για να επιστρέψει στη ΝΔ. Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, πάντως, ο Καραμανλής φέρεται να του είχε προτείνει η συνάντηση να γίνει στο σπίτι του στη Ραφήνα. Ο Αβραμόπουλος αρνήθηκε, επικαλούμενος τις δημοσιογραφικές κάμερες που «παρακολουθούσαν» τον τότε πρόεδρο της ΝΔ.
