Αραγε ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο συναντάται με τον Αλέξη Τσίπρα για να τονώσει το αριστερό του προφίλ; Ή μήπως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συναντάται με τον προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας για να ενισχύσει τη διεθνή εικόνα του; Κάτω από διαφορετικές συνθήκες η απάντηση δεν θα ήταν εύκολη. Πίσω από τους χοντρούς τοίχους και τις βαριές κουρτίνες του Βατικανού λέγονται πολλά, αλλά συνήθως λέγονται ψιθυριστά. Οι ψίθυροι είναι πολύ δύσκολο να διαπεράσουν το πάχος των πέτρινων τοίχων.

Η συνάντηση του Πάπα με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι τέτοιου τύπου. Πρώτον, επειδή ο ποντίφικας μιλάει πιο δυνατά από τους προκατόχους του. Δεύτερον, επειδή συνδιαλέγεται ανοικτά με όλους τους φανταστικούς εχθρούς της Καθολικής Εκκλησίας. Τις πόρνες και τους τοξικομανείς που πλένει τα πόδια τους, τους ομοφυλόφιλους που αρνείται να κρίνει, τους μαρξιστές που είναι φίλοι του. Εξαντλείται στη φιλία του με τους μαρξιστές η σχέση του με την Αριστερά; Οχι ακριβώς. Τον περασμένο Ιανουάριο επέκρινε το καπιταλιστικό σύστημα με σχετική οξύτητα. Πέντε μήνες αργότερα ταξίδεψε στο Ισραήλ ως «Τσε Γκεβάρα των Παλαιστινίων».

Στη γλώσσα των ειδικών της Καθολικής Εκκλησίας όλα αυτά λέγονται «άνοιγμα». Η συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα είναι η φυσική συνέχεια ενός ανοίγματος που είχε ξεκινήσει από τον υπερσυντηρητικό Ράτσινγκερ, όταν ως Βενέδικτος ΙΣτ’ συναντούσε τον Φιντέλ Κάστρο. Από αυτή την άποψη, σήμερα στο Βατικανό δεν συναντώνται ο ιερέας Δον Καμίλο και ο κομμουνιστής δήμαρχος Πεπόνε. Οι μυθιστορηματικοί ήρωες του Τζοβανίνο Γκουαρέσκι δεν έχουν θέση στον 21ο αιώνα –εκτός αν δεν χορταίνει κανείς να βλέπει τον Φερναντέλ ως ιερέα στην πιο γνωστή κινηματογραφική μεταφορά. Επομένως ο Αλέξης Τσίπρας δεν συναντάται με τον Φραγκίσκο για να μπει στο βιβλίο των ρεκόρ «Γκίνες» ως ο πρώτος ηγέτης της Αριστεράς που θα δει τον Πάπα. Πηγαίνει στο Βατικανό ως πρωθυπουργήσιμος που δεν τρομάζει τα «διεθνή φόρα» –όπως θα έλεγε και ο ίδιος.