Αναζήτηση
Η επίσκεψη του γερμανού προέδρου της Δημοκρατίας Γιόαχιμ Γκάουκ στην Ελλάδα είχε ήδη ένα θετικό αποτέλεσμα. Η εκτενής κάλυψη της επίσκεψης από τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα, έκανε γνωστές σε ευρεία στρώματα του πληθυσμού της Γερμανίας τις θηριωδίες των Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Ελλάδα. Ακόμα και αν μένουν αρκετά να γραφτούν, ποτέ άλλοτε η γερμανική κοινή γνώμη δεν διάβασε τόσο πολλά για τον όλεθρο που έσπειρε η Βέρμαχτ στην Ελλάδα.
«Τόσο συγκινημένος κανένας πρόεδρος της Γερμανίας δεν είχε ζητήσει συγγνώμη για τα γερμανικά εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα» έγραψε η συντηρητική «Βελτ», η οποία επισημαίνει το κενό γνώσης για τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Το χωριό Λιγκιάδες που επισκέφθηκε ο Γκάουκ είναι «λευκή σελίδα στον γερμανικό χάρτη της μνήμης. Οι πολίτες στη Γερμανία γνωρίζουν ελάχιστα για τις θηριωδίες της Βέρμαχτ στη χώρα, στο μάθημα Ιστορίας υπάρχουν ελάχιστα για αυτό. Για πολλούς Ελληνες είναι οδυνηρό, σε αυτή την οδύνη εδράζεται επίσης η αξίωση για καταβολή πολεμικών επανορθώσεων» εκτίμησε η «Βελτ».
«Δημιουργικός συμβιβασμός». Ο πρόεδρος της Γερμανίας γνώριζε ότι η επίσκεψή του στην Ελλάδα δεν θα ήταν μια χαλαρή πτήση στο Αιγαίο. Ωστόσο πρέπει να αιφνιδιάστηκε από τον «χαρακτήρα του επείγοντος», με τον οποίο παρουσίασε ο οικοδεσπότης Κάρολος Παπούλιας την αξίωση περί επανορθώσεων για τις ναζιστικές αδικοπραγίες, σχολίασε η Κριστιάνε Σλέτσερ στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ». «Είναι κατανοητό ότι ο Κ. Παπούλιας και η χώρα του έχουν την αίσθηση ότι περίμεναν υπερβολικά πολύ μέχρι να υπενθυμίσει κάποιος το άδικο και να αναλάβει και τις συνέπειες» έγραψε η ανταποκρίτρια της εφημερίδας. «Ατυχώς η υπενθύμιση του «ηθικού χρέους» συμπίπτει χρονικά με τα χρέη της Ελλάδας» σημειώνει.
Για την Ελλάδα έμεινε κλειστός ο δρόμος της νομικής διεκδίκησης των αξιώσεων, ταυτόχρονα η χώρα έμεινε εκτός των ρυθμίσεων και για τα θύματα καταναγκαστικής εργασίας που έγιναν για τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του Τείχους, με το επιχείρημα ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλωστε οι Ελληνες «δεν είχαν λόμπι», όπως επισημαίνει ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ. «Θα ήταν φτηνό αν και πάλι γυρίσουμε την πλάτη στους Ελληνες ελπίζοντας στη λήθη» έγραψε η «Σλέτσερ». Το Βερολίνο πρέπει να σκεφθεί ένα δημιουργικό συμβιβασμό. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Προγράμματα υποτροφιών για τις πόλεις και τα χωριά που καταστράφηκαν, βοήθεια σε έργα υποδομών. Εκτός από το πρόγραμμα ανταλλαγής νέων, «καλή πρόταση» είναι επίσης να συσταθεί «κοινή επιτροπή σχολικών βιβλίων», διότι έτσι «οι γερμανοί τουρίστες δεν θα είναι ανίδεοι όταν βρεθούν στην Κρήτη μπροστά στο μνημείο θυμάτων ή στο μνημείο για την εξολόθρευση των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη».
Στους Γερμανούς απευθύνεται ο Γκάουκ όταν μιλά για τη «δεύτερη ευθύνη», αυτήν τού «δεν θέλω να ξέρω», σημείωσε η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ». Είναι εξάλλου ο πρώτος πρόεδρος που θεώρησε επιβεβλημένο να ζητήσει συγγνώμη για τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα.
Ο παγγερμανικής εμβέλειας ραδιόφωνικός σταθμός Ντόιτσλαντράντιο, εξάλλου, σχολίασε: «Ο Γκάουκ πρέπει να θυμίσει στην κυβέρνηση και στους συμπολίτες του ότι το ζήτημα των γερμανικών οφειλών στο πεδίο των ελληνογερμανικών σχέσεων έχει διαστάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τους οικονομικούς υπολογισμούς της διαχείρισης της κρίσης του ευρώ».
