«Γεια σας! Είμαι επί της υποδοχής». Ο Σταύρος Θεοδωράκης στέκεται στην πόρτα και χαιρετά –διά χειραψίας –όποιον μπαίνει. Το λουκ του είναι ελαφρώς πιο προσεγμένο από το προσεγμένα ατημέλητο της τηλεοπτικής εικόνας του: πάνω από το μακό μπλουζάκι φορά σακάκι. Κάζουαλ αλλά με μαντιλάκι στο πέτο. Την ώρα που εστιάζουν πάνω του φωτογραφικές μηχανές και smartphones αναρωτιέται γελώντας, «Κώστα, δεν έπρεπε να κάνω εμφάνιση;». Αυτό το μελετημένα χαλαρό ύφος που τον καθιέρωσε ως εναλλακτικό τηλεοπτικό αστέρα θα διατηρήσει και καθ’ όλη τη διάρκεια της δίωρης ανάκρισης από τους συναδέλφους του.
Μόνο που αυτή τη φορά οι «άλλοι πρωταγωνιστές» απουσιάζουν από τη σκηνή. Στο πάνελ, με φόντο το έμβλημα με το κυματιστό ρεύμα του Ποταμιού, είναι μόνος. Η εκδήλωση εκτυλίσσεται ως σκηνοθετημένος αυτοσχεδιασμός. Η ίδρυση του κόμματος πραγματοποιείται από στήθους χωρίς διακηρύξεις. «Δεν θέλω να πω κάτι μόνος γιατί είναι κάτι που πάντα κατηγορούσα τους αρχηγούς» εξηγεί ο ιδρυτής. Δεν αντέχει, λέει αργότερα, ούτε τα τραπέζια (των διαπραγματεύσεων). Περπατά πάνω – κάτω, όχι χωρίς κάποια αμηχανία. Οταν ο λόγος δίνεται στους δημοσιογράφους, εκείνος κάποιες φορές επιστρέφει στο τραπέζι και συμβουλεύεται το σημειωματάριό του. Προσπαθεί να σπάσει τη φόρμα των συνεντεύξεων Τύπου, επιβάλλοντας τη φόρμα των δικών του συνεντεύξεων: απευθύνεται στους δημοσιογράφους στον ενικό –παρότι εκείνοι επιμένουν δεοντολογικά στον πληθυντικό. Προσφωνεί κάποιους από τους ερωτώντες, «φίλε».
Και στη γλώσσα του σώματος είναι ορατό όλο το κινησιολογικό ρεπερτόριο των «πρωταγωνιστών»: το στοχαστικό κράτημα της κάτω γνάθου. Το σταύρωμα των χεριών στο στήθος. Οι ελεγχόμενες παύσεις. Το γύρισμα πού και πού του προφίλ στον φακό. Μέχρι και το φετίχ του, το φημισμένο σακίδιο, έχει αφεθεί ανοιχτό στο πάτωμα ως απαραίτητη ψηφίδα του σκηνικού. Εξαρχής προσπαθεί να πείσει πώς αυτός και Το Ποτάμι είναι κάτι διαφορετικό. Η λέξη διαφορετικό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Διαφορετικό είναι «το γραφείο που ετοιμάζουμε –είναι προσφορά μιας κυρίας που πήρε και είπε «σας δίνω εγώ ένα χώρο»». Διαφορετικοί οι σπόνσορες: «Εξι χιλιάδες έχουν ζητήσει ήδη να δώσουν τα δέκα ευρώ» (για τη χρηματοδότηση του νέου κόμματος). Διαφορετικός ο σχεδιασμός: «Κοίτα, δεν ξέρουμε πώς πρέπει να γίνει η δουλειά γιατί πρώτη φορά κάνουμε κόμμα».

Αυτή η τελευταία αποστροφή του είναι μία από τις λίγες φορές που θα μιλήσει για Το Ποτάμι σε πρώτο πληθυντικό. Ο πρώτος ενικός είναι, άλλωστε, ο μόνος δόκιμος αριθμός καθώς Το Ποτάμι δεν υπάρχει ακόμη για να έχει θέσεις. Υπάρχει και απαντά μόνο «ο Σταύρος».

Ο Σταύρος αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός. Ο Σταύρος αποστρέφεται τους όρους «κεντροαριστερός» ή «κεντρώος» –γιατί υποδηλώνουν «κάποιον ενδιάμεσο που προσπαθεί να ζυγίσει τα δίκια των δύο πλευρών». Ο Σταύρος θα είναι ο «μπροστάρης» των στελεχών που θα έρθουν και των στελεχών που ανακοινώθηκαν και τον ακούν σιωπηλοί στο ακροατήριο. Χθες στο Γκάζι βρέθηκε ο αρχηγός. Τώρα ζητείται μόνο το κόμμα.

Τελευταία Νέα