Αναζήτηση
Στη στοά που οδηγεί στην είσοδο του θεάτρου Ακροπόλ ο βηματισμός είναι αργός. Κάτι οι στάσεις για χειραψίες, κάτι ο συνωστισμός, όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας των 58 αργούν πολύ να φθάσουν στην πλατεία του θεάτρου. Από το ένα και μοναδικό ηχείο που έχει τοποθετηθεί έξω ακούγεται η «Μισιρλού» –φυσικά στην πειραγμένη εκδοχή που ακούγεται στο «Pulp Fiction». Η διασκευή ανταποκρίνεται στη φυσιογνωμία της «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης», όπως επρόκειτο αργότερα να την ορίσει από το βήμα ο Γιάννης Βούλγαρης: συνθέτει τον εκσυγχρονισμό με τη λαϊκότητα.
Η σύνθεση ήταν το ζητούμενο και για το ετερόκλητο κοινό που γέμισε ασφυκτικά το θέατρο και απλώθηκε έως την οδό Ιπποκράτους χθες το βράδυ. Σε κάποιους θύμισε «συγκέντρωση του ΚΚΕ Εσωτερικού». Ωστόσο, παντού έβλεπες ακροβολισμένα στελέχη του ΠαΣοΚ και διακεκριμένους δημαρίτες. Με παλαιούς όρους, η «όλη Κεντροαριστερά» ήταν εκεί, διαψεύδοντας όσους… παροικούντες τη Χαριλάου Τρικούπη ψιθύριζαν ότι «οι καθηγητές δεν έχουν γκελ στην κοινωνία».
Η ΤΑΞΙΘΕΣΙΑ. Στην τρίτη σειρά ο Τάσος Γιαννίτσης τσεκάρει το iPhone του, ενώ η θέση απέναντί του, μετά τον διάδρομο, είναι ρεζερβέ: έχει πάνω ένα ταμπελάκι που γράφει «Ε. Βενιζέλος». «Εμείς δεν έχουμε αγοραφοβία. Εσύ έχεις αγοραφοβίες;», λέει ένας σαραντάρης στην παρέα του, ενώ με τις απαραίτητες σπρωξιές και αγκωνιές προσπαθεί να ανοίξει δρόμο και να βρει μια θέση στην πλατεία.
Στον διάδρομο έξω, την ώρα που ο Κώστας Σημίτης προσπαθεί να μπει στην αίθουσα, μια κομψή κυρία με κόκκινο παλτό, περί τα πενήντα, δεν συγκρατεί τον ενθουσιασμό της. «Ο Σημίτης! Ο Σημίτης!», λέει. «Ο Σημίτης γύρισε να μας σώσει!», φωνάζει πλησιάζοντας τον πρώην πρωθυπουργό, που αντιδρά μάλλον αγοραφοβικά στην επίθεση λατρείας.
Η Αθηνά Δρέττα από μικροφώνου καλωσορίζει το κοινό λέγοντας «είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι που βλέπουμε πολλά γνωστά πρόσωπα, αλλά πιο πολύ γιατί βλέπουμε πολλά άγνωστα».
Η προσέλευση είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι υπολόγιζαν οι διοργανωτές, ενώ κατ’ ιδίαν ενημερώνουν όσους παραπονούνται –επειδή δεν χωράνε –ότι δεν είχαν χρήματα να ενοικιάσουν μεγαλύτερο χώρο. Για τους παρισταμένους η Δρέττα θα μεταφράσει στα ελληνικά και τους μαγνητοσκοπημένους χαιρετισμούς που έστειλαν ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και ο επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Χάνες Σβόμποντα. «Δεν προλάβαμε να τους μεταφράσουμε», λέει. Και αμέσως συμπληρώνει ελαφρώς διστακτικά, «για να πω την αλήθεια, δεν είχαμε και χρήματα».
«Ασ’ το, Τάσο. Πάμε πίσω, είναι γεμάτο», προτρέπει ένας μεσήλικος τον πιτσιρικά γιο του. Εκείνη τη στιγμή το κύμα που προσπαθεί απεγνωσμένα να μπει στο Ακροπόλ αλλάζει πορεία. Οι περισσότεροι αποφασίζουν να μείνουν έξω, στην οδό Ιπποκράτους. Στο κομμάτι της άλλωστε που βρίσκεται μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου οι αστυνομικοί έχουν απαγορεύσει τη διέλευση των οχημάτων. Ετσι, δίπλα στα παρκαρισμένα βαν των τηλεοπτικών συνεργείων και στις θηριώδεις υπουργικές BMW σχηματίζονται σιγά σιγά δεκάδες πηγαδάκια.
Οι ομιλίες δεν ακούγονται μέχρι έξω, αλλά οι παριστάμενοι έχουν κάνει το καθήκον τους, βρίσκονται εκεί. Και συζητούν με πάθος. Η αγωνία της πλειονότητας είναι μία: «Θα υπάρχει κάτι να ψηφίσουμε, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες εκλογές;». «Πρέπει να υπάρχει» συμπληρώνουν. Η αυτοκριτική δεν λείπει. «Εμείς στοιχηθήκαμε πίσω από τα λαμόγια που τώρα τρώνε τις περιουσίες τους και ρημάξανε τον χώρο. Εχουμε ευθύνη κι εγώ κι εσύ», ακούγεται σε ένα πηγαδάκι 60άρηδων.
Στο φουαγέ κάτω από την μπορντό οροφή με τον χρυσό διάκοσμο αρκετοί παρακολουθούν ευλαβικά τις τοποθετήσεις των ομιλητών από έναν προτζέκτορα που έχει στηθεί. «Ετσι, έτσι!» επευφημούν τον Παρασκευά Αυγερινό δύο κυρίες την ώρα που δηλώνει από βήματος ότι «οι 58 δεν είναι ούτε τορπίλη ούτε σωσίβιο», εξηγώντας ότι δεν θέλουν να διαλύσουν το ΠαΣοΚ, είναι μια πρόταση ανανέωσης του χώρου.
ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ. Πολλά κεφάλια κουνιούνται επιδοκιμαστικά όταν ο Γιάννης Βούλγαρης μιλώντας για το πολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί μετά τις εκλογές της αγανάκτησης λέει πως «το νέο γεννήθηκε ήδη γερασμένο». Το αίτημα πάντως όσων βρέθηκαν εκεί συνοψίζει ένας κύριος που ενώ μιλά ανεβάζει λίγο τα ντεσιμπέλ και δηλώνει: «Για μένα μόνο η σύνθεση και η συναίνεση μπορεί να προχωρήσει τα πράγματα». Λίγο αργότερα θα προσθέσει: «Επρεπε να πουν, δεν μας ενδιαφέρει το πρόσωπο, είμαστε όλοι δίπλα». Ηταν από τις ελάχιστες φωνές που υψώθηκαν χθες. Η βραδιά κύλησε ήρεμα, χωρίς φανατισμό και θεατρινισμούς από το βήμα. Χωρίς κραυγές και συνθήματα από την πλατεία. Ηταν μια πολιτική εκδήλωση τόσο νηφάλια, που έμοιαζε σαν να γινόταν σε άλλη χώρα.
