Πού οφείλεται άραγε η επιστροφή της αμφιλεγόμενης ντοπιολαλιάς στα κείμενα αρκετών νέων διηγηματογράφων; Eίναι απότοκο των δεκάδων σεμιναρίων δημιουργικής γραφής; Αποτελεί ούγια γνησιότητας; Ή, λόγω της χρόνιας πληβιοποίησης, υπάρχει αδήριτη ανάγκη για επιστροφή στα ριζά της γλώσσας και των τόπων; Ο τελευταίος λόγος αποκτά υπόσταση και σχήμα όχι ως ντοπιολαλιά παρά μόνο μέσα από τη λογοτεχνική εξερεύνηση του ιστορικού συνεχούς. Ο αφηγηματοποιός Στάθης Κοψαχείλης με τη «Δρακοντιά» σκαρφαλώνει στις περιοχές γύρω από τον Ολυμπο για να μας εισαγάγει στην παίδευση των εσωτερικών σχέσεων του ανθρώπου και της φύσης. Ενδεχομένως η σύνθεση της οργανικής ύλης από την ένωση αυτή να είναι το τελικό γινόμενο της συλλογής.
Αναμέτρηση με τη βαναυσότητα
Ο Κοψαχείλης έχει σκαρί δεινού παρατηρητή. Λέγεται συχνά για πολλούς, μόνο που ελάχιστοι είναι εκείνοι που κόβει πραγματικά το μάτι τους. Στο δισάκι του κουβαλά για οδηγό την πολιτική ιστορία της ορεινής Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε από τα χρόνια του Μεταξά και έπειτα. Το σμίλεμα των προσώπων μέσα από τις κοινωνικές παραστάσεις. Περιστατικά που κρύβουν εντός τους την αναμέτρηση με τη βαναυσότητα και τη θανάσιμη παρεξήγηση, οι οποίες εκλύθηκαν σε έντονο βαθμό από την προεμφυλιακή περίοδο της Κατοχής και έπειτα. Στα διηγήματα του Κοψαχείλη η έλευση της θύμησης αποτελεί το κύριο δραματουργικό μοτίβο. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση εκκινεί συνήθως από την παιδική ηλικία, ώσπου θα ολοκληρωθεί αρκετά χρόνια αργότερα. Οταν ο πρωταγωνιστής έχει πάρει απόσταση από τα γεγονότα επιστρέφοντας στα ακατάληπτα της νιότης. Δεν λείπουν βέβαια και τα αυτούσια σημειώματα του παρελθόντος όπου αναπτύσσεται ευσύνοπτα ένα σημαδιακό συμβάν. Ελασσον ως προς το μεγαλείο της Ιστορίας αλλά καίριο όσον αφορά τη συνέχεια στον βίο και τη διαμόρφωση της χώρας σήμερα.
Το ζήτηματης ακαπέλωτης γνώσης
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία να μετακινείται από τον ιστορικό – συλλογικό μύθο στο εμπειρικό βίωμα. Να διαθλά τις επεξηγηματικές ατραπούς και συνάμα να εισβάλλει στο όνειρο, που ενδεχομένως να είναι και μια απωθημένη δαγκωνιά μνήμης. Ο Κοψαχείλης μεταφέρει ένα κοχλάζον ζήτημα, από τα βάθη του διχασμού: την ακαπέλωτη γνώση. Εκείνη που θα προέλθει από την προφορικότητα και την περιέργεια. Μια γραφή αδρή και με πηγαίο σκωπτικό χιούμορ, που δεν περνά απαρατήρητη.
Η δρακοντιά
Εκδ. Μελάνι, 2015
Σελ. 112
Τιμή: 13 ευρώ