Αναζήτηση
#Η ελληνική δημοσιογραφία από τη Μεταπολίτευση και πέρα, με λίγες εξαιρέσεις, αποκτά σταδιακά όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του λεγόμενου λαϊκιστικού ή κίτρινου Τύπου, ενώ τα τελευταία χρόνια η κοινωνία υφίσταται καταιγισμό κιτρινισμού, με κύριο προϊόν τη συστηματική υποκατάσταση της βασικής λειτουργίας του Τύπου, που είναι η ενημέρωση, με μια γκάμα παραπληροφόρησης από τη διαστρέβλωση έως το ποινικό αδίκημα της συκοφαντίας.
Με την επίγνωση ότι το φαινόμενο του κιτρινισμού στον Τύπο είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς η διαστρέβλωση δεν πολεμιέται και η συκοφαντία είναι αποδοτική, αφού πετυχαίνει τους στόχους της ακόμα και αν καταδικαστούν σε βαριές ποινές οι συκοφάντες, και καθώς το είδος ανθεί στον τραγικό βαθμό να θεωρείται κίνητρο για εμπορική επιτυχία, βρήκα κατ΄ αντιστοιχία πολύ θλιβερό το μαντάτο ότι μεγάλη εφημερίδα ανασχεδιάζοντας διακόπτει έπειτα από είκοσι χρόνια τον «Ιό» («Ελευθεροτυπία», 7/11).
#Η είδηση πρόσθεσε μια ψηφίδα στο αδιέξοδο που μοιάζει να κυριαρχεί και την αίσθηση αδιεξόδου όξυνε το παραπληρωματικό νόημα της είδησης με τη φράση:«Ο νέος σχεδιασμός της εφημερίδας δυστυχώς δεν χωράει τον Ιό». Αν αναρωτηθεί κανείς τι είναι εκείνο που «δεν χωράει» στον νέο σχεδιασμό της εφημερίδας, θα μεγαλώσει η αίσθηση αδιεξόδου και θα ανησυχήσει ακόμα πιο πολύ για τα νέα κοινωνικά φαινόμενα. Οι υποθέσεις για τη διακοπή δεν είναι αντικειμενικά πολλές.
#Ο «Ιός» είχε αναμφίβολα πολύ μεγάλο αριθμό αναγνωστών. Αρα το κριτήριο της εμπορικότητας δεν είναι αίτιο της διακοπής. Η μόνη υπόθεση που απομένει είναι ότι η εφημερίδα «δεν χωράει» πλέον την κριτική του.
Είναι αλήθεια ότι η κριτική του «Ιού» ήταν οξεία και μερικές φορές σχεδόν ανελέητη. Ωστόσο επί εκατοντάδες δημοσιεύσεις και επί είκοσι χρόνια, ακριβώς αντίθετα με τον κιτρινισμό που μας κατακλύζει, ήταν κριτική εξαντλητικά τεκμηριωμένη, με κάθε φορά και για κάθε θέμα συστηματική παράθεση των πηγών στις οποίες στηρίζονταν όσα κατέκρινε, με άλλα λόγια ήταν πολιτική κριτική πολύ ισχυρή σε τεκμήρια και αποδείξεις. Αρα η είδηση ανοίγει δρόμο ολισθηρό.
