Η δημοσίευση της αλληλογραφίας Φόρστερ- Καβάφη στηρίχθηκε στο ανέκδοτο υλικό που υπάρχει στο Αρχείο Καβάφη (επιστολές προς Καβάφη και προσχέδια επιστολών προς Φόρστερ) και συμπληρώθηκε από άλλα γράμματα του Φόρστερ προς τον μεταφραστή Βαλασσόπουλο, τον Τ.S.

Εliot κ.ά. που απόκεινται στο Cambridge. Όπως και τόσα άλλα αδημοσίευτα κείμενα που σχετίζονται με τον Καβάφη, η δημοσίευση της Αλληλογραφίας αναβαλλόταν για χρόνια και άλλαζε επιμελητές. Ο Ρeter Jeffreys, που τελικά επιμελήθηκε τη δημοσίευση, έχει κάνει γενικώς προσεκτική δουλειά, προσθέτοντας σχόλια και κείμενα που βοηθούν να παρακολουθήσει κανείς το πλαίσιο αναφοράς. Ο Jeffreys, βέβαια, κάνει μια παλαιού τύπου φιλολογία, πολύ συντηρητική, πολύ φοβισμένη, πολύ της περίφρασης και του τύπου· κάποτε, όπως στη θαυμάσια βιβλιογραφική δουλειά του που δημοσιεύεται στον επίσημο κόμβο του Αρχείου Καβάφη (www. kavafis.gr) το στυλ αυτό πιάνει. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν είμαι σίγουρος ότι αποδίδει. Ο Καβάφης τον οποίο επιμένει να παρουσιάζει, τόσο στην έκδοση αυτή (εισαγωγή- σχόλια) όσο και σε μια προηγούμενη μονογραφία του για τις σχέσεις Καβάφη – Φόρστερ, είναι ένας Καβάφης με εθνικά στενό και λογοτεχνικά στατικό ορίζοντα, λιγάκι σχολικός, λιγάκι μίζερος, λιγάκι αποερωτικοποιημένος. Αυτός που ενδεχομένως αρέσει σε παλαιοκαβαφιστές· οι υπόλοιποι θα πρέπει να διαβάσουν, και αυτή την έκδοση, επιμένοντας ανάμεσα στις γραμμές.