Αναζήτηση
Τη μοίρα σου την γράφεις με το ίδιο σου το χέρι…
Δημήτρης Μυταράς
Τον αποκαλούσαμε Δάσκαλο, όχι γιατί έπρεπε, αλλά γιατί το άξιζε!
Μας έδωσε πολλά. Αχ, βρε Δάσκαλε, μας έμαθες να βλέπουμε και να σκεφτόμαστε!
Πόσες συζητήσεις στο καφενείο του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής στην Πειραιώς, όταν σαν φοιτητές ακόμη προσπαθούσαμε να βρούμε την αλήθεια στο «τι είναι Τέχνη».
Αλήθεια, τι είναι Τέχνη και πότε ένα έργο τέχνης είναι αληθινό δεν μάθαμε ποτέ!
Μάθαμε, όμως, προς τα πού θα πρέπει να «βαδίζουμε» για να μη χανόμαστε.
Δεν έλεγε πολλά, έλεγε όμως στον καθέναν ακριβώς αυτό που έπρεπε.
Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μυταράς, καλλιτέχνης και Δάσκαλος, που δεν φοβήθηκε ποτέ να αποκαλύψει τα «μυστικά» του. Πάντοτε έδινε χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, σαν τον πατέρα που δεν διαχωρίζει τα παιδιά του και συνεχώς τα συμβουλεύει δίνοντας δύναμη και κουράγιο.
Ο Δημήτρης Μυταράς δεν είχε αγαπημένους μαθητές ή μάλλον το ανάποδο!
Οι μαθητές του τον υπεραγαπούσαν! Δεν έκανε ποτέ διακρίσεις.
Λένε ότι ο καλός «Δάσκαλος» δεν αρκεί να είναι μεγάλος ζωγράφος. Στην περίπτωση του Δημήτρη Μυταρά ισχύουν και τα δύο, πράγμα σπάνιο. Ενας σπουδαίος καλλιτέχνης με ισχυρό λόγο και ουσία σε αυτά που έλεγε. Λακωνικός, χωρίς πολλά λόγια, ήξερε να πει στον καθένα μας αυτό που χρειαζότανε. Ποτέ δεν τον θυμάμαι να λέει τα ίδια, και αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αποτελεί ικανότητα ενός μεγάλου Δασκάλου!
Τρία πράγματα από εκείνον τα έχω πάντα στο μυαλό μου, όταν μπαίνω στο ατελιέ, δεν δημιούργησε «κλώνους», δεν κατηύθυνε τους μαθητές του, τους έδινε το φως για να βρουν τις δικές τους λύσεις.
Δεινός σχεδιαστής, χωρίς υπερβολές, όπως και στον λόγο του, πάντα ζήλευα, με την καλή έννοια, το σχέδιο και την απλότητα που είχε το έργο του. Βέβαια αυτή είναι η μαγεία σε ένα σπουδαίο έργο, η απλότητα, το να μπορείς αποτυπώσεις τις εικόνες χωρίς υπερβολές.
Η Τέχνη είναι φτωχότερη χωρίς τον Μυταρά, αλλά το έργο που μας αφήνει είναι αυτό που θα πρέπει να μας θυμίζει την αξία της Τέχνης για τον άνθρωπο.
Σ’ ένα ταξίδι στο Παρίσι που θα μου μείνει αξέχαστο ο Δημήτρης Μυταράς μού είχε πει, με την απλότητα που τον διέκρινε, μια πολύ μεγάλη αλήθεια για την Τέχνη: «Δεν χρειάζεται κανείς να καταλαβαίνει όλα τα έργα, κάποια μας μιλάνε και κάποια όχι», και είναι μια φράση που την χρησιμοποιώ συχνά, ειδικά όταν μιλάω με νέους ανθρώπους και δη νέους καλλιτέχνες.
Ο Δημήτρης Μυταράς, εκτός από σπουδαίος Δάσκαλος και καλλιτέχνης, ήταν και σπουδαίος άνθρωπος και τα έργα του είναι πια ο λόγος του! Και όπως έλεγε και ο ίδιος, «μην ελπίζεις στην τελική χάρη»!
n Η κηδεία του Δημήτρη Μυταρά γίνεται σήμερα στις 12.00 από το Α’ Νεκροταφείο.
