Ας μιλήσουμε για την τραγωδία της εκδίκησης, της προδοσίας, της ζήλειας. Και του «ξένου», που καταφέρνει να διακριθεί και να κατακτήσει θέση ισχυρή και γάμο σε μια κοινωνία με διαφορετικό χρώμα δέρματος, όπως το θέτει ο Αλέξανδρος Αχτάρ, της νεανικής ομάδας Manetuwak (από την ινδιάνικη λέξη που σηματοδοτεί την αξία, το πνεύμα και την ψυχή που έχει καθετί), μαζί με τον ηθοποιό και θεατρικό συγγραφέα Παναγιώτη Μπρατάκο. Ας μιλήσουμε για τον σαιξπηρικό «Οθέλλο, τον μαύρο της Βενετίας», που ετοιμάζεται για το Vault. Και για την αλήθεια, που κατά τον Αχτάρ αναζητεί η ομάδα πέρα από τα στυλιζαρισμένα και τις «σκηνοθετίλες», ψαύοντας τα συμπτώματα της ζήλειας ή της εκδίκησης «σε συναισθηματικά ολοζώντανους ήρωες». Στο «πιο σωματικό έργο του Σαίξπηρ», που στη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη έχει «ακόμη πιο έντονη σωματική διάσταση». Εκεί θα δούμε τον βάρδο να ζωγραφίζει, με το πρόσωπο του Ιάγου, «το απόλυτο κακό και το σκοτάδι της ψυχής του Οθέλλου που είναι εκείνος που τελικά κάνει το κακό». Και κάτι ακόμη, κατά τον Αλέξανδρο Αχτάρ (φωτογραφία): «Βρίσκουμε τη σχέση τού τότε με το τώρα. Τι μπορεί να αφορά εμάς και πώς μπορούμε να μιλήσουμε για όλα αυτά μέσα από αυτό το έργο».

Τελευταία Νέα