Τα όρια μεταξύ βιογραφίας και «κλειδαρότρυπας» είναι δυσδιάκριτα στις περιπτώσεις των ιερών τεράτων, αλλά ειδικά στην περίπτωση του Κάφκα η διάκριση παίρνει χαρακτηριστικά σκανδάλου. Η έλξη του συγγραφέα για τις γυναίκες που αγάπησε (Φελίτσε, Μιλένα), αλλά η αποχή από το σεξ στοίχειωσαν αναπόφευκτα τη φαντασία των βιογράφων του, οι οποίοι κατέφυγαν συχνά στο κλειδί της ασεξουαλικότητας, της καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας ή του μαζοχισμού για να ερμηνεύσουν το «καφκικό παράδοξο». Ο Ράινερ Σταχ, συγγραφέας της εξαντλητικής πλέον τρίτομης βιογραφίας «Kafka», συμβάλλει στον διάλογο με μια νέα θεωρία: ο Κάφκα υπέφερε από φοβία για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και την εγκυμοσύνη, όπως πολλοί συμπατριώτες του στις αρχές του 20ού αιώνα. Κατά την έρευνα για τον τρίτο τόμο, όπου περιγράφει την παιδική και νεανική ηλικία του συγγραφέα, ανακάλυψε σε ντοκουμέντα εποχής που συνδέονται με τη σεξουαλική εκπαίδευση ότι ήταν «απολύτως φυσιολογικό» για την μπουρζουαζία της Βοημίας να ενδιαφέρεται εξίσου –ή και περισσότερο –για τη σεξουαλική υγιεινή και τα ρίσκα του σεξ παρά για την ίδια την ηδονή.

Τελευταία Νέα