«Είναι το τέταρτο έργο της ομάδας μας, της «Συντεχνίας του γέλιου»» λέει ο Βασίλης Κουκαλάνι, ένας εκ των δύο σκηνοθετών της παράστασης «Ο Βάσος και η Βιβή», που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του Φόλκερ Λούντβιχ, συγγραφέα και καλλιτεχνικού διευθυντή στο πρωτοποριακό χειραφετημένο θέατρο για παιδιά του Βερολίνου. «Τα προηγούμενα ήταν το «Μια γιορτή στου Νουριάν» που μιλούσε για τον ρατσισμό, το «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης» για τα παιδιά ως κοινωνική τάξη στις πόλεις και το «Είστε και φαίνεστε» για το bullying, το εκπαιδευτικό σύστημα, το σχολικό άγχος και τον ανταγωνισμό. Κάθε παιδί που θα δει αυτή την παράσταση θα καταλάβει τα ίδια πράγματα. Για τις κοινές και αρχέγονες σκέψεις, τα βιώματα των παιδιών, τον φόβο του ξένου, για το σκοτάδι, την εγκατάλειψη από τη μαμά, τον ανταγωνισμό μεταξύ αδελφών, τις αυθόρμητες παιδικές φιλίες που δεν ξεχνάς ποτέ. Υπάρχει ένα όριο ηλικίας ύστερα από το οποίο κάνεις φίλους, αλλά δεν θα είναι ποτέ οι παιδικοί φίλοι». Ο δεύτερος σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Παλούμπης συμπληρώνει ότι το έργο «μιλάει για τον φόβο και πώς αυτός μένει πίσω όταν υπάρχει αληθινή φιλία. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά βλέποντας τις ιστορίες».

Ο Κωνσταντίνος Γόγουλος, από την πλευρά του, που υποδύεται τον Βάσο σημειώνει: «Χαρακτηριστικό είναι αυτό που λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας, ότι δεν αναφέρεται σε παιδιά, αλλά σε ανθρώπους από πολύ μικρή ηλικία, από πέντε ετών. Σέβεται επί της ουσίας τα παιδιά. Αλλά και η οπτική της ομάδας μας δεν είναι να πούμε ότι εμείς είμαστε πιο έξυπνοι από εσάς ή ότι ξέρουμε περισσότερα. Απλώς είμαστε μεγαλύτεροι. Το παιδί έχει δεξιότητες και ικανότητες αναπτυγμένες σε κάποια επίπεδα και στάδια πολύ πιο υψηλά από εμάς, επειδή εμείς με τα χρόνια τα έχουμε χάσει. Μπαίνοντας στη διαδικασία να βουτήξω στην παιδικότητα, συνειδητοποίησα ότι ανακαλύπτεις πράγματα τα οποία η σκληρή καθημερινότητα σε βάζει να τα ακουμπήσεις στην άκρη. Πράγματα που τα είχες ξεχάσει. Μπορεί η εκάστοτε μόδα κάθε εποχής να προβάλλει κάποια πράγματα που θα ακολουθήσεις, π.χ. με ποιο κινητό θα παίξεις, το τάμπλετ, τα ρούχα, αλλά η ουσία παραμένει πάντα η ίδια. Και πρέπει να επενδύσουμε σε αυτή την ουσία που είναι οι σχέσεις μας, η φιλία μας, η φαντασία μας, η δημιουργικότητά μας». Η Ιωάννα Λέκκα που ερμηνεύει τη Βιβή είχε την ευκαιρία να ψάξει τη σχέση ανάμεσα σε δύο αδέλφια, καθώς η ίδια είναι μοναχοπαίδι. «Είναι τόσο όμορφη σχέση και τολμώ να ζηλέψω, γιατί θα ήθελα να έχω έναν αδελφό. Μέσα από τα παιχνίδια που γίνονται ανάμεσα στα δύο αδέλφια, ακόμα και όταν η Βιβή κάνει τον βίο αβίωτο στον Βάσο, είναι πάντα εκεί. Και είναι πολύ συγκινητικό. Αυτή η σχέση είναι πάντα εκεί, χωρίς να λένε πολλά, απλά το ξέρουν».

Ο Κουκαλάνι συμπληρώνει ότι «το γεγονός πως ενήλικοι παίζουν παιδιά πάνω στη σκηνή είναι ένα στοιχείο που το εισήγαγε ουσιαστικά αυτός ο τρόπος θεάτρου και αυτός ο συγγραφέας. Εχει τρομερό αποτέλεσμα, γιατί ένα παιδάκι δεν θα μπορούσε να συγκεντρωθεί αν έβλεπε ένα άλλο παιδάκι να παίζει θέατρο. Θα σκεφτόταν άλλα πράγματα. Οταν όμως βλέπει έναν ενήλικο, δημιουργείται μια εμπιστοσύνη: αφού παίζει εκείνος, βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, συμφωνεί κατά κάποιον τρόπο μαζί του και είναι με το μέρος του».

INFO

«Ο Βάσος και η Βιβή» στο θέατρο Τζένη Καρέζη (Ακαδημίας 3, τηλ. 210-3636.144, 210-3625.520). Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12.00 και καθημερινές για σχολεία