Πειραγμένος Φριτς Λανγκ, μαρτυρίες και ένα καβαφικό αφήγημα

Μετράει σχεδόν τέσσερις Νοεμβρίους πολιτιστικής ζωής και πολλούς περισσότερους επισκευαστικής. Από την πρώτη του ωστόσο εκδοχή, ως τεχνικό εργαστήριο τη δεκαετία του ’70, το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων απέχει κάτι παραπάνω από το δημιουργικό αστείο που ευθύνεται για το όνομά του: ο συγγραφέας και μεταφραστής Δημήτρης Αλεξάκης και η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Φωτεινή Μπάνου το ανέστησαν το 2012 ως κυψέλη καλλιτεχνικής συνύπαρξης εντός μιας άλλης, μεγαλύτερης Κυψέλης, τα σύνορα της οποίας, χρόνο με τον χρόνο, παράσταση με την παράσταση σαν να ξεπερνιούνται: μια ματιά στο πρόγραμμα της σεζόν 2016-2017 φτάνει και περισσεύει.

Στα του θεάτρου, λοιπόν, ο Νίκος Αλεξίου προσαρμόζει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον «Κόλχαας» του Χάινριχ φον Κλάιστ, τον έμπορο αλόγων που από έντιμος πολίτης του Βρανδεμβούργου παίρνει τα όπλα κατά των πυργοδεσποτών της περιοχής (μέχρι 3 Ιανουαρίου). Η ομάδα OST Ensemble παρουσιάζει (14 Νοεμβρίου – 12 Δεκεμβρίου) το έργο «Μήδεια – Μέρος 1», μια «οπτικοακουστική lecture performance» μεταξύ θεάτρου δοκιμίου και μουσικής αφήγησης. Οι Αλεξάκης και Μπάνου γράφουν και σκηνοθετούν δεκατέσσερις αφηγήσεις που προσεγγίζουν μια τραγωδία της δεκαετίας του ’80 μέσα από καθημερινές πράξεις («Στη χώρα μου λένε ότι το Τσερνόμπιλ είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει», έως τις 20 Νοεμβρίου), ενώ με τη νέα χρονιά το θεατρικό ρολόι του Κέντρου σαν να γυρίζει εκατό χρόνια πίσω: το «Εις το φως της ημέρας», το μοναδικό αφήγημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, μια συνηθισμένη κουβέντα με θέμα το χρήμα στην Αλεξάνδρεια του 1882 που οδηγεί στην αφήγηση ενός μεταφυσικού περιστατικού σκηνοθετείται από τον Δημήτρη Φοινίτση, 5 Ιανουαρίου έως 9 Μαρτίου.

Περίπου την ίδια περίοδο (από 7 Ιανουαρίου) και για έναν μήνα τα διηγήματα της Ελεωνόρας Σταθοπούλου με τον γενικό τίτλο «Εις ελευθερίαν» (Εκδ. Εστίας) διασκευάζονται και σκηνοθετούνται από τη Μαρία Αιγινίτου. Ο Αριστείδης Αντονάς (κείμενο) και η Βάσια Χρονοπούλου (σκηνοθεσία) παρουσιάζουν τον «Μηχανισμό του δωματίου» (9 Ιανουαρίου – 7 Φεβρουαρίου), για ένα φρουρούμενο δωμάτιο που παραβιάζεται με απρόσμενη τροπή. Η γαλλική ομάδα Scarface Ensemble και η σκηνοθέτρια Elizabeth Marie ανεβάζουν (20 Μαρτίου – 11 Απριλίου) το «Ακραιόφιλο» της βραβευμένης με το Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας του Γαλλικού Κέντρου Θεάτρου Alexandra Badea, έργο που αντιπαραβάλλει τους μικροοργανισμούς στα βάθη των ωκεανών με τις ζωές των ανθρώπων, ενώ ο Martin Crimp και η Ειρήνη Μαργαρίτη παρουσιάζουν το «Playhouse» (4 Μαρτίου – 2 Απριλίου), για ένα ζευγάρι που χρησιμοποιεί το σπίτι του ως παιχνιδότοπο. Ο «Πόλεμος Τοπίων», σε σκηνοθεσία της Irène Bonnaud, ακούγεται αποκαλυπτικός: από 6 Μαΐου έως 18 Ιουνίου φέρνει επί σκηνής τις συνεντεύξεις των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που μετά τον Εμφύλιο μεταφέρθηκαν στην πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν και που καταγράφηκαν στο βιβλίο «Τασκένδη/Εξόριστες Μνήμες» του Ηλία Πούλου.

ΜΟΥΣΙΚΗ. Στα μουσικά του ΚΕΤ, ο Γιάννης Αναστασάκης προσκαλεί κάθε μήνα μουσικούς και visual artists που θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός οπτικοακουστικού project: για τις 11 Νοεμβρίου έχουν ανακοινωθεί οι Σαβίνα Γιαννάτου, Χάρης Λαμπράκης και Deniz Angelaki, ενώ για την 1η Δεκεμβρίου οι Αντώνης Ανισέγκος και Γιώργος Δημητριάδης. Οι Sancho 003 του Φώτη Σιώτα και του Κώστα Παντέλη και οι LYD Quartet εξερευνούν τα εφέ, τις λούπες και τα όρια του πειραματισμού, στις 2 Νοεμβρίου. Ο Σταμάτης Μορφονιός με την κιθάρα του δίνει δύο συναυλίες στις 3 και 24 Νοεμβρίου, ενώ στις 18 του ίδιου μήνα το κουαρτέτο του Μιχάλη Καταχανά ερμηνεύει τζαζ ρεπερτόριο. Η βερολινέζικη κολεκτίβα Multiversal καταλαμβάνει για δεύτερη χρονιά το Κέντρο με το φεστιβάλ αυτοσχεδιαστικής και noise μουσικής MultiDOM (15 – 16 Δεκεμβρίου), ενώ τα τέσσερα σαξόφωνα των STAB παίζουν Βιβάλντι, Μπαχ ή Φρεσκομπάλντι, στις 19. Οι Μαρία Πελεκάνου, Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου διερευνούν τη σχέση πιάνου και υπολογιστή στο Childhood Reflections (22 και 29 Δεκεμβρίου), ενώ οι Artéfacts Ensemble και το ηλεκτρονικό ντουέτο Unsample στις 9 Δεκεμβρίου συνδυάζουν στο Signal/No Signal βίντεο και μουσική. Από τη (πιο παραδοσιακή) μεριά του, ο Paul Goodman παρουσιάζει στις 17 Φεβρουαρίου συνθέσεις επηρεασμένες από τη μουσική της Κρήτης, της Τουρκίας, της Μεσογείου αλλά και της γενέτειράς του, Ιρλανδίας.

ΣΙΝΕΜΑ. Η υποκατηγορία που συνδυάζει μουσική και κινηματογράφο δεν παρουσιάζει μικρότερο ενδιαφέρον. Ο «Ανδαλουσιανός σκύλος» του Λουίς Μπουνιουέλ διασκευάζεται από το ντουέτο των Γιάννη Κοτσώνη – Μιχάλη Μοσχούτη και από εκείνο των Silent Move στις 10 Νοεμβρίου, ενώ οι Γιώργος Κατσάνος και Τάσος Φωτίου στο «16 sounds per second» επενδύουν με τους πειραματισμούς τους το «Metropolis» του Φριτζ Λανγκ και το «Nosferatu» του Μουρνάου –25 Νοεμβρίου και 23 Δεκεμβρίου. Κάτι παρόμοιο κάνουν και οι Liminal Vanguard, που στις 8 Δεκεμβρίου ντύνουν με τους αυτοσχεδιασμούς ή τις δομημένες συνθέσεις τους το «Limite» του Βραζιλιάνου Μάριου Πεϊσότο.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ. Κατά τα άλλα, εργαστήρια στήνουν ή σεμινάρια παραδίδουν οι Χρήστος Καρακέπελης και Νατάσα Σέγκου («Δημιουργώντας την πρώτη ύλη – Εισαγωγή στο δημιουργικό ντοκιμαντέρ», από 5 Φεβρουαρίου μέχρι 25 Ιουνίου), ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης (επτά μαθήματα δημιουργικής γραφής, από 30 Μαρτίου έως 6 Απριλίου) όπως και η ομάδα Elephas Tiliensis, που με όχημα μια παράσταση βασισμένη στην ντοστογιεφσκική νουβέλα «Η ήμερη» επιχειρεί να φανερώσει στον ερμηνευτή διάφορα πεδία διανοητικής και συναισθηματικής επεξεργασίας της υποκριτικής τέχνης (Ιούνιος).