Street art για τους πρόσφυγες

Το έργο του Λεωνίδα Γιαννακόπουλου με τίτλο «Promised land is a state of mind» στις εγκαταστάσεις των πρώην αμερικανικών βάσεων της Ελευσίνας στηρίζεται στη μαζική μετακίνηση μεταναστών πολέμου και την αναζήτηση της Γης της Επαγγελίας. Και είναι η καθαρά δημιουργική δράση στο πλαίσιο του 3ου Συνεδρίου «Her-Ma Conference» που ξεκινά σήμερα στις εγκαταστάσεις του Παλαιού Ελαιουργείου Ελευσίνας.

«Είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση που αναζητά διαρκώς ένα καλύτερο αύριο και μετακινείται συνεχώς» αναφέρει ο καλλιτέχνης στο «Νσυν». Θεματική που σχετίζεται ασφαλώς με το παρελθόν της περιοχής ως προσφυγικού καταυλισμού αλλά και τη σημερινή γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση. Παρ’ όλα αυτά, επιχειρεί να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από τυχόν πολιτικές αναφορές στη δίπτυχη τοιχογραφία που ετοιμάζει. «Δεν είναι πολιτικοποιημένη τέχνη. Είναι απλά παραστατική ζωγραφική με στοιχεία street art σ’ ένα πλαίσιο εικαστικής γλώσσας. Στέλνω ένα μήνυμα του οποίου η ερμηνεία είναι ανοιχτή ανάλογα με τον θεατή», τονίζει.

Το έργο απαιτεί εντατική δουλειά τουλάχιστον μιας εβδομάδας και ο Λεωνίδας ξεκίνησε στις αρχές του μήνα τη ζωγραφική ολοκληρώνοντας το πρώτο μέρος της δίπτυχης τοιχογραφίας. Στο δεύτερο θα βάλει τις τελευταίες του πινελιές το Σαββατοκύριακο παρουσία του κοινού του συνεδρίου, ανοίγοντας παράλληλα διάλογο μαζί του. «Είναι στην ουσία ένα workshop όπου παράλληλα με την παραγωγή της τοιχογραφίας θα κάνουμε μια συζήτηση για τη μετακίνηση των πληθυσμών και των μηνυμάτων που κουβαλάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μέσα όμως από το πρίσμα της street art», επισημαίνει ο Γιαννακόπουλος, που μετά τη Σχολή Καλών Τεχνών και την Art Athina βάζει στον καμβά του και την Ελευσίνα.

Χρησιμοποιώντας ακρυλικά χρώματα εξωτερικών χώρων, σαν κι αυτά που βάφουμε τους τοίχους στα σπίτια μας, πινέλα και ταβανόβουρτσες, μεταφέρει τα σχέδια που έχει ετοιμάσει πρώτα στο χαρτί σε μεγάλη κλίμακα στους τοίχους. Ολο το γκραφίτι φτιάχνεται με άσπρες και μαύρες μπογιές ενώ κάποιες λεπτομέρειες έχουν χρυσές αποχρώσεις. «Είναι ένας άνθρωπος χαμηλωμένος που πετάει στα σύννεφα κρατώντας ένα χρυσό γραμμόφωνο, στοιχείο που παραπέμπει στα αναμνηστικά που κουβαλάνε μαζί τους οι άνθρωποι. Στο πλάι, ξεπηδάει ένας ποδηλάτης που μεταφέρει έτσι στο δεύτερο κομμάτι του γκραφίτι την εικόνα μιας ιπτάμενης κιβωτού που ταξιδεύει στα σύννεφα και φεύγει», λέει ο καλλιτέχνης για το περιεχόμενο των σχεδίων του. Μέχρι να καταλήξει εκεί χρειάστηκε να μελετήσει καλά τον χώρο ώστε να συνάδει με τη δουλειά του. «Εχω λάβει υπόψιν τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Γιατί το γκραφίτι είναι μια δημόσια παρέμβαση. Το έργο δεν είναι στημένο σε μια γκαλερί που επιλέγει ο άλλος να πάει να δει. Εδώ η street art επιβάλλει την παρουσία της. Είναι κάτι που θα μείνει για καιρό στους πολίτες», καταλήγει ο 33χρονος δημιουργός.