Περασμένα μεγαλεία

«Ηρωικοί πιονιέροι»: 1987. Τρία παιδιά, η Ολγκα, η Κάτια και ο Αντρέι, μπαίνουν στην οργάνωση των Πιονιέρων του Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν και με οδηγό τους τη σοβιετική ιδεολογία ονειρεύονται να γίνουν ήρωες. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, οι τρεις τριαντάρηδες ήρωες ζουν συμβιβασμένοι στη σύγχρονη Μόσχα, όπου δεν υπάρχει πλέον χώρος για ηρωικές πράξεις, μεγάλες ιδέες και δυνατά συναισθήματα. Η πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτρια Νατάλια Κουντριάσοβα στήνει μια μεταμοντέρνα – στην αισθητική της – ελεγεία γι’ αυτή τη γενιά και ανά στιγμές κατορθώνει να αγγίξει μια γνήσια σουρεαλιστική τρέλα που μας παραπέμπει στη «Μετάνοια» που γύρισε ο Τενγκίζ Αμπουλάτζε το 1984. Εχει προβλήματα – κυρίως στις αδιέξοδες σημάνσεις του – αλλά αξίζει να ιδωθεί.

Βαθμοί: 6

Πιπεράτο καρτούν

«Πάρτι με… λουκάνικα»: Τα «ζωντανά» προϊόντα ενός σουπερμάρκετ, που θεωρούν πως – με την αγορά τους – κερδίζουν μια θέση στον παράδεισο, ανακαλύπτουν το φρικτό μέλλον που τα περιμένει (χάρη σ’ ένα επαναστατημένο… λουκάνικο) και εξεγείρονται. Θα το έλεγες και πολιτική σάτιρα, αν δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη η πρόθεση των δημιουργών του να σπάσουν πλάκα με τις προσταγές της πολιτικής ορθότητας. Το παράδοξο είναι πως υπάρχουν και στιγμές γνήσιας έμπνευσης σε αυτό το απολύτως ενήλικο καρτούν, ενώ στις φωνές ακούγονται οι Τζέιμς Φράνκο, Τζόνα Χιλ, Σάλμα Χάγεκ, Εντουαρντ Νόρτον και Σεθ Ρόγκεν.

Βαθμοί: 6

Μπάρτον «λάιτ»

«Μις Πέρεγκριν: Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά»: Οταν ο πολυαγαπημένος παππούς τού Τζέικ δολοφονείται μυστηριωδώς, αφήνοντάς του στοιχεία για ένα μυστήριο που διατρέχει διαφορετικούς κόσμους και εποχές, ο έφηβος ήρωας βρίσκει καταφύγιο σε ένα μαγικό μέρος γνωστό ως Μις Πέρεγκριν – και ο Τιμ Μπάρτον μεταφέρει ένα σκοτεινό, εφηβικό βιβλίο με γοτθικό άρωμα. Δυστυχώς μπουρδουκλώνεται στα twist ενός περίπλοκου σεναρίου (η αφήγηση δεν ήταν ποτέ το φόρτε του), ενώ η απουσία του Ντάνι Ελφμαν στερεί από τις εικόνες του την όποια οικειότητα. Τα παιδιά μάλλον θα καλοπεράσουν – εμείς όμως δυστυχώς θυμόμαστε ακόμα τις κορυφές του. Εξαιρετική η Εύα Γκριν, αστείος κακός ο Σάμιουελ Τζάκσον.

Βαθμοί: 4

Στα γρήγορα

Στις «Αναμνήσεις», ένας 23χρονος νέος αναζητά τη γιαγιά του που εξαφανίζεται αμέσως μετά την είσοδό της σε γηροκομείο. Τρυφερό και χαρακτηριστικά «γαλλικό», ενδέχεται να σας αγγίξει πέραν της φιλμικής του αξίας (Βαθµοί: 5), ενώ συγκίνηση προσφέρει και ο Χούλιο Μέντεμ που στήνει μελόδραμα αισθητικών (αλλά όχι και σεναριακών) αξιώσεων με το «Μα Μα» όπου η Πενέλοπε Κρουθ περνά του Χριστού τα πάθη (Βαθµοί: 5).

Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα στούντιο σερβίρουν τρόμο εκ του ασφαλούς με το ανούσιο «Μη σβήσεις το φως» (Βαθµοί: 1), ενώ ο αμερικανικός ηρωισμός πρωταγωνιστεί στο «Deepwater horizon» το οποίο βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός ατυχήματος που συνέβη σε μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού. Με Κερτ Ράσελ και Μαρκ Γουόλμπεργκ – δίχως ίχνος χιούμορ, πνιγμένο σε μια νεκρική, ανέμπνευστη σοβαρότητα. (Βαθµοί: 1)