Μπορείς σε ένα εστιατόριο υψηλής γαστρονοµίας να παραγγείλεις τηγανητές πατάτες και χωριάτικη; Μπορείς. Τουλάχιστον στο καινούργιο The Shy Horse North (Λεωφ. Κηφισίας 317, τηλ. 210-8076.989) ο σεφ Στέφανος Κολιµάδης δίνει τη δυνατότητα στους πελάτες την ώρα της κράτησης να παραγγείλουν το δικό τους αγαπηµένο πιάτο. Εγώ σε κάθε περίπτωση προτιµώ το µενού του ίδιου του σεφ. Και παρότι πριν από τρεις ηµέρες είχα την ευκαιρία να απολαύσω µια µοναδική γευστική εµπειρία στο The Ledbury του σεφ Brett Graham στο Λονδίνο – 15ο καλύτερο εστιατόριο στον κόσµο µε δύο αστέρια Michelin – και είχα ψηλά τον γευστικό πήχη, τα πιάτα του κ. Κολιµάδη µε εξέπληξαν.

Πλούσιες γεύσεις και αρώµατα σε ένα χορταστικό fusion µενού που συνδυάζει την υψηλή γαστρονοµία και το comfort food. Δηλαδή και γνώριµο γκουρµέ. Το πρώτο πιάτο που δοκίμασα ήταν η αγγουρόσουπα με ταρτάρ από καραβιδάκι, γάλα καρύδας, ζελέ λάιμ και χαβιάρι λεμονιού. Φρεσκάδα, δροσιά και γεύση θάλασσας που παρακαλούσα να είναι κυρίως πιάτο για να μην τελειώσει. Ακολούθησε ένα τατάκι τόνου με kimizu, κρέμα αβοκάντο και μαγικό παγωτό σόγιας – λάιμ που το ανέβαζε στα ύψη. Συνέχισα το δείπνο μου με ριζότο καλαμάρι χωρίς ρύζι, μόνο ψιλοκομμένο καλαμάρι με μελάνι σουπιάς με αρκετή – αλλά όχι έντονη – οξύτητα και άρωμα από φρούτο του πάθους. Εντυπωσιακά πρωτότυπο και γευστικό πιάτο, αλλά θα μπορούσε να έχει λιγότερα κουκούτσια διότι, πρώτον, ήταν δυσάρεστα στο μάσημα και, δεύτερον, αλλοίωναν και την τεχνητή υφή του ριζότου.

Ενα από τα πιο δυνατά πιάτα ήταν το ραβιόλι γεμισμένο με μάγουλα. Μια μοναδική δημιουργία για το καινούργιο χειμερινό μενού που μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις από ευτυχία ακόμη και αν έχεις τη χειρότερη διάθεση. Ενα τεράστιο ραβιόλι όσο όλο το πιάτο, με τρεις στρώσεις από τόσο λεπτά και ομοιόμορφα φύλλα ζυμαρικού, γεμισμένο με αργοψημένο κρέας από χοιρινά μάγουλα και τέλειο ζωμό. Σέρβις άψογο. Τιμή 50-60 ευρώ το άτομο, μενού degustation με 10 στάδια 80 ευρώ.

Ισπανικό fusion επιχείρησα να δοκιµάσω και στο Cinco (Σκουφά 50, Κολωνάκι, τηλ. 210-3643.603), αλλά υπήρξαν πολλές παραφωνίες. Από τη µία δεν κατάλαβα αν ήταν εστιατόριο ή µπαρ. Σκοτεινό µε δυνατή µουσική. Από την άλλη γίνονταν αλλαγές στο µενού και δεν υπήρχαν αρκετά πιάτα. Είδα «δείγµατα» µε στοιχεία γιαπωνέζικα, περουβιανά, σάλτσες κινεζικές, µπέργκερ και σεβίτσε. Ωστόσο, ό,τι και αν δοκίµασα από τις δηµιουργίες του Γιάννη Μαρκαδάκη ήταν εξαιρετικό. Με καλύτερο πιάτο µια καταπληκτική πανσέτα µε χόισιν σος και τον καπνιστό πουρέ πατάτας να κρατάει τα σκήπτρα της γεύσης. Απλώς έπεσα σε εποχή αλλαγής µενού και υπήρχαν πολλά κενά. Πραγµατικά υπέροχα ήταν και όλα τα γλυκά!