Το 2011 στην τελετή απονομής των βραβείων Οσκαρ ο τίτλος «Ο λόγος του βασιλιά» ακούστηκε τέσσερις φορές μετά την κλασική ατάκα «and the Oscar goes to…» σε σύνολο δώδεκα υποψηφιοτήτων. Η βιογραφική ταινία για τον Γεώργιο ΣΤ’ απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, α’ ανδρικού ρόλου (Κόλιν Φερθ), καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου. Η συγκομιδή διακρίσεων περιλαμβάνει επίσης μια Χρυσή Σφαίρα (καλύτερου α’ ανδρικού ρόλου), ένα BAFTA (καλύτερης ταινίας), δύο βραβεία του αμερικανικού σωματείου ηθοποιών (καλύτερου συνόλου ηθοποιών και α’ ανδρικού ρόλου), το βραβείο της Ενωσης Αμερικανών Σκηνοθετών και το βραβείο Κριτικών Κινηματογράφου (καλύτερου σεναρίου).

Πίσω από αυτές τις διακρίσεις κρύβεται μια φιγούρα ευθυτενής, με γκρίζα καλοκουρεμένα μαλλιά, φωτεινά γαλανά μάτια, εγκάρδιο χαμόγελο, βρετανικό φλέγμα σε συνδυασμό με δόση μεσογειακού χιούμορ (που ενδεχομένως υποδηλώνει και ιταλικές ρίζες κρίνοντας από το επίθετο). Ο Μαρκ Φολίνιο, εκτελεστικός παραγωγός της πολυβραβευμένης ταινίας «Ο λόγος του βασιλιά», για πρώτη φορά στα τουλάχιστον 20 χρόνια που επισκέπτεται την Ελλάδα βρέθηκε πριν από μερικές ημέρες στην Αθήνα για μπίζνες. Κινηματογραφικές μπίζνες. «Business in Greece», όπως λέει χαμογελαστά μετά το «nice to meet you» στην αίθουσα μοντάζ δραστήριας εταιρείας στο post production κινηματογραφικών και μουσικών εγχειρημάτων στο Γαλάτσι.

Ο Φολίνιο, κατόπιν συστάσεων Ελλήνων του εξωτερικού που δραστηριοποιούνται στον χώρο του κινηματογράφου και του θεάματος, ήρθε για να ανιχνεύσει το έδαφος και να διερευνήσει δυνατότητες για μελλοντικές συνεργασίες κατ’ αρχάς στο στάδιο της επεξεργασίας κινηματογραφικών παραγωγών: δηλαδή στους τομείς του μοντάζ, της ηχογράφησης, των ειδικών εφέ. Τομείς στους οποίους οι έλληνες επαγγελματίες έχουν αξιοσέβαστη έξωθεν μαρτυρία, όπως λέγεται.

Παράλληλα πρόσθεσε στην ατζέντα των «υπόψη» του την Ελλάδα για να εξετάσει την υλοποίηση μιας σειράς σχεδίων παραγωγής τηλεοπτικών, ίσως και κινηματογραφικών προγραμμάτων. «Μα έχετε υπέροχες τοποθεσίες και αυτό το φως, το ελληνικό φως, είναι μοναδικό» λέει με ενθουσιασμό. Ο Φολίνιο υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρειών κινηματογραφικών παραγωγών και εταιρειών παραγωγής ντοκιμαντέρ, όπως η Molinare (σ.σ.: επί των ημερών του εξελίχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες βρετανικές εταιρείες οπτικοακουστικών παραγωγών με εξειδίκευση στο post production και έδρα στο Λονδίνο) και η Sony Broadcast, ώς τη στιγμή που ίδρυσε τη δική του MoliFilms, η οποία ως δισυπόστατη παραγωγική πλατφόρμα, εκτός από χρηματοδότηση οπτικοακουστικών σχεδίων, εκπονεί και υλοποιεί και δικές της παραγωγές.

Ανέκαθεν θέλατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά σε επιχειρήσεις ψυχαγωγίας και στην κινηματογραφική βιομηχανία ειδικότερα;

Ναι, ήθελα πάντα να εργαστώ σε αυτό το πεδίο. Στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου όμως εργάστηκα στον τομέα της βιομηχανίας ως μηχανικός –αυτές ήταν οι σπουδές μου –στον τομέα συσκευασιών. Απέκτησα εφόδια για το μετέπειτα βήμα μου διότι ως μηχανικός έμαθα να εξελίσσω πολλά και διαφορετικά πρότζεκτ μαζί και παράλληλα. Οπότε η μετακίνησή μου στον χώρο του κινηματογράφου ήρθε ως φυσική συνέπεια.

Τι κάνετε ακριβώς;

Συγκεντρώνω πολλές πληροφορίες και δεδομένα και τα ταιριάζω.

Υπάρχει μυστικό για την επιτυχία, όπως «Ο λόγος του βασιλιά», ή είναι μύθος;

Πηγαίνω διαισθητικά. Ακούω την καρδιά μου, έχοντας κατά νου ότι πρέπει να απευθυνθώ σε μεγάλο κοινό. Μπορώ να διακρίνω μια καλή ιστορία και αν αυτή έχει ευρεία απήχηση. Δεν αρκεί το σενάριο να είναι καλό. Τη σπουδαία ταινία δεν την κάνει το καλό σενάριο, αλλά η δυνατή ιστορία. Αυτή είναι που πρέπει να αφορά, να αγγίζει ένα πολυπληθές, πολυπολιτισμικό κοινό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι «Ο λόγος του βασιλιά», το θρίλερ «Wasteland», αλλά και το φιλμ «Stealing Mona Lisa» που σχεδιάζουμε αυτή την περίοδο και τα γυρίσματα του οποίου θα πραγματοποιηθούν μέσα στο 2017. Μια ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά εμείς εντάσσουμε το στοιχείο μυθοπλασίας και δημιουργούμε μια πλοκή που εκτυλίσσεται στο παρελθόν και στο παρόν με όχημα μια κοινή επιθυμία ανθρώπων που έζησαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Δεν μπορώ να πω περισσότερα διότι το πρότζεκτ είναι σε εξέλιξη και υπάρχουν περιορισμοί ως προς τη δημοσιοποίηση πληροφοριών. Η επιτυχία, το μυστικό της αν θέλετε, είναι η ομαδική δουλειά. Ολα πρέπει να είναι στην εντέλεια.

Οταν αναλαμβάνετε κάτι, ξέρετε από πριν ότι θα σημειώσει επιτυχία;

Αν και μπορεί να έχεις καλά υλικά –για παράδειγμα, στον «Λόγο του βασιλιά», εκτός από το δυνατό καστ, είχαμε μοντέρ βραβευμένο με Οσκαρ -, δεν ξέρεις τι έχεις στα χέρια σου, παρά μόνο όταν εισπράξεις την αντίδραση του θεατή. Η επιτυχία φαίνεται στο χειροκρότημα.

Ως παραγωγός ή εκτελεστικός παραγωγός έχετε λόγο και στην επιλογή των ηθοποιών;

Μα και βέβαια, σε μεγάλο βαθμό. Οι σκηνοθέτες κάνουν τρομερά λάθη (γελάει). Βοηθώ τον σκηνοθέτη. Εκείνος μπορεί, για παράδειγμα, να προτιμά έναν ηθοποιό επειδή έχουν συνεργαστεί καλά στο παρελθόν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η επιλογή του, που τότε ήταν η σωστή, είναι η ενδεδειγμένη και για το όποιο μελλοντικό σχέδιο. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ τυφλά το κάστινγκ στον σκηνοθέτη για μια ταινία που θέλουμε να βρει ανταπόκριση παγκοσμίως. Είμαι το «κρύο μάτι» και εκφράζω αποστασιοποιημένη γνώμη. Πρέπει να είμαι αντικειμενικός στις επιλογές που ταιριάζουν στους ρόλους.

Πείτε μου ένα παράδειγμα.

Ο Τομ Χάρντι είναι εξαιρετικός ηθοποιός. Μπορεί να παίξει τα πάντα. Εχει ικανότητες. Υπάρχουν επίσης πολλοί καλοί ηθοποιοί από τις σκανδιναβικές χώρες, την Αυστραλία, την Ιρλανδία. Ο Μάικλ Φασμπέντερ, για παράδειγμα. Η Μέριλ Στριπ, βεβαίως.

Σε τι διαφέρει ο κινηματογράφος από την τηλεόραση ως πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας;

Είναι πιο αξιόπιστη και ευέλικτη η τηλεόραση. Με μια παραγωγή απευθύνεσαι στην παγκόσμια αγορά και είναι πιο γρήγορη η απόσβεση της επένδυσης που έχει κάνει ο παραγωγός. Ενα φιλμ απαιτεί δύο με τρία χρόνια προετοιμασίας και είναι μια υψηλού ρίσκου επιχείρηση, η οποία απαιτεί πολύ καλά οργανωμένη υποστήριξη ώστε οι επενδυτές να μη χάσουν τα χρήματά τους.

Ο εκτελεστικός παραγωγός είναι το ίδιο για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο;

Στην τηλεόραση είναι το αφεντικό, εκείνος που θα βρει –ή θα βάλει –τα λεφτά. Στον κινηματογράφο το αφεντικό είναι ο παραγωγός και ο εκτελεστικός παραγωγός είναι ο μαέστρος.

Εχετε σχέδια για την Ελλάδα;

Χρειάζεται η καλή ιδέα. Αν υπάρχει –είτε πρόκειται για φιλμ είτε για τηλεοπτική παραγωγή -, γιατί όχι; Η χώρα σας έχει πολλές δυνατότητες, όμως υστερεί σε κίνητρα. Η πολιτεία δεν είναι ευέλικτη. Για παράδειγμα, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία υπάρχουν ελκυστικά οικονομικά κίνητρα – ανταλλάγματα για τέτοιες επενδύσεις, από διαδικαστικές διευκολύνσεις έως φοροαπαλλαγές ή εκπτώσεις φόρων. Γνωρίζω ότι η Ελλάδα είναι πίσω σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, μας ενδιαφέρει η παραγωγή ενός τηλεοπτικού προγράμματος, όπως το «Retreat» που κάνουμε για λογαριασμό του BBC και αναγκαζόμαστε να το γυρίζουμε στην Ταϊλάνδη. Σε αυτό μια ομάδα οκτώ ανθρώπων, καθένας προβεβλημένος στον τομέα του, που για διαφορετικούς λόγους αποζητούν την προσωπική ανασυγκρότηση, απομονώνονται σε ένα απομακρυσμένο από τον πολιτισμό μέρος και σε έναν καταυλισμό πρέπει να περάσουν 28 ημέρες, μέσα από εναλλακτικές μορφές θεραπείας και διατροφής, υπό την επιτήρηση ειδικών. Το όφελος είναι η αποκατάσταση της ψυχοσωματικής ισορροπίας τους και η επανένταξή τους στην κοινωνία. Κάλλιστα το πρότζεκτ αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί σε κάποιο νησί του Αιγαίου ή κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα. Θα συνέφερε να το κάνουμε στη χώρα σας από το να τρέχουμε στην άλλη άκρη του πλανήτη.

Τελευταία Νέα