Αναζήτηση
Eννέα νέοι ηθοποιοί γυρίζουν την πλάτη στα οικονομικά αδιέξοδα και στις δυσκολίες του επαγγέλματος και με μια φωνή υποστηρίζουν ότι «το πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να κάνεις αυτό που πραγματικά αγαπάς».
Με την ψυχή γεμάτη «τροφή» και την τσέπη… άδεια οι υποψήφιοι για τον Χρυσό Σταυρό του Δημήτρη Χορν (οι άνδρες) και για την Καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη (οι γυναίκες) διεκδικούν μια τιμητική διάκριση που απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική σεζόν.
«Η αλήθεια είναι ότι σήμερα είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα με αυτή τη δουλειά, αλλά έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που αναρωτιέμαι ποια δουλειά μπορεί να σου προσφέρει οικονομική άνεση και να σου εξασφαλίζει το μέλλον;», λέει ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, 30 ετών, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. «Το θέμα είναι ότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, τουλάχιστον εγώ έχω επιλέξει να κάνω αυτό που αγαπάω και όταν έρχεται το θέμα του οικονομικού, μπορώ να το ξεχάσω».
Η έλλειψη χρημάτων δεν είναι εμπόδιο για να ονειρευτεί κάποιος, να είναι δημιουργικός και να έχει ελπίδες. Πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει και αντιστρόφως.
«Ενας ηθοποιός πρέπει να δουλεύει συνέχεια και σε πολλές δουλειές», σημειώνει ο Χάρης Φραγκούλης, 27 χρόνων, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. «Ισως πρέπει να κάνεις τρεις δουλειές, από τις οποίες πληρώνεσαι μόνο για τη μία, ενώ οι άλλες δύο είναι αυτές που πραγματικά γουστάρεις, αλλά δεν πληρώνονται».
Είναι δύσκολο για έναν νέο ηθοποιό να ζήσει κάνοντας μόνο θέατρο, από την άλλη είναι ακόμα πιο δύσκολο να ζήσει χωρίς αυτό. Αν, φυσικά, το αγαπάει πραγματικά.
«Σήμερα οι νέοι ηθοποιοί για να κάνουν αυτό που επιθυμούν αναγκάζονται να το συνδυάσουν με πολλές άλλες δουλειές και με τρομερές οικονομίες. Ωστόσο, η χαρά που παίρνουμε από αυτό που κάνουμε όταν μπορούμε να το κάνουμε, γιατί υπάρχει και τρομερή ανεργία, είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν μας αποζημιώνει», λέει η Λένα Παπαληγούρα, 27 χρόνων, απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης.
«Ετσι κι αλλιώς, πάντα υπήρχε ανασφάλεια σε αυτό το επάγγελμα. Από την αρχή ξέρεις ότι κάνεις μια δουλειά και μετά μπορεί να μην κάνεις τίποτα. Αυτό όμως έχει και τη γοητεία του, γιατί μπορεί μεν να νιώθεις ξεκρέμαστος, αλλά ταυτόχρονα βρίσκεσαι πάντα σε εγρήγορση και με έναν περίεργο και πολύ τρελό τρόπο έχει και μια ελευθερία. Αρκεί να μην έχεις το άγχος της επιβίωσης και να μπορείς να ζήσεις με τα λίγα λεφτά που παίρνεις», συνεχίζει.
Βέβαια, αυτό ισχύει για όλα τα επαγγέλματα αφού στις ημέρες μας πολλοί άνθρωποι αμείβονται ελάχιστα. Οπότε ένας ηθοποιός τουλάχιστον κάνει αυτό που επιθυμεί και αγαπάει, με αμοιβή το χειροκρότημα ή μια βράβευση και πολύ λιγότερο την οικονομική εξασφάλιση. Μοιάζει σαν αμάρτημα να είσαι νέος στην εποχή μας…
«Ο νέος ηθοποιός καλείται να βρει και να εξελίξει νέες μορφές αντίδρασης απέναντι σε μια κρίση που αφορά τόσο το κοινωνικοπολιτικό όσο και το πολιτιστικό μέλλον της χώρας», λέει ο Αργύρης Πανταζάρας, 24 ετών, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. «Ηθοποιός σημαίνει φως, ναι! Οχι όμως λόγω προβολής. Ο ηθοποιός καλείται να φωτίσει τη σκέψη του θεατή, όχι να τον τυφλώσει. Και αυτό το «φως» το πληρώνουμε με το δικό μας χαράτσι».
Η επαγγελματική αβεβαιότητα και η βιοποριστική δυσκολία αντιμετωπίζει πολύς κόσμος, ειδικότεροι οι νέοι.
«Το να είσαι νέος ηθοποιός μπορεί αν είναι το ίδιο ελπιδοφόρο όσο και ανέλπιδο. Μπορεί να έχει πολύ φως, όνειρο και χαρά, αλλά ταυτόχρονα όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει αδιέξοδο», λέει η Νεφέλη Κουρή, 24 χρόνων, απόφοιτη του Ωδείου Αθηνών. «Με γεμίζει πολύ όταν νέοι ηθοποιοί και νέες ομάδες κάνουν υπέροχα πράγματα και τα κάνουν όλα μόνοι τους. Χωρίς μεγάλες παραγωγές και χρηματοδοτήσεις αγωνίζονται με τέτοιο πάθος και αυτό μόνο ελπίδα μπορεί να σου δώσει».
«Κάθε καλλιτεχνική δουλειά είναι δύσκολη, το επάγγελμα του ηθοποιού δεν ήταν ποτέ εύκολο», λέει η Ηρώ Μπέζου, 24 χρόνων, απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου. «Οταν ένας επαγγελματίας δουλεύει σημαίνει ότι ζει και βιοπορίζεται από τη δουλειά που κάνει», λέει η Βασιλική Τρουφάκου, 26 ετών, απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου.
