Μια μεγάλη ερμηνεία

«Aquarius»: Ακόμα θυμάμαι την εποχή που η Σόνια Μπράγκα δέσποζε στα κινηματογραφικά έντυπα ως η σύντροφος του Ρόμπερτ Ρέντφορντ –και αυτή εδώ η ταινία έρχεται να μας υπενθυμίζει πως η ίδια ήταν, και είναι, πολλά περισσότερα απ’ αυτό. Εδώ πρωταγωνιστεί στον ρόλο της Κλάρα, μιας 65χρονης γυναίκας που έρχεται σε ρήξη με μια πολεοδομική εταιρεία. Εξηγούμαι: Η Κλάρα μένει σε ένα φημισμένο συγκρότημα πολυκατοικιών το οποίο η εταιρεία θέλει να κατεδαφίσει για να χτίσει στη θέση του ένα μεγαλοπρεπές εμπορικό κέντρο. Και η ταινία την αντιμετωπίζει όχι με οίκτο, αλλά με δέος, ενώ διατηρεί έναν ρεαλιστικό τόνο στις συγκρούσεις της –ιδίως με τα παιδιά της. Δεν ξέρω πόσο «αφελές» δείχνει ένα τέτοιο φιλμ σήμερα, η στεντόρεια φωνή του όμως ενόχλησε με το παραπάνω τη κυβέρνηση της Βραζιλίας που προσπάθησε, με κάθε τρόπο να υποβιβάσει το φιλμ τόσο στην έξοδό του στις αίθουσες όσο και στην υποψηφιότητα του για τα Οσκαρ (στη θέση του οποίου τελικά βρέθηκε υποψήφιο ένα φιλμ που δεν είχε ακόμα προβληθεί στη χώρα!). Αξίζει τον κόπο.

Βαθμοί: 6

Να βγει κάνα φράγκο

«Οι πειρατές της Καραϊβικής: Η εκδίκηση του Σαλαζάρ»: Ο Τζόνι Ντεπ επιστρέφει, αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσει τον Χαβιέ Μπαρδέμ και ένα μάτσο άλλους δαιμόνιους εχθρούς, ενώ κάπου μέσα σε ένα κελί εμφανίζεται –για κάποια δευτερόλεπτα –ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ στο ρόλο του θείου του (θυμίζω πως σε προηγούμενο φιλμ είχαμε την εμφάνιση του μπαμπά του, δηλαδή του Κιθ Ρίτσαρντς). Πέραν τούτου, τι να σας πω, ωραία τα ειδικά εφέ και τα παιδιά θα καλοπεράσουν.

Βαθµοί: 4

Σου ανοίγει η όρεξη

«Το δείπνο»: Ο Ρίτσαρντ Γκιρ και ο Στιβ Κούγκαν, δηλαδή, ένας γερουσιαστής κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, συναντιούνται (παρέα με τις γυναίκες τους) σε ένα πολυτελές εστιατόριο για να διευθετήσουν ένα σοβαρότατο ζήτημα που αφορά το μέλλον των παιδιών τους. Αισθητικά φροντισμένο (αυτά τα πιάτα!), αρκούντως καυστικό (κυρίως χάρη στον Κούγκαν) αλλά και παραδόξως αμφίσημο φιλμ, που αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χέρμαν Κοχ.

Βαθµοί: 5

Τρυφερό

«Polina: Ο χορός είναι

η ζωή μου»: Μόσχα, αρχές της δεκαετίας του ’90. Η 8χρονη Πολίνα, παρά τη φτωχική της καταγωγή, γίνεται δεκτή στη φημισμένη σχολή του καθηγητή Μποζίνσκι, και στα 18 της κερδίζει μια θέση στα Μπολσόι. Συνήθως τα βαριέμαι αυτά, εδώ όμως υπάρχει μια αληθινή κινηματογραφική διάσταση στη διαδρομή αυτού του κοριτσιού, ενώ το πρώτο μέρος όπου πρωταγωνιστεί η μικρή Βερόνικα Ζοβνίτσα είναι χάρμα οφθαλμών.

Βαθµοί: 5

Τηλεοπτικό

«Chuck: Η ιστορία του πραγματικού Rocky Balboa»: Ο τίτλος λειτουργεί και ως περίληψη –να πω όμως πως ο Λιβ Σράιμπερ μοιάζει να δίνει την ερμηνεία της ζωής του (είναι μάλιστα και συμπαραγωγός στο φιλμ), μόνο που δεν υπάρχει ένα κάποιο ιδιαίτερο κινηματογραφικό ενδιαφέρον για να παρακολουθήσει κανείς το φιλμ μέχρι τέλους. Περισσότερο τηλεοπτικής κοπής το υλικό –πανέμορφη όμως η Ναόμι Γουότς.

Βαθμοί: 4

Τελευταία Νέα