Ενα τοπίο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο

Ο Γκράχαμ Γκριν, είχε κάνει προπολεμικά ένα μεγάλο ταξίδι στη Λιβερία και στη Σιέρα Λεόνε που κατέληξε σε ένα εξαιρετικό ταξιδιωτικό / ανθρωπολογικό βιβλίο του, το Journey without maps. Στη διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε μάλιστα στις μυστικές υπηρεσίες των συμμάχων σ’ αυτήν ακριβώς την αποικία των απελεύθερων δούλων που έμελλε να γίνει αργότερα το θέατρο αιματηρών πολέμων για τα ορυκτά της και κυρίως για τα αδαμαντοφόρα της πεδία. Είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας που οι επίσημες αποστολές του απέληξαν σχεδόν πάντα σε σημαντικά μυθιστορήματα (χωροθετημένα από την Αβάνα ώς το Μεξικό και την Αϊτή). Πέραν όμως των τόπων και των τοπίων που παρελαύνουν στα βιβλία του, το βασικό είναι η τήρηση του πρώτου κανόνα της μεγάλης τέχνης: η δημιουργία ενός δικού του τοπίου, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Σ’ αυτό, ο τίμιος κλέφτης, ο ειλικρινής δολοφόνος ή ο μοιρολάτρης άθεος σκιαγραφούνται με όλες τις αντιφάσεις τους. Ισως εν τέλει ο καθολικισμός συνίσταται για τον Γκριν στην ηδονή της μεταμέλειας. Μπορεί τα κίνητρα των ηρώων του να είναι διφορούμενα, μπορεί το κακό να παράγει καλό και το αντίθετο, αλλά η έλξη προς τον πάτο των πραγμάτων είναι στα βιβλία του ακατανίκητη: Πώς αλλιώς μπορείς άλλωστε να απολαύσεις την κορυφή;