Ο Κωνσταντίνος Τζούμας κάνει τη δική του «ήπια ειρωνεία» όπλο τού οργισμένου Έλληνα πολίτη και μιλάει για την καλογουστιά ως διευκόλυνση της ζωής του διπλανού
«Καλόγουστος δεν αρκεί να είσαι μόνο στους τρόπους, στο ντύσιμο, στα βιβλία, στις ταινίες, στις μουσικές, στις γυναίκες, στο πώς τρως τα μακαρόνια, πώς καπνίζεις, αλλά οφείλεις να διευκολύνεις και τη ζωή των διπλανών σου- συχνά αργόστροφων και τσογλανιών- μ΄ ελαφράδα και ευελιξία, χωρίς να το κάνεις θέμα. Αλλιώς τι ευγενής άνθρωπος είσαι!» γράφει ο Κωνσταντίνος Τζούμας στο πρώτο του βιβλίο.

Ο εστέτ της διπλανής πόρτας, εκτός από μια καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή έχει και λεπτό χιούμορ. Από αυτό το κομψό, ευγενικό, θαρραλέο είδος κριτικής ματιάς που διυλίζει τα πάντα αλλά με σκοπό να βρει οπωσδήποτε μια καλή πλευρά στα καθημερινά και συνηθισμένα της ζωής μας στην πόλη. Γιατί όλα είναι θέμα παιδείας και αισθητικής θα πει στο βιβλίο «Ως εκ θαύματος». Με το οποίο επιχειρεί να ακονίσει τη μνήμη του και να διηγηθεί ιστορίες οικογενειακές και φίλων. Από την πειραϊκή γενέτειρά του μέχρι τις πρώτες γνωριμίες στα καλλιτεχνικά στέκια της Αθήνας της δεκαετίας του ΄70.

Για εκείνον όλα άρχισαν με το ροκ εν ρολ της γενιάς του και με μια προσωπική αναζήτηση ενός τρόπου ζωής που πριμοδοτεί την ελευθερία. Την «κομψή αλητεία» όπως την αποκαλεί ο ίδιος. Και εξηγεί: «Εκείνη την εποχή το παιδί τού ροκ εν ρολ βαλλόταν από παντού. Δεν άντεχα αυτή την εμμονή με την εικόνα του βαρύ κι ασήκωτου αρσενικού, του συνεπούς οικογενειάρχη. Πάντα ήμουν φίνος, συντροφικός, λειτουργικός με τις γυναίκες. Αλλά δεν είχα και

ΙΝFΟ

«Ως εκ θαύματος», Εκδόσεις Καστανιώτη, Σελ. 400. Τιμή: 18 ευρώ.

κάποιο κόλλημα να αποδείξω τον ανδρισμό μου. Πάντα προτιμούσα να ψάχνω ό,τι συνέβαινε γύρω μου. Αυτό έκανα τότε ακούγοντας ροκ, βλέποντας Αντονιόνι, θαυμάζοντας τον Μαστρογιάνι στην «Ντόλτσε Βίτα». Το ίδιο κάνω και τώρα παρατηρώντας τις τάσεις της εποχής μας. Από τους μετροσέξουαλ έως τα ίμο. Όλα αυτά δείχνουν προς την κατεύθυνση που οι άνδρες ενδιαφέρονται να ανθήσει η θηλυκή τους πλευρά».

Το δυνατό του σημείο όμως, λέει, είναι ο αυτοσχεδιασμός. Ειδικά όταν διαβάζοντας τις εφημερίδες βλέπει να περνάνε όλες οι πληροφορίες για το τώρα. «Είναι τόσο ενδιαφέρον να μπορείς να διαχειριστείς αυτή τη ροή ειδήσεων. Γι΄ αυτό και μου αρέσει το ραδιόφωνο. Γιατί παίζεις με το τώρα. Σε αυτή τη χώρα άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις προγραμματισμούς. Αργούν να πάρουν τα πράγματα μπροστά και δεν υπάρχουν κανόνες. Προτείνω λοιπόν να ενταχθεί ο αυτοσχεδιασμός στα σχολεία ως το παιχνίδι της επιβίωσης, αντί να αγωνιούν τα παιδιά για το τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν», λέει ο Κωνσταντίνος Τζούμας ξεδιπλώνοντας τον αυτοσχέδιο σχολιασμό του για την επικαιρότητα.

«Όλη αυτή η συζήτηση για την ελληνικότητα που περνάει μέσα από τα παράθυρα με αντιπαραθέσεις υπερτροφικών εγώ δεν με αφορούν. Προτιμώ καθένας να έχει μια ζωή να ζήσει και να μην ασχολείται με τους άλλους. Αυτό είναι κάτι που το μαθαίνεις όταν βγαίνεις στο εξωτερικό για πολύ καιρό και είσαι μόνος, χωρίς την ευχάριστη διάσπαση από τους φίλους και την προστασία της οικογένειας. Ιδιαίτερα της Ελληνίδας μάνας που είναι ικανή στο να αναθρέφει άνδρες εγωιστές».

«Θεωρώ τους ειλικρινείς γαϊδούρια»


Στα ΄70s ως χορευτής (με υποτροφία) στη Νέα Υόρκη βρήκε την τέχνη στις ομάδες του Άλβιν Έιλι, του Μερς Κάνινγχαμ, του Άλβιν Νικολάις και αργότερα ως ηθοποιός, επιστρέφοντας στην Αθήνα. Τι απέγιναν όλα αυτά; «Δεν μου αρέσουν οι ψυχωσικές παρεκτροπές από τις οποίες τρέφεται η τέχνη. Στη δική μου ηλικία, το θέατρο έχει ρεπερτόριο μόνο στους κλασικούς συγγραφείς. Όμως αυτοί οι ρόλοι είναι προς αποφυγήν, γιατί είναι τονισμένοι χαρακτήρεςκαθάρματα. Όσο για το σινεμά, νιώθω πως η κάμερα είναι αδιάκριτη. Συμφωνώ με την Κική Δημουλά που σε μια συνέντευξή της πρόσφατα είπε πως θεωρεί τους ειλικρινείς γαϊδούρια και ότι προτιμά το ψέμα».

Τελευταία Νέα