«Έλενα, Έλενα, Έλενα» φωνάζει την Έλενα Ναθαναήλ η νεραϊδοπαρμένη Δέσπω Διαμαντίδου στο «Ντάμα σπαθί», αλλά η ωραία Έλενα, η μοναδική Ελληνίδα που έγινε εξώφυλλο στο «Vogue», δεν ομορφαίνει από χθες τη ζωή μας…


Πρόσωπο διάφανου αερικού με κρυστάλλινη, κρινένια ομορφιά και στυλ που δεν είχαν ξαναφανεί στο ελληνικό σινεμά η Έλενα Ναθαναήλ έγραψε με την πρώτη εμφάνισή της στα μάτια των σινεφίλ- στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει» του ΄63. Η «χρυσή δεκαετία» του 20ού αιώνα στάθηκε και η δικιά της δεκαετία στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο καθώς έφερνε αυτά που καμία άλλη δεν τα διέθετε: αέρινη αισθητική και κομψότητα, γαλλική φινέτσα και γούστο υψηλών προδιαγραφών που μόνο στις σταρ των ξένων ταινιών τα βλέπαμε και τα ζηλεύαμε…

Μετά τα ξαφνικά προβλήματα με την υγεία της πριν από δύο μήνες, είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο «Μετροπόλιταν» όπου και διαγνώσθηκε ότι έπασχε από καρκίνο στους πνεύμονες. Τις τελευταίες

Η κηδεία της θα γίνει στις 14.00

στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μήλου

μέρες όμως εμφάνισε ραγδαία επιδείνωση- κρατιόταν στη ζωή με μηχανική υποστήριξη- και χθες το μεσημέρι έχασε τη μάχη με τη ζωή στα 61 της χρόνια.

«Η ομορφιά έρχεται και παρέρχεται κι εγώ δεν ήθελα να με βλέπουν κάθε μέρα και να λένε “κοίτα πόσο γέρασε” και γι΄ αυτό αποσύρθηκα από το σινεμά και τη δημόσια ζωή», μας είχε πει το 1998 στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Βlack out» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη με την οποία ουσιαστικά επανήλθε στο προσκήνιο (μετά εμφανίστηκε στο σίριαλ «Άγγιγμα ψυχής» του ΄99, στο φιλμ «Στη σκιά του Λέμι Κόσιον» του Νίκου Ζερβού το 2002 και στο σίριαλ «Γοργόνες» που παίζεται τώρα στο Μega).

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα- από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων- και σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Μετά το «Κάτι να καίει» φεύγει στη Γερμανία όπου γυρίζει την ταινία «Το αίμα των Βελσβουγκιέν» του Ραλφ Τίλε χωρίς να υπάρξει συνέχεια. Επέστρεψε στην Ελλάδα και δεν φοβήθηκε να κάνει τολμηρές εμφανίσεις σε ταινίες που είχαν καλλιτεχνική αξία, αν και κάτι τέτοιο τότε σε στιγμάτιζε. Κάνει τις καλύτερες εμφανίσεις της στις ταινίες του Γιώργου Σκαλενάκη «Επιχείρησις Απόλλων» του ΄69 (πανέμορφο φολκλόρ μιούζικαλ που αποθεώνει εκείνη και τις τουριστικές ομορφιές της χώρας μας), «Ντάμα σπαθί» (΄67) και στον «Φόβο» (΄66) του Κώστα Μανουσάκη. Ανάμεσα στις 20 ταινίες όπου έπαιξε ξεχωριστή παρουσία είχε στον «Δραπέτη» (΄68) του Στέλιου Ζωγραφάκη, στο «Ραντεβού με μια άγνωστη» (΄69) του Βασίλη Γεωργιάδη- για τον ρόλο της στην ταινία κέρδισε το βραβείο α΄ γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης-, στο «Λεβεντόπαιδο» (΄70) του Ντίνου Δημόπουλου, στην κωμωδία «Ξύπνα Βασίλη» (΄71) του Γιάννη Δαλιανίδη, στη σούπερ εμπορική επιτυχία «Εκείνο το καλοκαίρι» (΄72) του Βασίλη Γεωργιάδη, στην ταινία του Ερρίκου Ανδρέου «Αναζήτησις» (΄73), στους «Αντάρτες των πόλεων» (΄74) του Ντίμη Δαδήρα και στις «Απουσίες» του Γιώργου Κατακουζηνού (΄87).

Δήλωνε αγρότισσα


Τις τελευταίες δεκαετίες ζούσε με τον σύντροφο της ζωής της, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο, και την κόρη της Ίνκα στο Καπανδρίτι και στη φάρμα της στην Εύβοια. Η ίδια δήλωνε αγρότισσα καθώς καλλιεργούσε βιολογικά προϊόντα και παρήγε κρασί, ενώ το ψάρεμα ήταν η μεγάλη της αδυναμία και η επαφή της με τη γη και τη φύση είχε δώσει νέο νόημα στη ζωή της.

Τελευταία Νέα