Αναζήτηση
Θα μοιραστεί την σκηνή με 200 παιδιά που θα δώσουν με τις φωνές τους μια καινούργια διάσταση στα τραγούδια του. Οπως λεει ο ίδιος μια τέτοια συναυλία «θα προσφέρει άπλετο φως» με ήχους που ακτινογραφούν μια πορεία από την Αλεξάνδρεια, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα του σήμερα
Και πάλι παιδιά …
Τι σας οδήγησε στην επίκληση αυτής του «χρονικού» πλαισίου; Γιατί να γίνουμε πάλι παιδιά;
Το υπερβολικό σκοτάδι της εποχής μας. Φέτος αποφάσισα να μην κάνω για πρώτη φορά καλοκαιρινή περιοδεία. Έτσι στην Αθήνα θα κάνω μόνο αυτή την μοναδική συναυλία για το καλοκαίρι. Θεώρησα λοιπόν πως μια συναυλία φτιαγμένη με παιδιά θα προσφέρει άπλετο φως στις καρδιές μας ώστε να αντιμετωπίσουμε τις σκοτεινές συνθήκες που βιώνουμε στην καθημερινότητα.
Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό και ίσως να είναι όμως είναι πέρα για πέρα ειλικρινές.
Από την Ελλάδα της προσφυγιάς στην Ελλάδα του σήμερα. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα χαρακτηριστικά των δυο περιόδων που αναφέρεστε και πως θα αποτυπωθούν στο πρόγραμμά σας;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη περίοδος προσφυγιάς για την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι και ήταν πάντα ένας προορισμός και μια αφετηρία. Μην ξεχνάμε ποτέ πως η χώρα μας κρατήθηκε ζωντανή από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε πολλές περιόδους της ιστορίας της και ταυτοχρόνως δημιουργεί μεταναστευτικά κύματα στις δύσκολες εποχές της ακόμη και σήμερα. Στην συναυλία δεν θα αναλύσουμε τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Απλά το δεύτερο μέρος θα αποτελείται από τραγούδια που είτε εμπνεύστηκαν από τις προσφυγικές περιοχές, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη Κωνσταντινούπολη, είτε από τραγούδια που γράφτηκαν εκεί. Όμως εάν θέλετε μια σύντομη απάντηση “Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά”.
Ο υποτιτλισμός των παραστάσεών σας δείχνει ανάγκη για διάλογο με το σήμερα , τις υπάρχους συνθήκες. Είναι προϋπόθεση και ανάγκη για έναν καλλιτέχνη;
Προϋπόθεση όχι. Ανάγκη ναι. Οι καλλιτέχνες υπήρξαν πάντα εκφραστές της εποχής τους και πάντα μία παράσταση ή μια συναυλία ή ακόμη και μία δισκογραφική δουλειά, είναι μια περιγραφή της εποχής κατά την οποία δημιουργούνται. Χωρίς απαραίτητα να παίρνουν θέση ή να προσφέρουν λύσεις. Όμως επαγρυπνούν, αφυπνίζουν, γίνονται η φωνή του κόσμου και δημιουργούν τις προϋποθέσεις και τα ερεθίσματα για να βρίσκονται διέξοδοι και λύσεις στα μεγάλα ζητήματα.
Η ματιά σας απέναντι στην τέχνη και τη ζωή σας έχει αλλάξει από τότε που ξεκινούσατε; Τι την άλλαξε και πως θέλετε να το εκφράσετε;
Δεν θα το έλεγα πως έχει αλλάξει. Η ματιά μου όμως μόνο. Διότι και η τέχνη αλλά και οι κοινωνικές συνθήκες που δημιουργώ έχουν αλλάξει εντελώς. Μπορεί να είναι δύσκολο να μπορείς να διατηρείς αυτήν την πρωτόλεια ρομαντική σχέση που έχεις με την στιγμή που ξεκινάς όμως με καθημερινό αγώνα και αυτοκριτική, κρατάς τα σημαντικότερα στοιχεία από αυτά τα υπέροχα συναισθήματα. Η τέχνη άλλαξε με την κατάχρηση της τεχνολογίας. Όχι με την χρήση αλλά με την κατάχρηση. Έτσι ακούμε όλο και συχνότερα τραγούδια που “κάτι θυμίζουν”. Όλο και περισσότερο συχνά παρατηρούμε την απομάκρυνση των φυσικών οργάνων και ιδιαίτερα των παραδοσιακών όπως το μπουζούκι. Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση αυτή.
Μετά από τόσα χρόνια πορείας τι είναι αυτό που επιζητάτε από τους γύρω σας από τους συνεργάτες σας;
Αυτό που λείπει από την καθημερινότητα. Ειλικρίνεια. Πάντα το ζητούσα και πάντα θα το επιζητώ.
Από εσάς; Ποιος είναι ο νέος βαθμός δυσκολίας;
Από τον εαυτό μου ζητάω όλο και περισσότερη αυστηρότητα επιλογών. Να καταφέρω μέσα στον κυκεώνα των αναγκών που δημιουργεί η τραγική οικονομική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, να μην αναγκαστώ να κάνω επιλογές που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τις έκανα. Πιστέψτε με. Είναι όλο και πιο δύσκολα τα όχι πλέον. Αυτός είναι λοιπόν και ο καινούριος βαθμός δυσκολίας.
Τι σας έχει αποκαλύψει ο χρόνος και σας εξέπληξε;
Ο χρόνος μου αποκάλυψε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το είχα πει και το 2007 αλλά σε εντελώς θεωρητικό επίπεδο και τα τελευταία χρόνια το βλέπω μπροστά μου καθημερινά. Πως η μόνη σταθερά στην ζωή είναι οι συνεχείς ανατροπές της. Ποτέ δεν φανταζόμουνα πόσο έντονο μπορεί να γίνει αυτό. Και όμως ήρθε η στιγμή που για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι το παρελθόν.
Ποιος είναι ο δημιουργός και η φωνή που σας επηρέασε νωρίς στην προσωπική σας διαδρομή;
Ευτυχώς δεν ήταν ποτέ ένας. Γι αυτό και σαν τραγουδιστής δεν εγκλωβίστηκα ποτέ σε μια μονοδιάστατη άποψη στην μουσική. Οι δημιουργοί λοιπόν που με επηρέασαν ήταν ο Μάνος Λοΐζος, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Βαμβακάρης, ο Μικρούτσικος, οι Queen και οι Pink Floyd. Όσο για φωνές; Ο σερ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο καθαρόαιμος Στράτος Διονυσίου, η απόλυτη Χάρις Αλεξίου και ο παγκόσμιος Freddy Mercury.
Προτιμάτε ν ακούτε – αυτά που θεωρείτε εσείς αριστουργήματα- ή να παίζετε και να τραγουδάτε;
Όσο παράξενο και αν σας ακουστεί δεν ακούω πλέον πολλή μουσική. Ακούω ελάχιστα πράγματα και κυρίως μουσικές πηγαίας έμπνευσης που αναγκαστικά με οδηγούν στο παρελθόν. Οπότε αυτό που σίγουρα προτιμώ να κάνω είναι να παίζω και να τραγουδώ.
Πότε θεωρείτε ότι μια παράστασή σας έχει πετύχει;
Όταν πετυχαίνει τον συναισθηματικό της στόχο. Και ναι. Η επιτυχία μιας συναυλίας για μένα δεν καθορίζεται καθόλου από τον αριθμό εισιτηρίων. Η μόνη στιγμή που αισθάνομαι πως μια συναυλία μου είναι επιτυχημένη είναι όταν φεύγοντας από την συναυλία αφουγκράζομαι τον κόσμο και ακούω τις απόψεις τους ή βλέπω το χαμόγελο ή την συγκίνηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Τότε βγάζω τα συμπεράσματά μου.
Αν μπορούσατε να επιλέξετε το κοινό σας ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν ένα κοινό με ειλικρινή αγάπη για την μουσική, άνθρωποι που δεν πάσχουν από τις ασθένειες του φανατισμού και του ρατσισμού σε οποιοδήποτε τομέα και πολίτες που σέβονται τον συνάνθρωπό τους. Όμως για να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να πούμε πως συνολικά με την στάση του ο καθένας, είτε στην ζωή είτε στην μουσική, στην πραγματικότητα επιλέγουμε το κοινό που μας ακούει και μας ακολουθεί. Άρα υπό μία έννοια και αν και εφόσον είσαι αποφασισμένος να κάνεις θυσίες, μπορείς να επιλέγεις αυτούς που σε ακούν.
Τα πράγματα στο χώρο της μουσικής θα ήταν διαφορετικά αν…
Την εποχή του Διαφωτισμού, η Ελλάδα δεν βίωνε την Τουρκοκρατία.
Οι καλλιτέχνες δεν εξαρτούσαν την μουσική τους από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και το άμεσο κέρδος.
Οι πολίτες αγαπούσαν ειλικρινά την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας τους.
Βέβαια εάν συνέβαιναν τα παραπάνω η χώρα μας θα ήταν καλύτερα συνολικά αλλά το επικεντρώνω στην μουσική και μένω σε αυτό…
ΙΝΦΟ
Και πάλι παιδιά…
Θέατρο Βράχων, Δευτέρα 25 Ιουνίου 18, στις 21.00
Με την συμμετοχή των παιδικών χορωδιών: Σπύρου Λάμπρου-Con Anima- Μοντέρνα Παιδική Χορωδία Γιώργου Σκλήκα
Μαζί του επί σκηνής: Αλέξανδρος Λιβιτδάνος: ενορχήστρωση & πλήκτρα
Γιάννη Αγγελόπουλος: τύμπανα
Παρασκευάς Κίτσιος: μπάσο
Βαγγέλης Μαχαίρρας: μπουζούκι
Κώστας Μιχαλός: κιθάρα
Μάνος Γρυσμπολάης: ακορντεόν
