Αναζήτηση
Η ευαισθησία, ακόμη περισσότερο η όσφρηση που διαθέτει το γυναικείο φύλο για τα επερχόμενα, έγραφε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν το 1929, το καθιστά ικανό να καταλαβαίνει μέσω της μόδας όχι μόνον τις νέες τάσεις στον συγγενή χώρο της τέχνης, αλλά και τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Ο Αλεσάντρο Μικέλε, σχεδιαστής στον οίκο Gucci, διαθέτει αυτήν την έκτη αίσθηση να αντιλαμβάνεται ό,τι έρχεται. Και να μας το δείχνει με θεάματα παρουσίασης συλλογών που το αισθητικό τους περιεχόμενο κάθε φορά είναι ένα άλμα προς μία ασαφή συλλογική μνήμη. Συνέβη πρόσφατα στη νεκρόπολη της γαλλικής πόλης Αρλ, στην Προβηγκία. Οπου ο Μικέλε διάλεξε ένα επιβλητικό μνημείο για να το μετατρέψει σε θέρετρο της μόδας της συλλογής Gucci Cruise 2019. Το εφέ του φωτισμένου με κεριά δρόμου στο Αλικάμπ που καταλήγει σε φλεγόμενη πασαρέλα μοντέλων με κέρινες μάσκες κρατώντας νεκρικές ανθοδέσμες είναι το επιφανειακό παιχνίδι της μόδας του οίκου Gucci. Ενα μπαρόκ καρναβάλι ή ένας χορός νεκρών οργανωμένα να τα απολαύσουν και να τα καταναλώσουν ως θέαμα τα μοντέρνα βλέμματα σύγχρονων θεατών. Ωστόσο βλέμματα που ανακυκλώνουν το παρελθόν είναι μελαγχολικά: στο εκάστοτε νέο βλέπουν κάτι ήδη νεκρό και ξεπερασμένο. Ετσι και η μόδα του Αλεσάντρο Μικέλε βρίσκεται σε έναν συνεχή αγώνα με τον θάνατο. Τον θάνατό της.
Παράλληλα, στη γενέτειρα του οίκου Gucci, στη Φλωρεντία, ο Μικέλε προσθέτει νέα χωρικότητα στο γνώριμο απροσδιόριστο χρονικά ύφος του. Στο Παλάτσο ντε λα Μερκαντσία, που χρονολογείται στο 1337, το Gucci Garden απομακρύνεται από την έννοια του συμβατικού μουσείου μόδας. Ο Μικέλε με όρους κριτικής των θεσμών συστήνεται ως άνθρωπος της τέχνης μέσα στο σύστημα της μόδας. Και προτείνει ένα συνεργατικό και δημιουργικό χώρο για να εκφράσει την εξελισσόμενη αισθητική και τη φιλοσοφία του οίκου. Λίγες μέρες μετά το θέαμα στη νεκρόπολη της Αρλ, το Gucci Garden άνοιξε δύο νέες αίθουσες, για να παρουσιάσει μια εγκατάσταση αφιερωμένη στη συνεργασία του οίκου με την Μπγιορκ. Με την οποία δούλεψαν την ηρωική της μάχη με τον έρωτα στο βίντεο του σινγκλ «The Gate» από το άλμπουμ της «Utopia». Το Gucci Garden όπως το βαφτίζει είναι το δικό του cabinet des curiosités .Και κάθε σεζόν προστίθενται σε αυτό μικρές συλλογές εφήμερης διάρκειας και συλλεκτικού χαρακτήρα. Προκύπτουν από συνεργασίες με νέους καλλιτέχνες εξασφαλίζοντας παράταση ζωής στο λογότυπο του οίκου μέσα από εφήμερα αντικείμενα. Οπως τα απλά T-shirt και οι τσάντες από καμβά για καθημερινά ψώνια, αναζωογονημένα από τα σχέδια της Ιζαμπέλα Κοτιέ. Η νεαρή καλλιτέχνις από το Λονδίνο εικονογράφησε το στυλ που εντόπισε στους εκκεντρικούς κατοίκους της Φλωρεντίας και η δουλειά της έδεσε με άλλα κομμάτια της ειδικής Gucci Garden συλλογής.
Αυτό το ανάμεσα σε δύο κόσμους, το επέκεινα και το τώρα, χαρακτηρίζει το ύφος της μόδας του σχεδιαστή. Μόδα ρευστή που κινείται ανάμεσα στα φύλα και τις γραμμές των σωμάτων, ανάμεσα στο κιτς και τη ραφινάτη σαφήνεια του χειροποίητου, τη χρωματική υπερβολή και την πολυτελή υλικότητα.
