Το ιδιωτικό Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης Μαργκερίτ και Εμέ Μεγκτ (Marguerite and Aimé Maeght Foundation) βρίσκεται κοντά στο μεσαιωνικό χωριό Σαιν Πολ ντε Βανς έξω από τη Νίκαια. Στις 28 Ιουλίου 1964 ο τότε υπουργός πολιτισμού Αντρέ Μαλρό εγκαινιάζοντας τον εξαιρετικό χώρο υπογράμμισε τη θέληση του Εμέ Μεγκτ -εμπόρου τέχνης και ιδιοκτήτη γκαλερί στο Παρίσι- να «δοκιμάσει κάτι που ποτέ δεν είχε δοκιμαστεί στο παρελθόν. Να δημιουργήσει έναν κόσμο στον οποίο η μοντέρνα τέχνη θα μπορούσε να βρει τη θέση της ».

Η φιλία του Μεγκτ με τα μεγάλα ονόματα της τέχνης του 20ου αιώνα, όπως οι Χοάν Μιρό, Αλεξάντερ Καλντέρ, Φερνάν Λεζέ, Ζορζ Μπρακ, Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Μαρκ Τσαγκάλ, Εντουάρντο Τσιλίντα φάνηκε στη δημιουργία αυτού του χώρου που διαθέτει μια από τις σπουδαιότερες συλλογές από πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, σχέδια και έργα καλλιγραφίας μοντέρνας τέχνης του 20ου αιώνα αλλά και σύγχρονων καλλιτεχνών στην Ευρώπη.

Ζωγράφοι και γλύπτες συνεργάστηκαν τότε με τον καταλανό αρχιτέκτονα Ζοσέ Λουίς Σερτ προκειμένου να εντάξουν τα έργα στο κτίριο και στη φύση δημιουργώντας ένα τοπίο αφιερωμένο στην τέχνη. Ο λαβύρινθος του Μιρό γεμάτος από αγάλματα και έργα κεραμικής, καθώς και η αυλή του Ιδρύματος Maeght με τις ψηλόλιγνες σκαλιστές σιλουέτες του Τζιακομέτι προέκυψαν από αυτόν τον διάλογο δημιουργών.

Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον υψηλής πολιτισμικής πυκνότητας, ο σχεδιαστής Νικολά Ζεσκιέρ παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα στην ανοιχτή γλυπτοθήκη του Ιδρύματος Maeght τη συλλογή Louis Vuitton Cruise 2019. Μετά από την ανανέωση του συμβολαίου του ως σχεδιαστής των γυναικείων συλλογών για το γαλλικό οίκο πολυτελείας ο Ζεσκιέρ απέδειξε ότι ακόμη μπορεί να διαχειρίζεται τη στυλιστική ερμηνεία εννοιών όπως ‘εκκεντρική θηλυκότητα’ και ‘παράταιρη εξατομίκευση’. Που μαζί με το προσωπικό του ενδιαφέρον για τα στοιχεία του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού συνέθεσαν αυτή τη συλλογή που ταίριαξε στο συγκεκριμένο ειδικό περιβάλλον. Ο Ζεσκιέρ μπορεί να χαίρεται ότι αυτή η συλλογή είναι κατάλληλη για «εγκαίνια σε χώρους τέχνης». Ιδιαίτερα αν πρόκειται για καλλιτέχνες των οποίων τα έργα θεωρούνται ακατανόητα από το ευρύ κοινό των vernissages