Ο Αντι Γουόρχολ τη δεκαετία του ’70 ταξίδευε πολύ συχνά στο Παρίσι για να αποκτήσει από τα παλαιοπωλεία θησαυρούς του αρ ντεκό κινήματος αλλά και για να ανακαλύψει παλιά πορτρέτα. Ηταν τότε που ο αμερικανός ποπ αρτ καλλιτέχνης διαπίστωσε μία ιδιαίτερη πόζα στους άνδρες επιχειρηματίες και συλλέκτες που προέρχονταν από την Ευρώπη. Ο Γουόρχολ, εκκεντρικός και πειραματιστής, έδωσε στην πόζα τους τον τίτλο «το ύφος των πλουσίων».

Σήμερα στο Παρίσι του 2018 που ο κολοσσός των σουπερμάρκετ Carrefour αυξάνει με τα χρέη του κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ την ελλειμματική οικονομία της Γαλλίας, αυτό το ύφος του πλούτου εμπνέει τη μόδα για να αποδώσει το στυλ των αντιθέσεων. Η εξωπραγματική πολυτέλεια αυτήν την εποχή εκφράζεται στις συλλογές των οίκων που βρίσκονται στην ομπρέλα του ομίλου LVMH ιδιοκτησίας Μπερνάρ Αρνό. Του πλουσιότερου δηλαδή Γάλλου. Παραμονές του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, οι ανδρικές συλλογές Dior, Louis Vuitton, Berlutti και η συλλογή υψηλής ραπτικής Christian Dior αντίστοιχα παρουσίασαν στο Παρίσι την ακριβή πλευρά του σύγχρονου ευρωπαϊκού νομίσματος. Ακριβά σουέτ πανωφόρια, μοχέρ παλτό, σταυροκούμπωτα κοστούμια με λεπτομέρειες ραφής γυναικείου ρούχου (η εποχή επιβάλλει τις ανταλλαγές απόψεων μεταξύ ανδρικής και γυναικείας γκαρνταρόμπας), δερμάτινα χειροποίητα αξεσουάρ φίνας ποιότητας και σε αποχρώσεις πολύτιμων λίθων πρόβαλλαν την απρόσιτη ομορφιά τους. Και υπενθύμισαν ακόμη και στους παλαίμαχους δημοσιογράφους μόδας ότι μία συγκεκριμένη χειρονομία εξηγεί τη διαφορά μεταξύ πλούσιου αγοραστή και μέσου καταναλωτή. Ο πρώτος διαλέγει τα ρούχα του με σκοπό να τονίσουν τη διαφορά του από τον περίγυρό του ανεξάρτητα από το κόστος τους. Ο δεύτερος αρέσκεται στο να μπαίνει σε ένα κατάστημα και να βλέπει πρώτα την ετικέτα με την τιμή τους.

Η ανομοιογένεια της κατανομής του πλούτου είναι εντυπωσιακή στο Παρίσι, όπου οι σκηνές των μεταναστών απλώνονται στις αλέες των βουλεβάρτων και στους κεντρικούς δρόμους στα περίχωρα. Ενώ η ανεργία των νέων, σε όλη τη Γαλλία, κινείται πεισματικά γύρω στο 20%. Οι παρατηρήσεις από τους καλεσμένους δημοσιογράφους στην εβδομάδα μόδας των ανδρικών συλλογών και της γαλλικής υψηλής ραπτικής συνοδεύουν τις εντυπώσεις τους για τον ωμό ρεαλισμό και τη νέα αισθητική των συλλογών Vetements και Off-White. Ο σχεδιαστής της πρώτης Ντέμνα Γκβασάλια αρνείται τη στυλιστική καλλιέπεια και καταφεύγει στην παράθεση παράταιρων ρούχων. Η εμμονή του να ειρωνευτεί τη σχολή της κολακευτικής σιλουέτας στην οποία επιδίδονται οι μετρ της υψηλής ραπτικής δίνει προβάδισμα στην εικόνα της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας και στις ομάδες προσφύγων και μεταναστών οι οποίοι ντύνονται τα αποφόρια των ευεργετών τους. Ο Βέρτζιλ Αμπλο της Off-White γοητεύει τους σημερινούς νεαρούς οπαδούς της ραπ μουσικής και της αστικής περιπλάνησης με παντελόνια, φόρμες και σακάκια παρουσιάζοντας το κοστούμι εργασίας της Γενιάς Z.

Υπό την επήρεια τού #MeToo η σχεδιάστρια Μαρία Γκράτσια Κιουρί έδειξε την άποψή της για την υψηλή ραπτική του οίκου Dior με μία θεαματική παρουσίαση της συλλογής. Ενα σουρρεαλιστικό ονειρικό σκηνικό πρόβαλε στην παρέλαση λευκών και μαύρων δημιουργιών της. «Αν ποτέ δεν κάνεις όνειρα δεν μπορείς να σκεφτείς ότι κάτι αρνητικό μπορεί να αλλάξει».

Τελευταία Νέα