Από τη Φλέρυ Νταντωνάκη, τη Μαρία Δημητριάδη, μέχρι τη Lara Fabian , από τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μανώλη Ρασούλη μέχρι τον Διονύση Σαββόπουλο, η Φρόσω Στυλιανού δίνει φτιάχνει τον δικό της μουσικό σύμπαν και το παρουσιάζει απόψε στο Σταυρό του Νότου. Με πολύτιμα υλικά από τα τραγούδια που έχει αγαπήσει αλλά και τα δικά της που συμπεριέλαβε στον δίσκο «Αλλες μέρες».

Τραγουδάτε χρόνια πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Β. Παπακωνσταντίνου, ο Δ. Σαββόπουλος, ο Μπ. Σκόκας κα. Αυτή η εμπειρία σε τι σας βοήθησε στο δικό σας υλικό και τι ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του προσωπικού σας ήχου; Πείτε μου ένα μεγάλο όφελος που πήρατε από τον καθένα.

Οσον αφορά στο δικό μου υλικό, έχω επηρεαστεί περισσότερο απο τα πρώτα μου ακούσματα, αυτά που είχα ως παιδί,ως μαθήτρια και ως σπουδάστρια, πολύ πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι επαγγελματικά με την μουσική. Έχω επηρεαστεί βαθιά απο την κλασική μουσική και απο τον Χατζιδάκι και για να είμαι ειλικρινής κατάλαβα τον βαθμό στον οποίο συνέβη αυτό όταν ξεκίνησα να γράφω και να ενορχηστρώνω τα δικά μου τραγούδια. Είδα πόσο πολύ έγραψαν μέσα μου οι μουσικές οι οποίες με μεγάλωσαν στην κυριολεξία. Ο ήχος μου προκύπτει καθαρά απο όσα άκουσα μέχρι τα είκοσι μου.

Η εμπειρία μου πλάι στους καλλιτέχνες που αναφέρατε μου προσέφερε πράγματα που δεν έχουν τόσο σχέση με τον προσωπικό μου ήχο όσο με την ιδιότητα μου ως τραγουδίστρια. Εξαίρεση αποτελεί ο Σαββόπουλος, του οποίου το έργο το έχω αναγνωρίσει και μελετήσει και πολύ πριν τον γνωρίσω. Όταν αργότερα ήρθα σε άμεση επαφή ως τραγουδίστρια με το έργο αυτό, θάυμασα την υψηλή αισθητική τόσο του ίδιου του Σαββόπουλου όσο και των σπουδαίων μουσικών του. Η γνώση που πήρα ως μουσικός απο αυτή την συνεργασία είναι πραγματικά πολύτιμη.Επίσης οφείλω να σας πω πως ο Σαββόπουλος με συμβουλεύει γενναιόδωρα μέχρι και σήμερα.

Απο τον Βασίλη έμαθα πολλά όσον αφορά στο πώς πρέπει να επικοινωνείται το τραγούδι. Το πως ο ενσαρκωτής του λόγου πρέπει να αρθρώνει και να εννοεί την κάθε λέξη, το πως η φωνή πρέπει να γίνεται κοινωνός της ιστορίας και όχι του προσωπου που την αφηγείται. Ο Βασίλης είναι οτι πιο αληθεινό έχω δει πάνω σ’ αυτό. Ο Μπάμπης απο την άλλη, κρατά μια απόσταση απο το τραγούδι αλλά όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, η αμεσότητα που προκύπτει απο τον ανεπιτήδευτο τρόπο που τραγουδά δίνει μια απόλυτη ισορροπία στο αποτέλεσμα.

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο σας προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο «Άλλες Μέρες». Ήταν εύκολη ή δύσκολη υπόθεση η διαδρομή μέχρι την κυκλοφορία του;

Δύσκολη πολύ. Κι αυτό είμαι σίγουρη πως ισχύει για όλα τα νέα παιδιά που βρίσκονται στη θέση μου.Το να γίνεσαι παραγωγός του εαυτού σου, να γράφεις, να ενορχηστρώνεις, να τραγουδάς, να έχεις την απόλυτη επιμέλεια της όλης εργασίας και μετά να βγαίνεις και στη γύρα προς αναζήτηση εταιρείας για την έκδοση του υλικού είναι ο πιο δύσκολος και ο πιο μοναχικός δρόμος για ένα νέο καλλιτέχνη. Θέλει ψυχραιμία, ακαριαίες αποφάσεις, πολύ πείσμα, γερές γνώσεις για το αντικείμενο και φυσικά πολύτιμους συνεργάτες. Οι μουσικοί που έγραψαν στον δίσκο ενσαρκώνοντας τις παρτιτούρες μου ήταν εξαιρετκά δοτικοί και ταλαντούχοι, ο ηχολήπτης του δίσκου, ο Γιώργος ο Αρχοντάκης ανέδειξε άριστα τον ήχο μου και βέβαια την έκδοση την ανέλαβε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου απο την εταιρεία του Rain Music. Απο την πρώτη μέρα που μπήκα στο στούντιο μέχρι και την έκδοση του δίσκου μεσολάβησαν περίπου δύο χρόνια σκληρής δουλειάς που ήταν όμως η ωραιότερη περιπέτεια της ζωής μου.

Έχετε κάνει σημαντικές μουσικές σπουδές στην Βρετανία με ειδίκευση στο κλασικό τραγούδι και κάποιες εμφανίσεις ως σοπράνο σε κοντσέρτα και όπερες. Γιατί δεν συνεχίσατε στο κλασικό τραγούδι; Διακρίνετε διαφορές ανάμεσα στην κλασική και στο σύγχρονη μουσική έκφραση;

Το κλασικό τραγούδι είναι μια μεγάλη αγάπη που πολλές φορές οφείλω να ομολογήσω πως μου λείπει πολύ. Τα μεγάλα εργα, οι μαγικές άριες, η απόλυτη χρήση και ελευθερία του όργανου της φωνής, δίνουν μια λύτρωση που δυσκολότερα την νιώθω σε άλλα είδη μουσικής. Για να απαντήσω όμως στην ερώτηση σας, πρέπει να σας πω πως υπάρχει και μια άλλη αγάπη, ακόμα μεγαλύτερη, που ήταν αρκετή για να με “πάρει” απο την όπερα και να με σπρώξει κατ’ ευθείαν στην καρδιά του ελληνικού τραγουδιού. Κι αυτή είναι η αγάπη για την ελληνική γλώσσα, για τους έλληνες ποιητές μας. Δεν θα μπορούσα ποτέ να πορευτώ στην μουσική μακριά απο αυτό το κομμάτι μου. Οι διαφορές είναι σαφώς πολλές. Είναι ένας άλλος κόσμος. Τα δύο είδη τραγουδιού υπακούουν σε διαφορετικούς κανόνες αισθητικής, ύφους, τεχνικής. Και δεν σας κρύβω πως πολλές φορές διασκεδάζω ακροβατώντας ανάμεσα στα δύο!

Στα τραγούδια που γράφετε υπάρχει έντονη η παρουσία ωραίων μελωδιών και ενορχηστρώσεων με πλούσια έγχορδα. Είναι αποτέλεσμα των σπουδών ή των ακουσμάτων σας;

Αυτά τα δύο ταυτίζονται, οπότε είναι αποτέλεσμα και των δύο. Γενικά είναι και θέμα φιλοσοφίας και γούστου. Μ’ αρέσουν οι πολλαπλές μελωδίες μέσα στην γενικότερη σύνθεση, μ’αρέσουν τα πολλά χρώματα. Πιστεύω πολύ στην ισορροπία ανάμεσα στον λιτό στίχο και την πλούσια ενοχήστρωση, και ναι, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα φυσικά έγχορδα. Έχουν μια απίστευτη δύναμη που με συναρπάζει.

Τι θα παρουσιάσετε στο Σταυρό του Νότου;

Θα ακούσετε αρκετά απο τα τραγούδια του δίσκου, θα ακούσετε και πολλά παλιά κομμάτια δοσμένα αλλιώς, είτε με μικρές παρεμβάσεις στην ενορχήστρωση, είτε τραγουδισμένα αλλιώς, αφού πολλά αγαπημένα μου

τραγούδια τα αντιλαμβάνομαι με έναν διαφορετικό τρόπο πια, και έτσι έχω ανάγκη να τα μοιραστώ. Θα παίξουμε Χατζιδάκι και Σαββόπουλο, θα παίξουμε Μαρίζα Κωχ και Μαρία Δημητριάδη, θα παίξουμε Lara Fabian αλλά θα παίξουμε και Παπάζογλου.Θα ακούσετε και άλλα που δεν τα περιμένετε αλλά αυτά δεν τα λεμε!

Πείτε μας μια μεγάλη αλήθεια κι ένα μεγάλο ψέμα που ανακαλύψατε στην μουσική σας διαδρομή μέχρι σήμερα όσον αφορά στο τραγούδι και τη μουσική.

Αν έχω ανακαλύψει αλήθειες και ψέματα στην μέχρι τώρα διαδρομή μου! Νόμίζω όμως πως την μεγαλύτερη αλήθεια και το μεγαλύτερο ψέμα δεν τα έχω δει ακόμα. Έχω να πάθω και να μάθω πάρα πολλά, ελπίζω το ταξίδι να συνεχίσει.

ΙΝΦΟ

Σταυρός του Νότου club

Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος

Τηλ, 210 9226975, στις 21.00