Ένα παιχνίδι μνήμης και ανάκλησης των πιο αθώων συναισθημάτων στήνει ο Απόστολος Ρίζος. Οδηγός σε αυτό το ταξίδι στην σήραγγα του χρόνου η δημιουργία του Μάνου Λοϊζου. Τα τραγούδια που άκουσε για πρώτη φορά αλλά και εκείνα που σημάδεψαν τους εσωτερικούς του χάρτες του γνωστού τραγουδοποιοού

Χώρο στην παράσταση του Απόστολου Ρίζου – “Σ’ ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοίζο” έχει και ανέκδοτο υλικό και ηχογραφήσεις από το προσωπικό αρχείο του Μάνου Λοΐζου, με την ευγενική παραχώρηση της κόρης του, Μυρσίνης Λοΐζου.

Το φιλόξενο δωμάτιο επισκέπτεται σε κάθε παράσταση και μία εκλεκτή καλεσμένη: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κατερίνα Πολέμη (20/12), Αγγελική Τουμπανάκη (27/12)

Θυμάστε ποιο κομμάτι ακούσατε πρώτα από τον Λοΐζο;

Το «Αχ, χελιδόνι μου», που άρεσε πολύ στη μητέρα μου. Ήταν το πρώτο τραγούδι του που άκουσα, αλλά και το πρώτο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου που έμαθα να παίζω και να τραγουδάω. Πήγαινα Τετάρτη δημοτικού. Αργότερα, Χριστούγεννα δευτέρας γυμνασίου, μου έκαναν δώρο οι γονείς μου, μια συλλογή τριών βιβλίων όπου μαζί με το «Αχ, χελιδόνι μου» ήταν και όλα τα τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, με τα λόγια και τα ακόρντα και τις μελωδίες σε ευανάγνωστες παρτιτούρες. Ο ενθουσιασμός μου απερίγραπτος. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να χάνομαι με τις ώρες στο δωμάτιο μου προσπαθώντας να μάθω στην κιθάρα και να τραγουδάω τα τραγούδια του.

Στην παράστασή σας θα παρουσιάσετε διασκευές ή θα τις αυθεντικές εκτελέσεις;

Πάντα στις συναυλίες μου έπαιζα τραγούδια του Μάνου. Αλλά δεν θα τολμούσα να προσεγγίσω το έργο του και να στήσω μια παράσταση αποκλειστικά με τραγούδια του, αν δεν με προέτρεπε η κόρη του, Μυρσίνη Λοΐζου, έπειτα από μια συναυλία μου, πριν από λίγα χρόνια. Αυτή η κίνηση με συγκίνησε και ήταν και η αρχή μιας βαθιάς φιλίας. Ξεκίνησα από τότε να «πειράζω» τα τραγούδια του ώσπου τώρα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Η προσέγγιση είναι μινιμαλιστική και αναζητά το αίσθημα των τραγουδιών όπως τη στιγμή που γράφτηκαν από τον δημιουργό τους. Δεν αναζήτησα σε όλη αυτή την πορεία την διαφορετικότητα για τη διαφορετικότητα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα ακούσετε τις αυθεντικές εκτελέσεις.

Τι καινούριο προσθέσατε και τι αφαιρέσατε;

Με οδηγεί κυρίως ο στίχος. Μου δείχνει τη «σκηνοθεσία» του ρυθμού, της ερμηνείας και της ενορχήστρωσης. Ειδικά όταν έχεις και μελωδίες όπως του Μάνου Λοΐζου το εγχείρημα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι μια αναζήτηση που εξελίσσεται διαρκώς.

Αν κάποιος σας έλεγε ότι ένα πρόγραμμα βασισμένο σε ένα μεγάλο δημιουργό είναι ασφαλές αφού αποτελεί το όνομά του είναι ισχυρό δέλεαρ . Από κει και πέρα τι γίνεται;

Κάθε άλλο παρά ασφαλές μπορεί να είναι κάτι τέτοιο, πόσω μάλλον όταν ο δημιουργός δεν είναι εν ζωή και το έργο του είναι αγαπημένο όσο λίγων. Τα τελευταία χρόνια συνέβη να ξαναβιώσω τις άλλες δύο βασικές μου επιρροές και αναφορές, τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Νίκο Καββαδία, εξαιτίας της Λίνας Νικολακοπούλου και του Γιάννη Κούτρα αντίστοιχα. Όμως και αυτό έγινε με τον τρόπο που ξαναδιαβάζεις ένα βιβλίο που σε επηρέασε κάποτε καθοριστικά και νιώθεις ότι ανακαλύπτεις νέες πτυχές και σε επηρεάζει ακόμα. Για μένα ήταν μια βαθιά εσωτερική ανάγκη να κάνω αύτη την παράσταση για το Μάνο Λοΐζο. Το όφειλα στις ατέλειωτες ώρες που έχω περάσει μαζί του.

Ο δικός σας διάλογος με το έργο του Λοϊζου που «πατάει»;

Στο ότι είναι η πρώτη και βασικότερη επιρροή μου. Διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το μουσικό και αισθητικό μου κριτήριο σε σχέση με το ελληνικό τραγούδι. Μέσα από τα τραγούδια του Λοΐζου και τους σπουδαίους ερμηνευτές του άρχισα να το ανακαλύπτω, να το γνωρίζω και να το αγαπώ.

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που άφησε ο Μάνος Λοίζος στο ελληνικό τραγούδι;

Την ιδανική «μουσική» συνομιλία Δύσης και Ανατολής του πολιτισμού μας. Μελωδίες ακλόνητες, ανοξείδωτες στον χρόνο, τόσο κομψές, καθάριες, συγκινητικές και προτρεπτικές, που καθρεφτίζουν τον καλύτερό μας εαυτό.Τους τελευταίους μήνες προετοιμάζοντας το «δωμάτιο» διάβασα πολύ για τον ίδιο. Όλο και πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι τα τραγούδια του και η προσωπικότητά του ήταν ένα.

Αν είχατε τον περιορισμό να πείτε μόνο ένα κομμάτι του Μάνου Λοίζου. ποιο θα διαλέγατε;

Το τραγούδι «Λίγα γαρούφαλλα» σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ. Γιατί είναι ένα αριστούργημα, παγκοσμίως.

ΙΝΦΟ

Σταυρός του Νότου, Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος , τηλ. 210 9226975 , στις 22.30