Οι πρώτες, αντικρουόμενες πληροφορίες επέτρεπαν τις αμφιβολίες. Μέχρι που η είδηση επιβεβαιώθηκε: «Ανακοινώνουμε με θλίψη τον θάνατο του πατέρα, αδελφού, συζύγου και φίλου μας Τομ Πέτι. Υπέστη καρδιακή ανακοπή στο σπίτι του στο Μαλιμπού τα ξημερώματα της Δευτέρας, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, χωρίς όμως να μπορέσει να ανανήψει» δήλωνε ο μάνατζέρ του Τόνι Δημητριάδης. Και αμέσως αμέτρητοι θαυμαστές έσπευσαν να αποχαιρετήσουν τον 66χρονο αμερικανό μουσικό είτε διαδικτυακά είτε καταθέτοντας λουλούδια στο αστέρι του, στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame. Ηταν πολλοί και δικαίως: ο Πέτι, που ένιωσε το «κάλεσμα» όταν, πιτσιρικάς ακόμα, αντάλλαξε τα παιχνίδια του με 45άρια του Ελβις Πρίσλεϊ, εμπνεόταν από τις μελωδίες των Byrds, το στυλ των Rolling Stones, τη λεπτή ειρωνεία του Μπομπ Ντίλαν και τον απόηχο της κάντρι, γράφοντας τελικά ροκ κομμάτια ικανά να συμφιλιώσουν τους παλιούς ακροατές του είδους με τις νεότερες, πιο εναλλακτικές γενιές. Δίσκοι με τους Heartbreakers, όπως το ομώνυμο ντεμπούτο του 1976, το «Damn the torpedoes» ή το «Hard Promises», κομμάτια σαν τα «Free Fallin’», «Learning to Fly», «Won’t back down» ή «Handle with care» (από μια συνεργασία με Ντίλαν, Τζορτζ Χάρισον, Ρόι Ορμπισον και Τζεφ Λιν) κρατούσαν εντίμως τα μπόσικα στο ροκ εν μέσω της λαίλαπας του πανκ ή του new wave. Σε ίδιο μήκος κύματος, ο τελευταίο άλμπουμ του Πέτι κυκλοφόρησε το 2014 και είχε τίτλο «Hypnotic Eye».