«Η Μέρκελ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων»

Υπήρξαν αναμφισβήτητα οι σαιξπηρικές στιγμές κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της Βανέσα Ρεντγκρέιβ για το ντοκιμαντέρ της «Sea sorrow». Οχι μόνο επειδή ο ίδιος ο τίτλος προέρχεται από την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ. Ούτε μόνο επειδή η θεατρική παιδεία και θητεία της δημιουργού είναι δεδομένη. Αλλά επειδή η ίδια την επιστράτευσε όταν περιέγραψε τους πρόσφυγες που ξεβράζονται στις ακτές της Ευρώπης σαν «ψυχές που θρηνωδούν» («souls crying out» είπε με ανάλογη επιτόνηση) και όταν απευθύνθηκε προς τους δημοσιογράφους, έλληνες και ξένους. Η ερώτηση μάλιστα μιας βρετανίδας δημοσιογράφου την κέντρισε τόσο που δεν απέφυγε και μία «διδακτική» διάθεση προς το ακροατήριό της, όπως διαπίστωναν εκ των υστέρων αρκετοί από τους παρευρεθέντες. «Ποιος έχει κουραστεί από την πραγματικότητα του προσφυγικού ζητήματος; Οι εκδότες των εφημερίδων, εσείς οι δημοσιογράφοι; Δεν με απασχολεί κάτι τέτοιο, παρόλο που συνεχίζω να διαβάζω εφημερίδες. Προσωπικά ήθελα να κάνω κάτι που ξέρω καλά και προτίμησα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ. Είναι ένα μήνυμα για να βοηθήσω τους πρόσφυγες να μην τα παρατήσουν».

Για τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ ήταν σημαντικό να θυμίσει με κάποιον τρόπο πως ο Πρόσπερο της σαιξπηρικής «Τρικυμίας», ο εξόριστος νόμιμος δούκας του Μιλάνου και μάγος, λέει κάποια στιγμή στην κόρη του πως όταν εκείνη ήταν τριών ετών διασώθηκαν, καθώς είχαν χωθεί στο «σάπιο κουφάρι» μιας βάρκας. Το εύρημά της αυτό το χρησιμοποιεί στην ταινία της που συμμετείχε στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, για να διηγηθεί την ιστορία του άτυχου τρίχρονου Αϊλάν που πνίγηκε τον χειμώνα του 2015 και το πτώμα του ξέβρασε η θάλασσα σε μία παραλία της Κω.

ΒΙΩΜΑΤΑ. Η διάσημη ηθοποιός, ακτιβίστρια και πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF επέστρεψε χθες στην Αθήνα ύστερα από την επίσκεψη τον Ιανουάριο του 2016 στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στον Ελαιώνα. Αυτή τη φορά για να παρουσιάσει έναν προσωπικό στοχασμό πάνω στο Προσφυγικό. Το «Sea of sorrow», που προβάλλεται αύριο στις Νύχτες Πρεμιέρας (Μέγαρο Μουσικής, στις 20.00), είναι μια νοερή διαδρομή από το Λονδίνο στο Αιγαίο και από τον Σαίξπηρ στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Μέσα από τα μάτια παιδιών, τη φωνή ακτιβιστών και καλλιτεχνών από τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ιταλία και την Ελλάδα και με υλικό που η Ρεντγκρέιβ συγκέντρωσε από τις συναντήσεις της με οικογένειες προσφύγων στον Ελαιώνα, σε συνεργασία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Στο ντοκιμαντέρ, ωστόσο, δεν παύει να υπάρχει και το βιωματικό στοιχείο, όπως δήλωσε στη χθεσινή παρουσίαση. «Από την εποχή που ο πατέρας μου μας έβγαλε από το σπίτι στη διάρκεια των γερμανικών βομβαρδισμών, οπότε αναγκάστηκα να ζήσω με άλλα παιδάκια στη βρετανική ύπαιθρο ακούγοντας τις σειρήνες των αντιαεροπορικών. Ή από τότε που συνάντησα πολλούς εκτοπισμένους και κυνηγημένους κατά την ουγγρική επανάσταση και τη σοβιετική καταπίεση. Τότε παράτησα τη Δραματική Σχολή, όπου μάθαινα τον Τσέχοφ, και προτίμησα να φτιάχνω γκούλας για τους Ούγγρους που έφταναν στην υπόλοιπη Ευρώπη».