Ηταν αναμφισβήτητα μια παλλόμενη συγκινητική εκδήλωση αυτή που πραγματοποιήθηκε προχθές, Σάββατο βράδυ, στον Παπάδο της Λέσβου, στον χώρο του Ελαιοτριβείου – Μουσείου Βρανά, για τον Νίκο Κούνδουρο, που για είκοσι χρόνια υπήρξε πρόεδρος της πολιτιστικής εταιρείας Αρχιπέλαγος –καμάρι της, με πολλές άλλες δράσεις της, και τούτο το λιοτρίβι του 1887 που αναστηλώθηκε και λειτουργεί ως μουσείο από τον Ιούλιο του 2008.

Βεβαίως όλοι οι ομιλητές της εκδήλωσης αναφέρθηκαν στον πρωτοποριακό σκηνοθέτη του κινηματογράφου που συνέδεσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα με ένα πάθος για τα κοινά, χωρίς να παραλείψουν να κάνουν μνεία στον σκηνοθέτη του θεάτρου, τον εικαστικό δημιουργό, τον συγγραφέα, μια μεσσιανική τελικά φυσιογνωμία στον χώρο της τέχνης που συνάρπαζε και ποδηγετούσε ως άνθρωπος της συναναστροφής, ώστε να φτάσει να συνοψίσει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Τσουκαλάς λέγοντας πως «ο άνθρωπος υπερέβαινε το έργο τέχνης που δημιουργούσε». Μια σύντομη αναδρομή σε όλη τη φιλμογραφία του επιχείρησε ο κριτικός του κινηματογράφου Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, καταλήγοντας πως η ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Δράκος» συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώ ο διευθυντής σύνταξης της «Καθημερινής» Νίκος Κωνσταντάρας και ο σκηνοθέτης Μάνος Ευστρατιάδης, που είχε τον συντονισμό και την επιμέλεια της όλης εκδήλωσης, αναφέρθηκαν με τρυφερότητα και συγκίνηση στην τριανταπεντάχρονη φιλία τους με τον δημιουργό της «Μαγικής πόλης».

Για να συγκεφαλαιώσει την προσφορά του Νίκου Κούνδουρου ο αρχιτέκτονας και τέως υπουργός Νίκος Σηφουνάκης –ο νυν πρόεδρος του Αρχιπελάγους –επιλέγοντας: «Σε μια έωλη εποχή πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής ατροφίας, ο Κούνδουρος έτρεφε μόνο με την επαφή που είχε κανείς μαζί του. Υπήρξε ένα αστραφτερό πρόσωπο που ενσάρκωνε τη δημιουργία, ξεκινώντας πάντα από την κοινωνία κι από τις μεγάλες αλλά και τις δύσκολες στιγμές της».

Ηταν αναμφισβήτητα μια χαρά να τα ακούς όλα αυτά ανάμεσα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών στις ταινίες του (Ντίνος Ηλιόπουλος, Πέτρος Φυσσούν, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Τίτος Βανδής, Φάνης Χηνάς, Ανέστης Βλάχος) όπως απεικονίζονταν στις φωτογραφίες τις αναρτημένες στους τοίχους του μουσείου, ενώ δεν αποκλείεται να παρασταθήκαμε και σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Η καμινάδα του Ελαιοτριβείου – Μουσείου Βρανά που κατά τον Νίκο Κούνδουρο «δηλώνει τη δόξα, το κλέος, τη λάμψη και την περηφάνια των ανθρώπων του τέλους του 19ου αιώνα» φέρει από προχθές το όνομά του.