«Blade runner 2049»

Αν κρίνουμε από τα σίκουελ του «Alien», πάλι καλά που δεν το σκηνοθετεί ο Ρίντλεϊ Σκοτ. Μη μας παρεξηγείτε, εννοείται πως το πρώτο φιλμ του 1982 παραμένει ένα αξεπέραστο αριστούργημα (άλλωστε είναι η καλύτερη ταινία του Σκοτ), αλλά ο Ντενί Βιλνέβ, ο οποίος αναλαμβάνει εδώ τα ηνία του σκηνοθέτη, είναι ένας κινηματογραφιστής που δεν έχει κάνει μέχρι τώρα ούτε ένα στραβοπάτημα. Από την «Αφιξη» μέχρι το «Prisoners» και από το «Politeqnique» μέχρι το «Μέσα από τις φλόγες», έχει αποδείξει πως διαθέτει στόφα γνήσιου οραματιστή. Απ’ αυτή την άποψη, δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστή επιλογή γι’ αυτό εδώ το σίκουελ στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ενώ, προφανώς, δεν μας αφήνει αδιάφορους η επιλογή του Χάρισον Φορντ στο καστ (ο Ρικ Ντέκαρντ του πρώτου «Blade runner). Είναι δίχως αμφιβολία από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της σεζόν. Το «Blade runner 2049» εκτυλίσσεται 30 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ υποδύεται έναν νέο blade runner, τον αστυνομικό Κ του LAPD, ο οποίος φέρνει στο φως ένα από χρόνια θαμμένο μυστικό που απειλεί να βυθίσει τα απομεινάρια αυτής της μελλοντικής κοινωνίας στο χάος.

«Το τελευταίο σημείωμα»

Ο Παντελής Βούλγαρης με την Ιωάννα Καρυστιάνη («Μικρά Αγγλία», «Νύφες»), που υπογράφει το σενάριο, θα μας μεταφέρουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου το διάστημα πριν από την Πρωτομαγιά του ’44 και θα μας γνωρίσουν τους ανθρώπους πίσω από τα τραγικά γεγονότα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο 34χρονος Ναπολέων Σουκατζίδης (Ανδρέας Κωνσταντίνου), Κρητικός μικρασιατικής καταγωγής, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος και κρατούμενος σε εξορίες και φυλακές από το 1936. Την περίοδο της φυλάκισής του στο Χαϊδάρι εκτελούσε χρέη διερμηνέα του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου Καρλ Φίσερ. Μπροστά από τα μάτια του περνούσε όλο το δράμα της γερμανικής αγριότητας στα κατοχικά χρόνια, με τον ίδιο συνεχώς μάρτυρα βασανιστηρίων, τραγικών περιστατικών και βαριάς ατμόσφαιρας στους θαλάμους με το πλήθος των συγκρατουμένων του. Πολλές ζωές, πολλές μικρές ιστορίες φόβου, φιλίας, συντροφικότητας, ελπίδας, ονειροπόλησης.

«Star Wars: Han Solo»

Ο Αλντεν Αϊρενράιχ θα ερμηνεύσει τον Σόλο σε νεαρή ηλικία για την ταινία που θα επικεντρώνεται στην ιστορία του. Τον θυμόμαστε στη «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Αλεν και στο πρόσφατο «Hail, Caesar!» των αδελφών Κόεν. Η ταινία, σε σκηνοθεσία Ρον Χάουαρντ ο οποίος αντικατέστησε στη μέση των γυρισμάτων τους Φιλ Λορντ και Κρις Μίλερ («The Lego Movie»), θα αφηγείται τα νεανικά χρόνια του Χαν και το σενάριό της υπογράφει ένας μεγάλος σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Λόρενς Κάσνταν («Η μεγάλη ανατριχίλα», «Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται»). Η ταινία θα αργήσει να βγει στις αίθουσες. Η προβολή της έχει προγραμματιστεί για τις 25 Μαΐου 2018 και οι φαν της σειράς ανυπομονούν. Δικαίως: οι δυο πρόσφατες ταινίες που είδαμε είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και ήταν σίγουρα καλύτερες από αυτές που υπέγραψε ο Τζορτζ Λούκας (τις τρεις τελευταίες εννοούμε!) οι οποίες μάλλον τους απογοήτευσαν. Πιο πριν (14 Δεκεμβρίου) θα έχουμε δει και το όγδοο επεισόδιο του «Πολέμου των Αστρων» με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι».

«Μητέρα!» (Mother!)

Υπάρχουν φόβοι που δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Η σχέση ενός ζευγαριού δοκιμάζεται όταν ανεπιθύμητοι επισκέπτες φθάνουν στο σπίτι του διακόπτοντας την ηρεμία του. Τζένιφερ Λόρενς, Χαβιέρ Μπαρδέμ, Εντ Χάρις, Μισέλ Φάιφερ, Ντόμναλ Γκλίζον, Μπράιαν Γκλίζον, Κρίστεν Γουίγκ και Στίβεν ΜακΧέιτι εμφανίζονται στη νέα ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι, με το πόστερ της να παραπέμπει ευθέως στο «Μωρό της Ρόζμαρι». Μιλάμε, φυσικά, για έναν σκηνοθέτη που και διαθέτει κοινό στη χώρα μας, αλλά και δεν φοβάται να πάρει ρίσκο. Θα είναι η πρώτη ταινία του μετά το «Noah» του 2014 και στα σίγουρα ο Αρονόφσκι δεν πρόκειται, αυτή τη φορά, να παίξει εκ του ασφαλούς. Κακά τα ψέματα, είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που έχουν τη δύναμη να παίξουν τόσο εύστοχα με τα είδη. Κάτι καλό υπάρχει εδώ.

«Η πλατεία» (The square)

Για ένα Φεστιβάλ όπως αυτό των Καννών, που τον περασμένο Μάιο έμοιαζε ασφυκτικά κλεισμένο στη «γυάλα» του, το βραβείο στον Ρούμπεν Οστλουντ για την ταινία «The square» φαντάζει ιδανικό: Η ιστορία, με άλλα λόγια, ενός μεγαλοαστού που «μοιράζει» φιλανθρωπία μόνο και μόνο για να ανακαλύψει, στην πορεία, τη δική του κενότητα θα μπορούσε να είναι ένα κάποιο είδος αυτοκριτικής, non; Ο ίδιος πάντως ήταν γλυκύτατος και κατήργησε τα στερεότυπα περί «ψυχρών» Σουηδών –έστειλε άπειρα φιλιά προς το μέρος της επιτροπής. Κεντρικό πρόσωπο, ο επιμελητής μιας έκθεσης σε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης.

«Χωρίς αγάπη» (Nelyubov)

Ο Αντρέι Ζβγιάγκιντσεφ είναι, καταρχάς, ο σκηνοθέτης της «Επιστροφής». Και η «Επιστροφή» παραμένει η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα (σας το υπογράφω). Η ιστορία εδώ ενός παιδιού που εξαφανίζεται (που περιλαμβάνει και μια από τις πιο συγκλονιστικές σεκάνς που θα δείτε φέτος σε οποιοδήποτε φιλμ –και αυτό σας το υπογράφω) λειτουργεί ως αλληγορία πάνω στη σύγχρονη Ρωσία, ένα σταθερό ζήτημα για τον σκηνοθέτη, που έφυγε φέτος από τις Κάννες με το βραβείο της κριτικής επιτροπής. Αν με ρωτάτε, θα έπρεπε να πάρει τον Χρυσό Φοίνικα, αλλά δεν έχει ποτέ νόημα να αναζητάμε «δικαιοσύνη» στις όποιες βραβεύσεις.

«Aquaman»

Ο Ακουαμαν (Aquaman) πρωτοεμφανίστηκε το 1941 στα κόμικς της DC και η μητέρα τού ήρωα είναι η Ατλάντα, βασίλισσα της Ατλαντίδας, η οποία ερωτεύεται έναν θνητό, τον φαροφύλακα, με τον οποίο φεύγει μαζί και γεννάει έναν γιο που αντιπροσωπεύει τους δύο κόσμους. Ναι, ξέρω, πήξαμε στις ταινίες βασισμένες σε κόμικ ήρωες, αλλά εδώ επιτρέψτε μου να πω πως τη διαφορά τη κάνει ο σκηνοθέτης, δηλαδή ο Τζέιμς Γουάν. Είμαστε βέβαιοι πως τούτο το φιλμ θα είναι πιο σκοτεινό, πιο αύθαδες και απείρως πιο επιβλητικό από τις διάφορες «τσιχλόφουσκες» που μας σερβίρει τελευταία η χολιγουντιανή μηχανή. Βάζουμε και στοίχημα.

«Phantom Thread»

Ηταν μια συνεργασία που απέφερε τα μέγιστα και για τους δύο: ο Πολ Τόμας Αντερσον, διαχειριζόμενος έναν μεγάλο (για τα «κυβικά» του) προϋπολογισμό, αγκαζάρισε τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις για το «Θα χυθεί αίμα» του 2007. Ο σκηνοθέτης γεύτηκε την εμπορική επιτυχία και ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις κέρδισε άλλο ένα Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου. Ενδιαμέσως, ο Αντερσον σκηνοθέτησε με τη γνωστή του φυγόκεντρη δεξιοτεχνία το «The master» με τους Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και Χοακίν Φίνιξ. Αγνωστο αν ο πρώτος, που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 2014, θα ήταν σήμερα ο πρωταγωνιστής της νέας ταινίας του σκηνοθέτη. Το σίγουρο είναι πως στη νέα ταινία του Αντερσον, πρωταγωνιστής θα είναι και πάλι ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις στον ρόλο ενός σχεδιαστή μόδας στις υπηρεσίες της βασιλικής οικογένειας και της υψηλής κοινωνίας –όλα αυτά στο Λονδίνο του 1950. Το φιλμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα στις ΗΠΑ (και σε ευρύτερο κύκλωμα αιθουσών μέσα στον Ιανουάριο του 2018). Θα είναι η τελευταία επί της οθόνης εμφάνιση του πρωταγωνιστή του, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει;