Τι κάνει την υψηλή ραπτική ενδιαφέρουσα, αφού για τους περισσότερους ανθρώπους είναι πεδίο χωρίς ρεαλιστικό συσχετισμό με τη ζωή τους; Η διαφορετική ματιά, θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος που προβάλλει ως επιχείρημα τον χαρακτήρα πολιτιστικού φαινομένου που της προσδίδουν οι Γάλλοι. Στα όρια του μνημείου μάλιστα, ισάξιου με χώρους του Γκραν Παλέ, του Ινβαλίντ ή του Λούβρου που συχνά επιλέγονται από τους οίκους για να παρουσιάσουν τις μεγαλειώδεις δημιουργίες τους. Οι οποίες εξακολουθούν να αποτελούν δείγματα ικανών χεριών, που συναγωνίζονται σε άψογη εκτέλεση το αποτέλεσμα των μηχανών.

Ο κόσμος θέλει το Παρίσι, λοιπόν, και το Παρίσι της μόδας πουλάει ό,τι του ζητάνε: μια αλληλουχία φαντασιώσεων με πρωταγωνίστριες γυναίκες που διαχειρίζονται με κάποιο τρόπο αμύθητα πλούτη, διαθέσιμα για ενδυματολογικές εξτραβαγκάντζες.

Στην περίπτωση βέβαια της Ολλανδής Ιρις Βαν Χέρπεν, η διάσταση της υπερπαραγωγής παίρνει ερευνητικό χαρακτήρα καθώς οι συλλογές της βασίζονται στην εξέλιξη των 3D υλικών και στον ποιητικό χειρισμό της τεχνολογίας. Δέκα συλλογές μετά το ντεμπούτο της στην υψηλή ραπτική η Βαν Χέρπεν μειώνει την απόσταση μεταξύ βραδινού θεαματικού ενδύματος και επιστημονικού εγχειρήματος με μια αμυδρή κλίση προς το είδος των χολιγουντιανών εφέ σε επικές παραγωγές επιστημονικής φαντασίας. Το δικό της σενάριο εξελίσσεται γύρω από τον αέρα και το νερό. Από τη ρευστότητα των δύο στοιχείων και από την αργή μετάβαση των μορίων τους σε άλλες φόρμες, ανάλογα με τον χώρο που καταλαμβάνουν. Γι’ αυτό χρησιμοποίησε ως βασικό της υλικό την εύκαμπτη οργάντζα πάνω στην οποία τύπωσε τρισδιάστατες ευθείες γραμμές. Στη συνέχεια έκανε πλισάρισμα σε αυτό το ανάγλυφο ύφασμα, που είχε κοπεί σε γραμμή χιτώνα ώστε οι πτυχές να θυμίζουν τα σχέδια από τα κύματα που ανασηκώνουν την άμμο. Σε μια άλλη εκδοχή, στενόμακρες κολόνες από ασημί ελαστικό ύφασμα ήταν κομμένες με λέιζερ αποδίδοντας ένα μουαρέ κυματοειδές σχεδίασμα. Το συμπληρωματικό στοιχείο της συλλογής της ήταν η αέρινη απόδοση της ιδέας της. Συνένοχοι στο σόου της που πήρε χαρακτήρα περφόρμανς ήταν ένα πενταμελές πρωτοποριακό συγκρότημα μουσικών από τη Δανία. Η απόκοσμη ατμόσφαιρα που δημιούργησαν τα μέλη της ομάδας Between Music ήταν αποτέλεσμα της υποβρύχιας ερμηνείας τους, παίζοντας τα όργανά τους και τραγουδώντας μέσα σε δεξαμενές νερού. Ο ήχος τους, «ένα όμορφο σκοτάδι» κατά τη συναισθηματική Βαν Χέρπεν, άφησε τους θεατές της συλλογής με την εντύπωση ενός ταξιδιού επιστροφής στην αρχέγονη μήτρα.

Πέρα από την ποιητικότητα που προβλήθηκε στη δουλειά της Ολλανδής δημιουργού, η Εβδομάδα Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι βρέθηκε πιο κοντά στα σύνολα πρωινής άνεσης, όπου υπήρξαν ίχνη ανανέωσης στους χρωματικούς τόνους και στη σύνθεση των κομματιών. Ο Πιερπάολο Πιτσιόλι στον Valentino έδειξε την πιο κατατοπιστική συλλογή αυτού του είδους. Η καθαρότητα των προτάσεών του με σύνολα από παντελόνι, μακριά τουνίκ και άνετο πανωφόρι, έφερε ενδείξεις έμπνευσης από την μπαρόκ εκκλησιαστική ζωγραφική του ισπανού μετρ Θουρμπαράν και τα πορτρέτα καρδιναλίων, επισκόπων, καλογραιών και μαρτύρων της πίστης. Οπως ο μανδύας με κουκούλα από κασμίρι που θύμιζε τα πορτρέτα του προσευχόμενου Αγίου Φραγκίσκου. Η απλότητα της γραμμής τους έκρυβε αυτό που προκαλούσε το άγγιγμά τους: την εκτεταμένη προσήλωση σε μια εργασία των χεριών που απαιτεί συγκέντρωση και ακρίβεια. Με αποτέλεσμα ένα ένδυμα που δεν κατέφευγε στην ευκολία λαμπερών εντυπωσιασμών αλλά στη σεμνή απόδοση του ξεχωριστού.

Τελευταία Νέα