Μια χώρα «στο χείλος του γκρεμού». Δεν κατονομάζεται από τον Ντέιβιντ Εντγκαρ. «Είναι μια χώρα βαλκανική, από εκείνες που ξεθεμελιώθηκαν το ’90. Μια πολύτιμη τοιχογραφία βρίσκεται σε έναν παλιό ναό και γίνεται μήλο της Εριδος ανάμεσα στην Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία. Η έφορος Αρχαιοτήτων προσπαθεί να αποδείξει την ανεκτίμητη αξία της εικόνας και να τη συντηρήσει με τα πρωτόγονα μέσα της». Τούτη η χώρα «απλώθηκε» στον Παλαιό Ατμοηλεκτρικό Σταθμό της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο χάρη στην παράσταση «Πεντηκοστή» (φωτογραφία) που ετοίμασαν –στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών –η ομάδα Vice Versa και η Αγγελική Γκιργκινούδη (υπεύθυνη και στο θεατρικό τμήμα του Κολλεγίου Αθηνών). Σε μετάφραση της ταλαντούχας μαθήτριάς της (στο Κολλέγιο) Κυριακής Καζελίδου. Αυτή τη χώρα, αυτή τη διένεξη σάρωσε, όπως μου εξηγεί η σκηνοθέτις, «μια ομάδα από πρόσφυγες, που εισέβαλαν στο ναό κυνηγημένοι από τις Αρχές της χώρας. Στο σημείο αυτό διασκευάσαμε το έργο ώστε να ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Βρήκαμε πρόσφυγες που ζουν στην Αθήνα, 20 ερασιτέχνες ηθοποιούς από 14 χώρες, που οι προσωπικές τους ιστορίες πλούτισαν το έργο». Μπορούν να ανατρέψουν ολοκληρωτικά τα πράγματα οι πρόσφυγες; «Αυτό που μου έμαθε η ομάδα είναι ότι το πρώτο πράγμα για να πετύχεις έναν στόχο, είτε αυτός είναι μια παράσταση είτε μια κατάσταση που πρέπει να αλλάξει, είναι το να γνωρίσεις τον διπλανό σου και να βρεις τρόπο να συνεργαστείς μαζί του, άσχετα αν μοιραζόσαστε τα ίδια πιστεύω είτε όχι».