Η Κατερίνα και η Νεφέλη κάθονται στην αγκαλιά του μπαμπά τους και κάθε λίγο πηγαίνουν μέχρι το παράθυρο να δουν τα ζωάκια στον κήπο. Αρχίζουν να φωνάζουν με ενθουσιασμό όταν βλέπουν ένα ελαφάκι αρκετά κοντά τους. Επιστρέφουν τρέχοντας στις θέσεις τους όμως, όταν η φωνή από την ντουντούκα προστάζει «τα κορίτσια για τη Λυρική να μαζευτούν στην αίθουσα ψυχαγωγίας». Κι αυτό επειδή ανάμεσα στα «κορίτσια για τη Λυρική» είναι και η μητέρα τους. Εδώ και καιρό περίμεναν με αγωνία να την δουν στην παράσταση που συμμετείχε. Χρειάστηκε μάλιστα να μεταφερθούν μέχρι τις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θηβών όπως και οι άλλοι συγγενείς των κρατουμένων ή οι εκπρόσωποι του Τύπου. Αυτό ήταν το κοινό της παράστασης το περασμένο Σάββατο για την οποία δούλεψαν σκληρά από τον Ιανουάριο οι εθελόντριες εκπαιδεύτριες Κατερίνα Σπυροπούλου και Χαρά Κότσαλη αλλά πρωτίστως οι 14 έγκλειστες από διαφορετικά παραρτήματα: από έφηβες έως γυναίκες 73 ετών. Η τέχνη τούς έδειξε ένα δρόμο για να δραπετεύσουν από την γκρίζα ρουτίνα της φυλακής τους. Αυτό το τρίωρο εβδομαδιαίο ραντεβού με τις εκπαιδεύτριες της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ήταν η παιδική χαρά τους, η επαφή όπως θα έλεγαν μετά το τέλος της περφόρμανς, με το φωτεινό κομμάτι της ζωής. Εκείνο που προσπαθούν να φέρνουν πάντα στο μυαλό τους για να αντέχουν τη δοκιμασία της ποινής που εκτίουν –για ληστείες, ναρκωτικά, οικονομικά εγκλήματα, σεξουαλικά πάθη.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΩΗΣ. Λίγο αργότερα ξεκινά το ραντεβού που περίμεναν η μητέρα με την κόρη καθώς βρίσκονται σε διαφορετικά παραρτήματα. Δίκην εισαγωγής, η Ντίνα παρουσιάζει τον εαυτό της και τις συγκρατούμενές της. «Βαλεντίνα: Η μαμά της κακομαθημένης Κλαούντιας δίνει συμβουλές κάθε λεπτό όλο το εικοσιτετράωρο από τις πιο σοβαρές ώς τις πιο αστείες, επιβλητική και πεισματάρα μάνα. Κλαούντια: Ψηλή μελαχρινή, κακομαθημένη κόρη, τραγουδά καταπληκτικά και εκφράζεται έντονα, τα ξέρει όλα, μιλά σαν να έχει ζήσει ήδη δυο ζωές, νιάτα και ενθουσιασμός. Κατερίνα: Εντυπωσιακή κι εκρηκτική γυναίκα, πολυτάλαντη κομψή και με αισθητική, οργανωτική κι επίμονη μπορεί να καταφέρει σχεδόν τα πάντα. Πάντα γελά, κλαίει μόνο πάνω από ένα ακριβό ζευγάρι Louboutin που δεν μπόρεσε ν αγοράσει. Ντίνα: Κύκνος κόκκινος, λίγο πλουμιστός, τσουπωτός σίγουρα καθιστός. Εκρηκτική και ατρόμητη, μιλά πολύ, μιλά καλά, γράφει πολύ, γράφει καλά, αλλά το κυριότερο, ό,τι και αν της ζητήσεις μπορεί να το καταφέρει».

Ο αυτοσαρκασμός ήταν το βασικό στοιχείο αυτής παράστασης αφού όπως τόνιζαν λίγο αργότερα οι δύο εκπαιδεύτριες «είναι απολύτως λογικό να βγει προς τα έξω αυτό. Από την πρώτη στιγμή έγινε ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για μια παράσταση φιλανθρωπίας. Για μας όπως και για εκείνες ήταν ένα παράθυρο διαλόγου». Αυτή η ανάγκη επικοινωνίας έβγαινε σε κάθε κίνησή τους, είτε χορογραφημένη είτε αυτοσχεδιαστική. Με όποιο μέσο και ευκολία διέθετε η καθεμιά, ξεδίπλωνε την επιθυμία της να διατυπώσει εκείνο που επανέλαβαν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες που είχαμε μαζί τους: «Δεν είμαστε για πέταμα. Εχουμε ακόμη να δώσουμε και διεκδικούμε άλλη μια ευκαιρία στη ζωή μας».

Η Ταξιαρχούλα, σύμφωνα με την περιγραφή στην αρχή της παράστασης από τη συγκρατούμενή της, «περηφανεύεται για την υπομονή της, προφανώς εννοεί την υπομονή που κάνουν οι άλλοι μαζί της, ασυγκράτητη και τσαχπίνα, κριτική κι επικριτική αλλά καλή και αληθινή φίλη». Οταν τη ρωτήσαμε αν συμφωνεί, γέλασε δυνατά. «Εκείνες ξέρουν καλύτερα. Εγώ μπορώ να πω ότι είμαι από τη Μυτιλήνη, έχω τρία παιδιά, βεβαιότητα και πίστη ότι η στιγμή που θα γυρίσω σελίδα δεν θα αργήσει. Εδώ μέσα έμαθα την αξία της ζωής, την αξία που έχουν τα παιδιά μου. Δεν είναι όλα ρόδινα. Οι μέρες περνούν αργά. Δουλεύω στη βιβλιοθήκη και περιμένω τη στιγμή που θα πάρω άδεια για να βρεθώ κοντά στα παιδιά μου. Τίποτε άλλο δεν σκέφτομαι».

ΠΡΟΣΕΧΩΣ «ΤΡΙΚΥΜΙΑ». Αυτό το Εργαστήρι Χορού από την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θηβών πραγματοποιήθηκε με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης/Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν η παράσταση των κρατουμένων να ανέβει και στην Εναλλακτική Σκηνή στο Κέντρο Πολιτισμού Στ. Νιάρχος. Ομως το αίτημα απορρίφθηκε αφού παίχτηκε ένα πινγκ-πονγκ ανάμεσα στην Εισαγγελία και την Αστυνομία. Η εκπαιδεύτριες του εργαστηρίου Κατερίνα Σπυροπούλου και Χαρά Κότσαλη εξηγούν: «Η ΕΛ.ΑΣ. διαθέτει χιλιάδες αστυνομικούς για να φρουρούν τα γήπεδα από τους χούλιγκαν, για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά δεν μπορεί να μεταφέρει 14 γυναίκες για λίγες ώρες από τις φυλακές της Θήβας στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Πρόκειται για τραγέλαφο αν όχι για βαρβαρότητα».

Η επόμενη δράση της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής είναι η παράσταση «Τρικυμία» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από το Εθνικό Θέατρο με τους κρατούμενους των ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού. Η μουσική για την παράσταση είναι γραμμένη από τους συμμετέχοντας του εργαστηρίου που πραγματοποιείται στις φυλακές Κορυδαλλού.

Τελευταία Νέα