Ανοιξη

«J’ai toujours préferé un bouton plein de promesses à l’ épanouissement de la fleur». (Προτιμούσα πάντα ένα μπουμπούκι γεμάτο υποσχέσεις από την εκκόλαψη του λουλουδιού). Η αινιγματική αυτή φράση του γάλλου νομπελίστα συγγραφέα Αντρέ Ζιντ επιδέχεται πολλές ερμηνείες: η πιο κοινή θα ήταν να παρθεί κατά γράμμα. Οτι δηλαδή το «μπουμπούκι» ως μη ακόμα ανθισμένο εμπεριέχει την υπόσχεση του λουλουδιού χωρίς τον κίνδυνο μιας «καισαρικής» ή «τερατογένεσης». Ωστόσο, κρίνοντας από το σύνολο του έργου του, με τη φράση αυτή μάλλον δηλώνει την προτίμησή του στην εφηβεία του ανθρώπου παρά στην ενηλικίωσή του (εκκόλαψη). Κι έτσι αντί να τινάξει «την ανθισμένη αμυγδαλιά» αυτός την θωπεύει «με τα χεράκια του». Τότε ακόμα ο άλλος νομπελίστας ποιητής, ο Αγγλο-Αμερικανός T.S. Eliott, δεν μας είχε τρομάξει με τον στίχο του: «April is the cruellest month» (O Απρίλης είναι ο πιο σκληρός μήνας) – «Πασχαλιές μέσα απ’ τη νεκρή γη» στη μελοποιημένη εκδοχή από τον Μάνο Χατζιδάκι. Κι όπως φέτος η Ανάσταση του Κυρίου πέφτει στο πρώτο λεπτό της Πρωτομαγιάς ας ευχηθούμε πως αφήνοντας πίσω μας τον «σκληρό» Απρίλη θα ανάψουμε το κεράκι για τη δική μας Ανάσταση.

Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μια λέξη από την επικαιρότητα.