Δεν υπάρχει δρομέας που, είτε έχει ως επιδίωξη τη βελτίωση του ρεκόρ του σε έναν αγώνα 5 χλμ. είτε τη συμμετοχή σε έναν Μαραθώνιο, να μην περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του κάποια μεγάλα, συνεχόμενα τρεξίματα, τα γνωστότερα με τον αγγλικό όρο long runs.

Ενας από τους λόγους για τους οποίους τέτοιου είδους προπονήσεις χρησιμοποιούνται όχι μόνο από δρομείς αλλά και από αθλητές πολλών ακόμη αθλημάτων είναι ότι πέρα από τα ψυχικά οφέλη (βελτίωση της αυτοπεποίθησης, αύξηση της ανοχής στις κακουχίες ενός επίπονου αγώνα κ.λπ.) επιφέρουν και πολλές φυσιολογικές προσαρμογές στον οργανισμό.

Ας δούμε κάποιες από αυτές τις προσαρμογές:

•Δυναμώνει η καρδιά και αυξάνεται ο όγκος παλμού. Η καρδιά δηλαδή στέλνει περισσότερο αίμα (και άρα οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά) στους εργαζόμενους μυς, με κάθε συστολή.

•Αυξάνεται ο αριθμός των τριχοειδών αγγείων, βελτιώνοντας την αιμάτωση των μυών.

•Αυξάνεται η συγκέντρωση μυοσφαιρίνης, της πρωτεΐνης εκείνης του μυϊκού κυττάρου που είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά του οξυγόνου σε αυτό.

•Αυξάνεται ο αριθμός και το μέγεθος των μιτοχονδρίων. Τα μιτοχόνδρια λειτουργούν σαν γεννήτριες, βοηθώντας τον αερόβιο μεταβολισμό.

•Δυναμώνουν οι μύες των ποδιών, οι τένοντες και τα οστά, κάνοντας τον αθλητή πιο ανθεκτικό στις καταπονήσεις.

•Αυξάνεται η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, του βασικού αυτού δείκτη της αερόβιας ικανότητας ενός αθλητή.

•Αυξάνονται τα αποθέματα γλυκογόνου του οργανισμού, καθώς και η ικανότητα καύσης λίπους ως πηγής ενέργειας.

Από τα παραπάνω, φαίνεται αρκετά καθαρά η αξία των long runs για έναν αθλητή. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι όποιες προσαρμογές στον οργανισμό κτίζονται προοδευτικά και με συνετή προπόνηση, σύμφωνα με τις ικανότητές μας τη συγκεκριμένη περίοδο. Μεγάλα τρεξίματα λοιπόν, αλλά με μέτρο και πρόγραμμα!

Ο Γιάννης Βλάχος είναι γυμναστής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και μαραθωνοδρόμος