Ας σταθούμε σε εκείνο το «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Είναι η ευρωπαϊκή κοινωνία γυναίκα με… μούσι; Ή μήπως η νίκη της ντραγκ κουίν Κοντσίτα Βουρστ στη Γιουροβίζιον και οι ψήφοι «εμπιστοσύνης» που πήρε από τις κατά τεκμήριο ή κατ’ επίφαση λιγότερο συντηρητικές χώρες σημαίνει ότι κόντρα στον συντηρητισμό, που σηκώνει κεφάλι, απαντούμε εν χορώ υπέρ του διαφορετικού και κατά της προκατάληψης; Και πώς θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι είναι τελικά η Κοντσίτα; Και τι παίχτηκε πίσω από τη νίκη της στην Κοπεγχάγη;

Αυτό το ανήσυχο πετάρισμα των καγκελωτών βλεφαρίδων της «ντραγκ κουίν με το μούσι» Κοντσίτα Βουρστ ή της «βασίλισσας της Αυστρίας», όπως την αποκάλεσε ο εκπρόσωπος της ελβετικής τηλεόρασης, σήμαινε κάποια εκατομμύρια ευρώ το δευτερόλεπτο. Και όσο τα αποτελέσματα στον μεγάλο τελικό της Γιουροβίζιον φάνταζαν αμφίρροπα, με πρώτες τις «συντηρητικές» χώρες να ψηφίζουν Αρμενία ή Ολλανδία και Σουηδία, γυρίζοντας την πλάτη στη χαμηλοβλεπούσα και πάντα συγκινημένη μπροστά στο φακό Κοντσίτα, τόσο ανέβαιναν τα στοιχήματα.

Η «ΡΟΥΛΕΤΑ». Επί χρόνια παρατηρητές του ποπ διαγωνισμού τραγουδιού και του παρασκηνίου του εκτίμησαν ότι φέτος στο τραπέζι του τζόγου έπεσαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (αλλά και πετροδόλαρα του Αζερμπαϊτζάν ή στερλίνες) έως και δισεκατομμύριο. Ενδεικτικό είναι ότι στον δεύτερο ημιτελικό την Πέμπτη, όταν οι διοργανωτές (επί τούτου;) κράτησαν την πρόκριση της αυστριακής συμμετοχής με το «Rise Like A Phoenix» (αναγεννήσου από τις στάχτες σου σαν φοίνικας – σε αυτό που θα ήθελες να είσαι, όπως τραγουδούσε η πολύφερνη και πολυσυζητημένη καλλίφωνη ντραγκ κουίν, που ακούει και στο όνομα Τομ Νόιβιρθ), ενώ η Κοντσίτα ανησυχούσε τόσο… θεατρικά στον φακό, που της χάρισε – κατά παράβαση κανόνων της διοργανώτριας EBU – κάπου 30 δευτερόλεπτα περισσότερα πλάνα «στημένης» αγωνίας, εκτιμάται ότι παίχτηκαν κάπου 30 εκατ. ευρώ. Ενα εκατ. ευρώ το δευτερόλεπτο!

Αυτό όμως είναι η Γιουροβίζιον. Ταμπλό βιβάν στο οποίο παίζονται πρώτα οικονομικά, έπειτα πολιτικά παιχνίδια, έχθρες και συμμαχίες και στη συνέχεια ένα θέατρο πρόκλησης εντυπώσεων, παρά μουσικό. Η συζήτηση για την Κοντσίτα δεν ανέβασε μόνο κατά σχεδόν 2.000.000 χτυπήματα τις θεάσεις του βιντεοκλίπ της στο YouTube μέσα σε μόλις μία ημέρα. Προκάλεσε και διαδηλώσεις ακραίων αντιομοφυλοφιλικών οργανώσεων στη Ρωσία – όπου ισχύει ο νέος ομοφοβικός νόμος που έχει βρει αντίθετη τη διεθνή κοινότητα – και στη «φίλη» της Λευκορωσία, που (τι παράξενο!) βρέθηκε στον τελικό και αντάλλαξε αβρότητες και μπόλικους βαθμούς με τη Ρωσία. Αντιδράσεις είχαμε και στην Αρμενία, που τελικά έδωσε λίγους πόντους στην Κοντσίτα, αλλά είχε να φοβάται διότι στον διαγωνισμό είχε στείλει το μεγάλο φαβορί των στοιχημάτων Αράμ Mp3 – ο οποίος κατέληξε τέταρτος και καταϊδρωμένος (με 116 βαθμούς λιγότερους από τη «βασίλισσα της Αυστρίας»), όσο και αν η πρόκρισή του στην αρχή της τελικής ψηφοφορίας έφερε στους μπουκμέικερ δουλειές με φούντες.

Ο ΑΠΟΗΧΟΣ. Το «μήνυμα ανοχής για μια Ευρώπη προοδευτική και όχι συντηρητική» – όπως χαρακτήρισε τη νίκη της Κοντσίτα ο Χάιντς Φίσερ του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Αυστρίας στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» -, μια «νίκη διαφορετική που θα πρέπει να εκτιμηθεί δεόντως» κατά την ισπανική «Ελ Παΐς», έδωσε λαβή για αντιδράσεις για το μούσι κάτω από τις καγκελωτές βλεφαρίδες της. Και όσο φούντωναν τόσο εντεινόταν και η αντίδραση στην αντίδραση στην πιο φίλα προσκείμενη στη διαφορετικότητα – ειδικά σε επίπεδο σεξουαλικών επιλογών – Γιουροβίζιον και στο κόρπους των ανά την Ευρώπη (και λίγο στην Ασία, παρότι ευρωπαϊκός διαγωνισμός!) φαν της.

Η αίθουσα Halerne της Κοπεγχάγης, παλιό ναυπηγείο, άκουσε τους 11.000 θεατές να βοούν «Αυστρία, Αυστρία», όχι μόνο στον ημιτελικό αλλά και στον τελικό, να αποθεώνουν την Κοντσίτα Βουρστ, που όπως σχολίασε και στη μετάδοση της ΝΕΡΙΤ ο Γιώργος Καπουτζίδης ήταν «ευφυής και τριχοφυής», την ώρα που οι μετοχές της αναδεικνύονταν σε μπλου τσιπ λίγο πριν από το τέλος της ψηφοφορίας. Οταν αναδείχθηκε αδιαμφισβήτητη νικήτρια, καθώς πλέον το αποτέλεσμα δεν μπορούσε να ανατραπεί από όσα «ντουζ πουάν» (δωδεκάρια) και να έπαιρναν οι μέχρι τότε αντίπαλοί της, Ολλανδία και Σουηδία. Νίκη που αφορούσε και την αυστριακή τηλεόραση, ORF, η οποία ανέθεσε απευθείας την εκπροσώπηση στον 25χρονο Τόμας – Κοντσίτα, που είχε επιχειρήσει και πέρυσι επιχειρήσει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με το τραγούδι «That’s What I am», αλλά έμεινε στη δεύτερη θέση στον προκριματικό της Βιέννης.

Ο «ΧΑΡΤΗΣ». Ηταν η γιουροβιζιονική χρονιά που κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει. Με χώρες των Βαλκανίων (Βουλγαρία, Κροατία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη) εκτός διαγωνισμού, λόγω της οικονομικής κρίσης, όπως και την Κύπρο που δεν φίλεψε φέτος με το πατροπαράδοτο «ντουζ πουάν» την ελληνική συμμετοχή και την άφησε να βουρλίζεται στην εικοστή – σχεδόν ντροπιαστική – θέση, και την Τουρκία διαμαρτυρόμενη για τις εθνικές επιτροπές που διαμορφώνουν όχι με μεγάλη διαφάνεια το 50% της βαθμολογίας, το τοπίο ήταν… επικίνδυνο. Το μπλοκ των Βαλκανίων αποδυναμωμένο, ο ενωμένος Βορράς σύσσωμος στον τελικό, το ανατολικό μπλοκ διαιρεμένο, ε, τα πράγματα ήταν το λιγότερο μη προβλέψιμα. Η μεγάλη χαρά των μπουκμέικερ αυτό. Που όμως ώρες πριν από τον τελικό «έπαιζαν» κανονικά την τετράδα της κορυφής στα προγνωστικά: Ολλανδία, Αυστρία, Αρμενία, Σουηδία. Πληροφορίες ότι κάποιες εθνικές επιτροπές διέρρευσαν την πρόθεσή τους στους μετρ του γιουροβιζιονικού τζόγου δεν διασταυρώθηκαν, αλλά οι ανά την Ευρώπη γιούροφαν οργίασαν διαδικτυακά πάνω σε αυτό τον καμβά.

Οι ίδιοι, ειδικά μέσα στην Halerne της Κοπεγχάγης, ανάμεσα σε σημαιάκια και εκκεντρικά τατουάζ και μακιγιάζ, ήξεραν πώς ακριβώς να χειριστούν και όσες χώρες έδειξαν ενώπιον 180 εκατ. τηλεθεατών (μέχρι την Αυστραλία και τη φαν του ευρωπαϊκού ποπ διαγωνισμού Ιαπωνία) απέχθεια στο αμφίφυλο πρόσωπο της Κοντσίτα. Η οποία, κατά τη γνώμη τους, είχε και το καλύτερο τραγούδι (ένα επιτυχημένο συμπίλημα μελωδιών από ταινίες του Τζέιμς Μποντ) και την καλύτερη φωνή και απαστράπτουσα παρουσία. Εξού και την αποθέωναν βροντερά σε κάθε ευκαιρία, την ώρα που εκείνη έπαιζε το παιχνίδι της έκπληξης, της συγκίνησης, της συστολής και της ταπεινόφρονος ευγνωμοσύνης με… διθυραμβικές κριτικές.

ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ. Την ώρα που οι διοργανωτές της φετινής Γιουροβίζιον είχαν αρχίσει να φοβούνται τα χειρότερα και είχαν ζητήσει μεγαλύτερη αστυνόμευση της αίθουσας, όταν καμιά τριανταριά μέλη φασιστικών οργανώσεων – που για πρώτη φορά κατάφεραν να κλείσουν για διαδήλωση την Πλατεία Κοινοβουλίου, διαμαρτυρόμενοι για τζαμί που ετοιμάζεται στην καρδιά της Κοπεγχάγης – ήρθαν αντιμέτωποι με περίπου 300 μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων. Με τα ντόπια ΜΑΤ να ρίχνουν και μερικά μπερντάκια, ειδικά την ώρα που οι πρώτοι έβαλαν – εκτός προγράμματος; – στο μενού της διαμαρτυρίας τους και τους ομοφυλόφιλους και την Κοντσίτα Βουρστ.

Η ανώμαλη προσγείωση της Ελλάδας

Με τραμπολίνα, ιαχές και φαντασιώσεις… χωριό δεν γίνεται. Η πλαστή εικόνα που μετέδιδαν κάποια ελληνικά μπλογκ γιούροφαν και αναπαρήγαν οι παρουσιαστές του τελικού Μαρία Κοζάκου και Γιώργος Καπουτζίδης μετά μανίας δεν κάλυψε το τεράστιο έλλειμμα της φετινής ελληνικής συμμετοχής με τον δήθεν προτρεπτικό – πανευρωπαϊκώς – τίτλο «Rise Up!» (Σηκώσου; Ξεσηκώσου; – ποιος ξέρει;).

Το αποτέλεσμα ήταν η 20ή θέση – σχεδόν η χειρότερη αναλογικά στην 40χρονη ιστορία των ελληνικών συμμετοχών.