Εις το όνομα της Αγάπης και της Ανθρωπιάς που (ελπίζουμε ότι) διαφεντεύουν τις γιορτινές τούτες ημέρες, ας σκύψουμε ευλαβικά πάνω σε ένα κείμενο που είχε την τιμή να δημοσιεύσει, με τη βροντερή υπογραφή της Καλής Γκέλμπεση-Γκιούνη, ο «Ριζοσπάστης» τον Φεβρουάριο του 2005. Η μυθιστορία «Η ζητιάνα» απηχεί το πνεύμα των ημερών:

«Σάρκα απ’ τη σάρκα του λαού η Ρηνιώ, ευλογημένο γέννημα της μήτρας της φτωχολογιάς, σαν πάτησε γερά στης νιότης τα ποδάρια οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Στα δυο χρόνια πάνω έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Ερωτας γαρ όμως μέσα σ’ όλα τ’ άλλα μικροπαντρεύτηκε. Δυο αγγελούδια οι καρποί του επιπόλαιου γάμου της κι όταν ταχιά χώρισε τα παιδιά μείνανε στην απόλυτη ευθύνη της, ηθικά και οικονομικά.

Πάμφτωχη η Ρηνιώ, ανέβαινε ασταμάτητα το Γολγοθά της φτώχειας και της βιοπάλης (…). Οχι, αυτή η γυναίκα, η ζητιάνα, δε χρειάζεται βοήθεια. Βιολογικό καθαρισμό εγκεφάλου, που λέει ο λόγος, χρειάζεται, για να συνέλθει (…)

Η Ρηνιώ άνοιξε το φάκελο. Βρήκε μέσα 250 ευρώ κι ένα διπλωμένο λευκό χαρτί. «Συγνώμη συντρόφισσα».

Ενας κόμπος βαθιάς συγκίνησης κι ασύγκριτου δέους της φράζει το λαιμό και λύνεται μέσα από ένα λυγμό χαράς κι αισιοδοξίας. Τα παιδιά της κουρνιάζουν μες στο βλέμμα της γεμάτα απορία. «Τι συμβαίνει μανούλα»; Τα σφίγγει τρυφερά στην αγκάλη της και τους εξηγεί. «Σε λίγο παιδιά μου ξεκινά το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Αυτό συμβαίνει!».

Φοίβη