Αναζήτηση
Ηταν μια διαδήλωση διαφορετική. Με πορεία και πλακάτ, βέβαια, αλλά με στίχους ποιητών αντί για γραμμένα συνθήματα, με απαγγελίες ποιημάτων αντί για πολιτικούς λόγους. Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, γαρ. Οταν η «οδοιπορία» των ποιητών έφτασε στην Ομήρου, ο ποιητής Δημήτρης Καλοκύρης, με μια ντουντούκα, άρχισε να απαγγέλλει Οδύσσεια, το αρχαίο κείμενο, από στήθους. Ενα μέρος τουλάχιστον – κατόπιν συνέχισε να διαβάζει από μετάφραση.
Είχαν προηγηθεί και άλλοι σταθμοί: στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Πανεπιστήμιο, την Ακαδημία. Πάλι με ντουντούκες και με απαγγελία σύγχρονης ελληνικής ποίησης – Καβάφη (από τον Γιώργο Χουλιάρα), Ελύτη (από τον Γιάννη Ευθυμιάδη), Σεφέρη (από τον Αναστάση Βιστωνίτη).
Η πομπή είχε ξεκινήσει από την Σταδίου, με προσυγκέντρωση έξω από τον Ιανό. Ο ιδιοκτήτης του Νίκος Καρατζάς υπολογίζει τους «διαδηλωτές» γύρω στους 1.500. Ανθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών – από τη Ρέα Γαλανάκη, τον Αλέξη Ζήρα, τον Ντίνο Σιώτη, τον Γιώργο Χουλιάρα μέχρι τη Μαρίζα Κωχ και τον Ανταίο Χρυσοστομίδη – αλλά και πολλοί νέοι, μεταξύ άλλων και σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, με δικά τους πλακάτ και δικά τους δρώμενα. Μαζί με δεκάδες φορείς και ανθρώπους του πολιτισμού από τον χώρο των εκδόσεων, του θεάτρου και άλλων.
«Είμαστε αγανακτισμένοι ποιητές» λέει ο Ντίνος Σιώτης, ιδρυτής του «Κύκλου». «Διαδηλώνουμε κατά της κατηφόρας, υπέρ του πολιτισμού, για να μη γίνει η Ελλάδα η «Ερημη χώρα» του Ελιοτ».
Το «Παγκόσμιο Κίνημα Ποίησης» έστειλε θερμό μήνυμα συμπαράστασης στον «δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό» ενώ δεν έλειψαν και τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια. Ενδιαφέρθηκαν δε μέσα ενημέρωσης όπως το BBC, οι εφημερίδες «Guardian», «Reppublica», τα πρακτορεία Assosiated Press και Reuters.
«Τους άρεσε ο συνδυασμός σοβαρότητας και χιούμορ» λέει στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος Χουλιάρας. Μπάντα κρουστών έδινε ρυθμό και ένταση ενώ υπήρχαν και ξυλοπόδαροι που δοκίμαζαν παρακινδυνευμένες χορευτικές φιγούρες.
Τις εντυπώσεις, βέβαια, κέρδισαν τα πρωτότυπα πλακάτ: «Τα όνειρα μας κρατάνε ξύπνιους», «Ποίηση στην εποχή της εκποίησης». Υπήρχαν, βέβαια, και «επώνυμοι» στίχοι: «Κάνε άλμα πιο γρήγορα από τη φθορά» (Οδυσσέας Ελύτης), «Δυστυχισμένε μου λαέ και αγαπημένε/ Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε» (Διονύσιος Σολωμός), «Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου» (Μανόλης Αναγνωστάκης). Αλλο πλακάτ, με στίχους του Νίκου Εγγονόπουλου, το κρατούσε ο ίδιος ο γιος του ποιητή Παναγιώτης.
Στο σιντριβάνι της Πλατείας Συντάγματος, όπου κατέληξε η πορεία, ανακηρύχθηκε η ίδρυση του «Αόρατου μνημείου του άγνωστου ποιητή». Αυτή η ειρηνική διαμαρτυρία, πάντως, η πρώτη που οργανώνουν ποιητές, δεν ήταν καθόλου αόρατη χθες στο Κέντρο της Αθήνας.
