Αναζήτηση
Η Ειρήνη Καράγιαννη, λίγο μετά την πρωταγωνιστική εμφάνισή της στην Όπερα της Ρώμης και στον «Ριγκολέτο» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αποκαλύπτει αλήθειες και ψέματα για τον κόσμο της όπερας
Η Ειρήνη Καράγιαννη δεν ήταν από τα παιδιά που από μικρή ήθελε να γίνει σοπράνο σαν τη Μαρία Κάλλας. Ούτε καν σκεφτόταν να ασχοληθεί με την όπερα. Άλλωστε ακόμη και στο σχολείο δεν της επέτρεπαν να συμμετέχει στις χορωδίες επειδή η φωνή της ήταν πολύ βροντερή. Αν και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία, οι επιδόσεις στο ωδείο την έκαναν να πιστέψει πως θα μπορούσε να τα καταφέρει στην όπερα. Μετά τις υποτροφίες της στη Ρώμη και στο Λονδίνο άρχισε να κερδίζει τον ένα μετά τον άλλο τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σημαντικές όπερες της Ευρώπης. Πριν από λίγες μέρες ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις της στην Όπερα της Ρώμης, όπου πρωταγωνίστησε ως Οκτάβιαν στον «Ιππότη με το Ρόδο» του Ρίχαρντ Στράους, ενώ εμφανίζεται ήδη ως Μανταλένα και στην όπερα «Ριγκολέτο», στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Πώς δέχονται σήμερα μία Ελληνίδα τραγουδίστρια της όπερας στην Ιταλία;
Καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν. Ίσως και γιατί τώρα πια έχουν αποδεχθεί όλοι πλήρως τον μύθο της Μαρίας Κάλλας και έτσι βλέπουν ευνοϊκότερα τους Έλληνες. Όμως έχουμε, ούτως ή άλλως, παράδοση στις καλές φωνές, παρ΄ ότι δεν έχουμε παράδοση ως χώρα στην όπερα.
Τ ι πιστεύετε ότι μας λείπει;
Υστερούμε σε επίπεδο σπουδών. Δεν υπάρχει υποδομή. Επίσης χρειαζόμαστε περισσότερες παραγωγές όχι μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην επαρχία.
Υ πάρχουν ντίβες σήμερα;
Αν θέλεις να κάνεις την ντίβα θα πρέπει να τσακώνεσαι κάθε τρία λεπτά. Άλλωστε μετά την Κάλλας το σύστημα τις έπαψε. Πλέον ντίβες είναι περισσότερο οι μαέστροι και οι σκηνοθέτες , παρά οι ερμηνευτές.
Η τεχνική ή η προσωπικότητα σε κάνει να ξεχωρίζεις;
Είναι συνδυασμός και των δύο, χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις. Η Κάλλας για παράδειγμα ήταν ένα φαινόμενο. Κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ το μυστήριό της. Όσοι τη γνώριζαν λένε ότι ήταν ο πιο απλός άνθρωπος του κόσμου. Πάνω στη σκηνή όμως μεταμορφωνόταν. Ζούσε δύο ζωές; Από τη μία είχε ένταση και πάθος και από την άλλη είχε μυαλό σαν κομπιούτερ. Τη μια στιγμή μιλούσε μαζί σου για τα πλέον καθημερινά πράγματα και την άλλη τραγουδούσε σαν να ήταν η τελευταία της φορά.
Τι προσέχετε ερμηνεύοντας έναν ρόλο;
Να μπαίνω εγώ στις ζωές των ρόλων και όχι οι ρόλοι στη δική μου ζωή. Αισθάνεστε μοναξιά όταν τραγουδάτε στο εξωτερικό;
Στην αρχή δεν ήξερα τι μου γινόταν. Αλλά θεωρούσα ότι ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. Ή ταν ή επί τας; Μπορεί να μη γνώριζα πάντα τι ήταν αυτό που κυνηγούσα και να ταξίδευα μόνη κάθε δυο μέρες, ωστόσο έπρεπε πάντα να ανανεώνομαι και να ανεβάζω συνεχώς τον πήχυ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Για παράδειγμα, θυμάμαι τότε που μόλις είχα γεννήσει την κόρη μου και σε δεκαπέντε μέρες εμφανιζόμουν στη Σκάλα του Μιλάνου και όλα έπρεπε να είναι στην εντέλεια. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση να τα καταφέρεις. Και αυτό το αισθανόμουν από τον πρώτο μου ρόλο, ως Ηλέκτρα, στον «Πυλάδη» του Γιώργου Κουρουπού, στο Μέγαρο Μουσικής, το 1992.
ΙΝFΟ
«Ριγκολέττο» του Βέρντι στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε σκηνοθεσία Νίκου Πετρόπουλου, μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού στις 30 Δεκεμβρίου και 3, 6 Ιανουαρίου, στο θέατρο «Ολύμπια» (Ακαδημίας). Εισιτήρια: 78, 68, 58, 48, 38, 28, 20 ευρώ, φοιτητικό 15 ευρώ.
«Πόρνες που δηλώνουν καλλιτέχνες»
Σε λυρικά θέατρα, όπως η Σκάλα του Μιλάνου, συγχωρούν λάθη;
Σε περιμένουν στη γωνία έτοιμοι να σφυρίξουν.
Μπορεί την ώρα της παράστασης να σου πούνε οι υπεύθυνοι του θεάτρου «μην έρθετε εδώ ξανά».
Είναι το πιο παθιασμένο κοινό. Ζουν για την όπερα. Όπως εμείς νιώθουμε πως είναι κληρονομιά μας το θέατρο ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το ίδιο αισθάνονται και εκείνοι για την όπερα.
Υ ποχωρήσεις κάνετε στη δουλειά σας; Προτιμώ να είμαι ο εαυτός μου. Αν αρχίσεις και κάνεις υποχωρήσεις χάνεις τον στόχο σου. Από ένα σημείο και μετά δεν ξέρεις αν κάνεις τέχνη ή κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαίο που οι μισές πόρνες και οι μισοί πόρνοι στην Ελλάδα δηλώνουν καλλιτέχνες. Ένας ολόκληρος κόσμος ζει από διάφορες παροχές και ο καθένας πλασάρεται όπως θέλει.
