H σχέση μου μαζί της είναι σχέση αγάπης, δεν έχει να κάνει με τις εικόνες που

ξετυλίγονται καθημερινά γύρω μας και που παραμένουν σταθερές ή μεταβάλλονται

ραγδαία. Δεν κλονίζεται η σχέση μου από εικόνες που θα μπορούσαν να

χαρακτηριστούν άθλιες και που πληγώνουν ενίοτε θανάσιμα ούτε και επηρεάζεται

από εικόνες που ορισμένοι χαρακτηρίζουν «ευρωπαϊκές». Χαίρομαι ειλικρινά με

όσα έγιναν πρόσφατα σ’ αυτή την πόλη, με την ασφαλτόστρωση των δρόμων, με τα

πολύχρωμα πεζοδρόμια, με την Αττική Οδό, με το μετρό και το τραμ, με τον

προαστιακό, με τους νέους σταθμούς του ηλεκτρικού, με το στέγαστρο και τη

γέφυρα Καλατράβα, με τις μεγαλειώδεις σήραγγες της Κακιάς Σκάλας, με την

πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με τις ενοποιήσεις των αρχαιολογικών

χώρων, με τις διαμορφώσεις στο Μοναστηράκι και το Θησείο, με την ανακαίνιση

των προσόψεων, με τα ανανεωμένα μουσεία και τις υπερσύγχρονες εκθέσεις τους.

Κυκλοφορώ και ταξιδεύω με μεγάλες ταχύτητες και άνεση. Χαζεύω τους χλοοτάπητες

τους στρωμένους εν μιά νυκτί, τις ελιές στην τσιμεντένια πλατεία, θαυμάζω τους

μεταλλικούς πίνακες στον σταθμό των Πετραλώνων, τα επίτοιχα μωσαϊκά και τα

κιγκλιδώματα-έργα τέχνης στον σταθμό του Άγιου Ελευθέριου. Όταν περνάω με το

μετρό από το Μεταξουργείο ή τον σταθμό Λαρίσης σπεύδω να ρίξω μια – έστω

φευγαλέα – ματιά στα επίχρυσα αγγελάκια του Φασιανού ή τα κόκκινα

εξανθρωπισμένα καθίσματα του Γαΐτη. Απολαμβάνω τον θριαμβευτικό χαιρετισμό της

Μελίνας στη γιγαντοαφίσα του σταθμού της Ακρόπολης και θλίβομαι με τα γύψινα

αντίγραφα της φειδιακής ζωφόρου του Παρθενώνα και των αετωματικών γλυπτών στον

ίδιο σταθμό.

Δυσκολεύομαι πάντως να ερμηνεύσω λογικά τη σχέση μου με την Αθήνα.

Είναι οπωσδήποτε οι μεγάλες αντιθέσεις που συμβιώνουν σ’ αυτή την πόλη, είναι

το μπλέξιμο της Δύσης με την Ανατολή. Είναι το αρχαίο και το βυζαντινό

παρελθόν που δένεται άρρηκτα με το παρόν, το καθαρό και το βρώμικο, το

απρόσωπο γερμανικό αεροδρόμιο με την ειδυλλιακή Βραυρώνα, τα σοκάκια στην

Πλάκα και οι υπερσύγχρονες λεωφόροι, είναι το Πέραμα, το Μενίδι και το

Κολωνάκι, είναι οι οικονομικοί μετανάστες από τη μια μεριά

Αλβανοί-Πακιστανοί-Κινέζοι-Ρωσοπόντιοι, Ρουμάνες, Ουκρανέζες και από την άλλη

οι αξιοπρεπείς αστοί, οι υπάλληλοι, οι καθηγητές, οι πολιτικοί, οι

καλοβαλμένες κυρίες, οι εργολάβοι…

Τελευταία Νέα