Αναζήτηση
|
|
Έχουμε φτάσει μια ανάσα από τη μεγάλη γιορτή των Ολυμπιακών Αγώνων. Μια γιορτή
μέσω της οποίας ευελπιστούμε πάνω απ’ όλα να κερδίσουμε ό,τι έχει αμφισβητηθεί
περισσότερο. Τον σεβασμό του υπόλοιπου κόσμου και τον αυτοσεβασμό στο
εσωτερικό της χώρας μας.
Σεβασμό για την προσπάθεια, για το όποιο αξιοπρεπές αποτέλεσμα, σεβασμό
και αυτοσεβασμό για το επίπεδο της καθημερινότητάς μας. Κάνουμε ό,τι μπορούμε
για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη.
Όμως, προσπαθούμε ειλικρινά να την κερδίσουμε; Μήπως προσπαθούμε να κλέψουμε
τις εντυπώσεις; Εθελοτυφλώντας και μη δείχνοντας στους επισκέπτες την
πραγματικότητα;
Εμείς σεβόμαστε, έστω και στο ελάχιστο, αυτούς που είναι αδύναμοι να
διεκδικήσουν;
Μια ματιά στην πόλη θα δώσει πολλές αρνητικές απαντήσεις στο ερώτημα.
Σεβόμαστε μήπως τους εργαζόμενους μετανάστες, αυτούς τους ίδιους που έφεραν
(με τεράστιο φόρο αίματος) εις πέρας τα τεράστια Ολυμπιακά έργα;
Όταν χρωματίζουμε τις προσόψεις των άθλιων πολυκατοικιών που διαμένουν, ποιο
σεβασμό τούς αποδίδουμε;
Τους κρύβουμε από το προσκήνιο, αφού πρώτα τούς πήραμε και τους αφήσαμε
να ζουν εκεί όπου η λάμψη της Φλόγας δεν φτάνει. Και όλοι ξέρουμε ότι το αύριο
γι’ αυτούς θα είναι πολύ δύσκολο.
Σεβόμαστε μήπως τους ανάπηρους που με τόση φανφάρα θα φέρουμε στο φως στη
διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων; Μια ματιά στις ράμπες που προβλέπονται γι’
αυτούς στα πεζοδρόμια φτάνει. Είναι το εύκολο πάρκινγκ για κάποιους συμπολίτες
μας.
Μια ματιά στα εμπόδια που τοποθετούνται στους διαδρόμους για τους
τυφλούς στα πεζοδρόμια, από τηλεφωνικούς θαλάμους (Πολιτεία) μέχρι πάγκους για
εφημερίδες (πολίτες), αρκεί.
Μήπως σεβόμαστε όλοι μαζί (κράτος και πολίτες) το περιβάλλον και τα δάση; Όσοι
δεν τα καίμε ευχαρίστως έπειτα από κάποιο χρόνο αγοράζουμε ένα οικόπεδο
ευκαιρίας στο βουνό. Άλλωστε εμείς φταίμε; Άλλοι τα έκαναν οικόπεδα.
Το μεγάλο στοίχημα δεν μπορεί να κερδηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο σεβασμός
των άλλων προς εμάς θα κερδηθεί αν και εφ’ όσον αγαπήσουμε και εκτιμήσουμε
τους εαυτούς μας και αυτούς που περιμένουν κάτι από μας.
