H εγκατάσταση μεγάλου αριθμού προσφύγων σε συνοικισμούς γύρω από την

πρωτεύουσα έγινε, κατά κύριο λόγο, με πολιτικά κριτήρια. Οι κυβερνήσεις που

προέκυψαν από την Επανάσταση του 1922 θέλησαν με τον τρόπο αυτό να αλλοιώσουν

τη σύνθεση του εκλογικού σώματος, όπου πλειοψηφούσαν οι Αντιβενιζελικοί.

Πράγματι οι πρόσφυγες μετέβαλαν τον πολιτικό χαρακτήρα της πρωτεύουσας

προσφέροντας μαζικά την υποστήριξή τους στη βενιζελική παράταξη.

H τοποθέτησή τους αυτή ενισχύεται από την ανάγκη να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις

ανάγκες μέσα από την κρατική μηχανή, την οποία, σε όλη τη δεκαετία μετά την

Καταστροφή, διαχειρίζεται, κατά κύριο λόγο, ο βενιζελικός πολιτικός κόσμος.

Χάρη στη βενιζελική παράταξη οι πρόσφυγες απέκτησαν περίθαλψη, στέγη,

αποζημιώσεις αλλά και πλήρη πολιτικά δικαιώματα και, αντίστοιχα, χάρη στην

προσφυγική ψήφο η παράταξη αυτή διατηρήθηκε στην εξουσία ως το 1933.