Δίκτυο

Ελληνοευρωπαϊκές συνεργασίες

Π.Θ.Κ.

Και οι Έλληνες σκηνοθέτες κατάλαβαν την αναγκαιότητα των συνεργασιών και των «πολυεθνικών» συμπαραγωγών για την υλοποίηση μιας ταινίας… Και την τέταρτη χρονιά που θα λειτουργήσει το Φόρουμ Συμπαραγωγών «Crossroads» στη διάρκεια του 49ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (14-23/11) τρία ελληνικά σενάρια και ένα «ελληνο-αλβανικό» θα είναι ανάμεσα στα 15 που θα συζητηθούν και θα «προωθηθούν» για την υλοποίησή τους (το πρόγραμμα αυτό ενισχύεται από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Μedia) με επικεφαλής τη Γαλλίδα Μαρί-Πιερέ Μασία η οποία είχε διατελέσει διευθύντρια του Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ των Καννών Οι τρεις ελληνικές ταινίες-προτάσεις είναι το «Αmerica square» του Γιάννη Σακαρίδη που έζησε επί χρόνια στην Αγγλία ως μοντέρ και τώρα ετοιμάζει την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του, το «Βloody puppy» του Γιάννη Οικονομίδη, του γνωστού μας για τις προκλητικές ταινίες του «Σπιρτόκουτο», «Η ψυχή στο στόμα» και το «Rio» του Νικόλα Πανουτσόπουλου σε παραγωγή ενός άλλου σκηνοθέτη μας, του Μενέλαου Καραμαγγιώλη- αλήθεια, τη δική του ταινία την τελείωσε; Όσο για την… ελληνοαλβανική συμπαραγωγή, πρόκειται για το φιλμ του «Πριν από την αμνηστία» του Μπουργιάρ Αλιμάνι που ζει στην Ελλάδα από το ΄92 και είναι από τους νέους σκηνοθέτες που οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν διακριθεί στο Φεστιβάλ Δράμας.

Απαγορευμένο τριημιτόνιο

Κ.Κ.

Ο «διάβολος στη μουσική», η 4η αυξημένη (δύο συνεχόμενες νότες απέχουν τεσσερισήμισι τόνους), ήταν στον Μεσαίωνα υπό διωγμόν. Το ίδιο και το τριημιτόνιο (διαφορά τριών ημίτονων), το οποίο συναντάμε κατά κόρον στους αμανέδες. Σήμερα αυτές οι απαγορεύσεις φαντάζουν ακατανόητες και αστείες. Και δεν ήταν μόνον αυτές. Το κράτος, η κοινωνία και κυρίως η θρησκεία επέβαλαν στην πορεία του χρόνου διάφορες απαγορεύσεις και οι τιμωρίες, από παραβάσεις εκούσιες ή ακούσιες (π.χ. ονειρώξεις), προκαλούν απέχθεια, ίσως γέλιο, ενίοτε όμως και τρόμο. Τούτη την εβδομάδα εγκαινιάστηκε η έκθεση «Απαγορεύεται», σε δύο χώρους: στην ΕΠΑΣΚΤ (Θόλου & Πανός 19α, Πλάκα) και στον «Ορίζοντα» (Κατεχάκη 54, Νέο Ψυχικό). Η Έλενα Ακύλα με την προσήλωση σε ό,τι οι καταναλωτικές μας συνήθειες θεωρούν άχρηστο, ο Δημήτρης Χαλάτσης με τη διερευνητική του ματιά και την καυστική του διάθεση, η πρωτοεμφανιζόμενη στον χώρο της φωτογραφίας Εύα Μπόγρη, ο Σπύρος Τσακίρης, ο Γιάννης Μπέσκος, η Άννα Κούτη, ο Γιάννης Ζιώγας και άλλοι περίπου 40 καλλιτέχνες εικαστικοί, εκθέτουν τις δημιουργίες τους, οι οποίες «εκτείνονται» από το κλασικό σκίτσο μέχρι τη χρήση των πολυμέσων. Η έκθεση και τα δρώμενα, που συνιστούν μια δεύτερη ματιά στις απαγορεύσεις και στους απαγορευμένους καρπούς, θα διαρκέσουν μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Ώρες επισκέψεων:

19.30 έως 24.00

Άγιος Κωνσταντίνος αλλά του Βόλου…

Γ.Δ.Κ.Σ.

Πολύ κομψό και καλόγουστο το λεύκωμα «Πλην Αθηνών» που εξέδωσαν το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων με παλιές καρτ ποστάλ απ΄ όλη την Ελλάδα. Τα κείμενά τους ειδικά που δημοσιεύονται παράλληλα ανακαλούν μνήμες βαθιά καταχωνιασμένες και συγκινούν. Θέλω όμως να επισημάνω ένα λάθος.

Που πέρασε και στη σχετική μας παρουσίαση του βιβλίου, μια και η περί ης ο λόγος καρτ ποστάλ το εικονογράφησε. Η κάρτα της σελίδας 58 με τίποτα δεν αφορά τον Άγιο Κωνσταντίνο Λοκρίδας. Πρόκειται για την παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου- εξ ου και η σύγχυση- του Βόλου με τις αραγμένες βάρκες πλάι στη γραμμή για το τρενάκι. Οποιοσδήποτε έχει επισκεφθεί τον Βόλο θα αναγνώριζε αμέσως το κτίριο των καπναποθηκών Παπαστράτου με τους χαρακτηριστικούς τρούλους που καθαρά φαίνονται στο βάθος- και που στεγάζει τώρα το πανεπιστήμιο. Ενώ η κάρτα φέρει καθαρά την υπογραφή ΡΑΦΑΝ. ΖΗΜΕΡ.

ΒΟΛOΣ, όπερ έστι μεθερμηνευόμενον Ραφανίδης- Ζημέρης, οι κλασικοί, ιστορικοί πια φωτογράφοι του Βόλου.