Η γαζία πέρασε σε μερικά ελαφρά τραγούδια του Μεσοπολέμου, αλλά ποτέ, όσο γνωρίζω, σε λαϊκά ή ρεμπέτικα. Το τριαντάφυλλο έχει εξοστρακίσει όλα τα λουλούδια. Κάπου κάπου ακούγεται το γιασεμί, το αγιόκλημα, «τα γιούλια και οι βιόλες» του Αττίκ και πέραν τούτου ουδέν. Α, και τα κρίνα.

Ο δυόσμος και ο βασιλικός ανήκουν στα μυριστικά.

Η μυρωδιά της γαζίας «τρελαίνει». Έχω βρει πολλές φορές πατικωμένες γαζίες ανάμεσα στα φύλλα βιβλίων και λευκωμάτων εκατό χρόνων και σχεδόν ακόμη μυρίζουν!

Έχω εντοπίσει ακόμη κάμποσα δέντρα στα κηπάκια των πολυκατοικιών, όπως αυτό της Βασιλίσσης Σοφίας , που σε λιποθυμούν αυτά τα μυγιάγγιχτα βελούδινα ανθάκια με την ουράνια μυρωδιά τους. Κι ακόμη μια τεράστια στη Μιχαλακοπούλου.

Δεν βλέπω να τα προτιμούν οι κηπουροί στους δημόσιους κήπους . Ίσως τους φταίνε τα εκδικητικά αγκαθάκια τους, ίσως ο περίπλοκος κορμός με τα ακτινωτά κλαδιά.

Τη γαζία τη θυμήθηκα τούτες τις μέρες, καθώς είδα να ξεριζώνουν μια τεράστια και αρχαία από το κηπάκι μιας μονοκατοικίας της οδού Κηφισίας, δύο δρόμους πριν από την Πανόρμου, αριστερά, ανεβαίνοντας προς το Ψυχικό.

Το κηπάκι θα καταργηθεί. Η μονοκατοικία, ίσως η μόνη σ΄ αυτόν το δρόμο, θα γίνει πολυκατοικία σε έναν δύο μήνες.

Όσοι στέκονταν στη στάση των λεωφορείων, ακριβώς δίπλα της, τη θυμούνται.

Όλοι σχεδόν έπαιρναν κι από μία να την καρφιτσώσουν στο πέτο τους.

Τελευταία Νέα